Znamy się od liceum, kiedy jeszcze byłam w związku z innym chłopakiem, a Ty, żywiąc już wtedy jakieś uczucia, cierpliwie byłeś u mego boku, raz nawet dając się dotkliwie pobić, co... w ogólnym rozrachunku (mimo tego, że było mega chujowe) wyszło na nam plus, bo czas spędzony wspólnie w szpitalu, a potem poza nim, dał nam do zrozumienia, że chyba trzeba zaryzykować i spróbować swoich sił w związku, zamieszkując w Warszawie. Początkowo było nieźle, stale gdzieś wychodziliśmy ze znajomymi, którzy zresztą Cię uwielbiali, jednak szybko (zajęło mi to tylko cztery lata) zdałam sobie sprawę z tego, że... może niekoniecznie jesteśmy dopasowani do siebie tak bardzo, jak nam się wydawało. Coraz rzadziej spędzaliśmy czas tylko we dwójkę, coraz częściej za to bolała mnie głowa i nie miałam ochoty, kiedy kładliśmy się spać, a w momencie, w którym postanowiłam raz na zawsze z tym skończyć i wyznać Ci prawdę, że nie jestem w tym związku do końca szczęśliwa... Ty upadłeś na kolano i wyciągnąłeś w moim kierunku pierścionek. Guess what, teraz jesteśmy narzeczeństwem.
Pytanie tylko, co dalej? Może ty też skrywasz jakieś sekrety, o których mi nie mówisz? Może twój zapał też się wypalił, ale potrzebujesz pieniędzy, które wiesz, że ja, jako Czarnecka, posiadam? Może masz w tym wszystkim jakiś inny cel, o którym nie mam bladego pojęcia?

Przez pierwszą klasę liceum zachowywałem się w stosunku do ciebie jak totalny debil, wiem o tym. Chyba wydawało mi się, że robienie głupich żartów i kompletnie nieśmiesznych pranków jest takie cool i że dzięki temu jestem bardziej męski... Ale właściwie to nie wiem co sobie myślałem; wiem, że było to niesłuszne i głupie.
Druga klasa była trochę inna, w sumie nie wiem czy ja zmądrzałem, czy ty miałeś już po prostu dość tego, że jestem takim typowym bully i dałeś mi w pysk, ale podziałało. Nawet zacząłem myśleć o tobie inaczej. W pewnym momencie, gdy ty potrzebowałeś wsparcia (śmierć ojca, matki, rodzeństwa? jakaś inna tragedia życiowa?), ja byłem przy tobie. Początkowo nie chciałeś mojego towarzystwa, bo wciąż miałeś mi za złe to, że zachowywałem się jak kretyn. Później chyba przyzwyczaiłeś się do tego, że już nie chcę robić ci żartów i nie chcę się z tobą bić, więc trochę łagodniej do mnie podchodziłeś.
Trzecia klasa przyniosła mi wiele wspomnień, które do teraz są bardzo żywe. Zabierałem cię w różne dziwne miejsca, które we wsi znam chyba tylko ja. Często spacerowaliśmy, dużo rozmawialiśmy, w pewnym momencie doszło do czegoś więcej - pocałunki, niewinny dotyk. Z jednej strony było to przerażające, ale z drugiej... potrzebowałem twojej bliskości bardziej, niż mogłem to wyrazić. Gdy zaczęła zbliżać się studniówka bardzo chciałem cię zaprosić, ale nie miałem odwagi. Bałem się reakcji innych ludzi, nauczycieli, uczniów... no i twojej przede wszystkim. Nie zaprosiłem cię więc, ale żałowałem tego przez kilka godzin i wreszcie, zmęczony obserwowaniem cię jedynie z oddali, podszedłem i poprosiłem cię do tańca. Były dwie opcje - albo mnie odrzucisz i wyśmiejesz, albo przyjmiesz moją rękę i zgodzisz się zatańczyć. I... zgodziłeś się, ku mojej wielkiej uldze. Chyba jeszcze nigdy nie czułem się tak szczęśliwy jak wtedy.

Ramy podczas studiów wynajmował u twojej babci pokój. Mieszkanie było PRL-owskie. Jedną porządną szafę zastępowała wielka meblościanka ze szklanymi drzwiczkami, a zamiast biurka w pokoju stał dziwny stoliczek z jeszcze dziwniejszym fotelem w komplecie. Zero wygód, ale za to towarzystwo wyborne, gdyż twoja babcia złotą kobietą była. Niestety z akcentem na była. Ostatnie dni nie były dla ciebie dobre. Niecały tydzień temu zmarła twoja babcia, a ty postanowiłaś powiadomić o tym byłego, gdyż nawet po rozstaniu, świętej pamięci babcia nadal wysyłała mu SMS-y z życzeniami urodzinowymi (i on również).

Taki mam pomysł, jednak wszystko można ustalić od nowa. Nie chce na ten moment precyzować, w którą stronę relacja pójdzie, to zależy od tego, jak zgramy się w pisaniu. Zarys bardzo ogólny i może niedokładny, ale razem coś wymyślimy.

Nie jesteście razem. Nawet nie wiecie do końca, czy wasze spotkania, przekomarzania i długie spacery można nazwać spotykaniem się. Po prostu... Jesteście. Czasem razem, czasem osobno. Dobrze się bawicie w swoim towarzystwie, a kiedy się nie widzicie, wymieniacie się wiadomościami, wysyłając sobie śmieszne memy. Pijackie telefony też się zdarzają, ale bliżej im do zabawnych, niż do żałosnych. Czuć między wami chemię i widać, że oboje chcecie, aby wyszło z tego coś więcej, a jednak... Jednak ani razu się jeszcze nie pocałowaliście - zawsze coś staje wam na drodze. A to telefon od siostry/matki/przyjaciółki, a to nagła ulewa, innym razem zerwana huśtawka. Jakby los specjalnie chciał was od siebie odepchnąć. Nie macie więc wobec siebie żadnych zobowiązań, dlatego nie widzicie żadnych przeszkód we flirtowaniu z innymi, choć widok tego drugiego z kimś innym sprawia, że jesteście cholernie zazdrośni. Ile to wszystko jeszcze potrwa? Kiedy wreszcie zrobicie ten jeden krok? A może nigdy go nie będzie?

Czułam, że ty tańczysz ze mną,
nawet kiedy gubię rytm.

Myliłam się? Znaliśmy się wcześniej, ale poznaliśmy się rok temu, kiedy okazało się, że Adaś zostaje w Hiszpanii na dłużej. Jak do tego doszło? Nie wiem, może zgarnęłam cię po drodze samochodem, a może wpadłeś po coś, co Adam pożyczył od ciebie jakiś czas temu? Kilka przypadkowych spotkań, kilka niewymuszonych uśmiechów i długich rozmów o niczym. Z czasem spotkania przestały być wymuszone, jeździliśmy bez celu audicą po Selkiewie albo Trójmieście, jedliśmy maka, oglądaliśmy Netflixa, kłóciliśmy się o bzdury. I z czasem zacząłeś łapać mnie za rękę kiedy siedzieliśmy na pekapie - sami. I ja zasypiałam ci na ramieniu, kiedy oglądaliśmy kolejny odcinek Black Mirror - sami. Nikt nie wiedział. I nie musiał, jakoś mi nie zależało.  Znaczy zależało, ale po co szkoła miała gadać? Tym bardziej, że sami nie wiedzieliśmy co się dokłądnie dzieje.
Jedyne co wiedziałam, to to, że cię potrzebuję. Bo przy tobie się śmiałam, zapominałam o stresie i było naprawdę fajnie. Właśnie było. Bo kiedy Adaś wrócił do Selkiewa, ty przestałeś się odzywać.
Myślę, ok?
Zagaduję, pytam, o co chodzi, a ty mi mówisz, że o nic.
Myślę ok?
Potem coś burkasz, że głupio, bo przecież jestem siostrą Adasia. A mi kopara opada. No i nie wiem co dalej. Niby jestem zła, niby jestem zraniona i mam ochotę przejechać cię na pasach. Ale tęsknie.

Poszukiwany jest koleżka Adasia, który podczas jego nieobecności zakręcił się wokół Poli i złapali całkiem dobry kontakt. W sumie sami nie wiedzieli i nadal do końca nie wiedzą co jak i gdzie. Możemy zacząć właśnie od tego, że odzywają się do siebie po raz pierwszy od zerwania kontaktu. A może zrobili to miesiąc temu i znowu się spotykają, ale tak, żeby Adaś nie wiedział? Możemy wspólnie ustalić jak daleko to zabrnęło, czy doszło tylko do kilku niewinnych przytuleń, wspólnych maratonów, które kończyły się Polą śpiącą na jego ramieniu, czy poszli już krok albo dziesięć dalej. Postać może być nowa, albo jak najbardziej istniejąca. Właściwie jedynym wymogiem jest kumplowanie się z Adasiem w takim stopniu, żeby faktycznie panu X zrobiło się głupio za obracanie siostry kumpla. Co z tego wyjdzie? Nie wiem, zobaczmy!  

... choć jesteś wszystkim, czego w życiu trzeba mi

Szukam czegoś, czego sam Marcin trochę nie potrafi nazwać, nie chce albo po prostu się boi. Nie jest zbyt wylewnym i uczuciowym typem, w całym swoim życiu raczej nie był w żadnym poważnym związku (uważa, że ma czas na ustatkowanie... mniej więcej następne 30 lat), ale na tej dziewczynie jakoś dziwnie bardziej mu zależy niż zwykle. Nigdy nawet nie nazwali tego związkiem, ale walnąłby w mordę każdego innego, który tylko chciałby się do niej zbliżyć. Jednocześnie niespecjalnie daje jej jakiekolwiek znaki - nie zabiera jej na niesamowite randki i nie całuje czule na pożegnanie ani dzień dobry, ale traktuje ją poniekąd tak, jakby rzeczywiście byli razem.
Na pewno muszą być ze sobą blisko, nie może to być przypadkowa dziewczyna, którą dopiero, co poznał. Pozostaje również kwestia tego, jakie odczucia ma sama zainteresowana. Nie chcę od razu za dużo narzucać, wszystko do ustalenia na priv, zapraszam!

Pycha. Zawsze uważałeś, że jesteś lepszy od innych ludzi. Nie wiem dlaczego, nie wiem skąd ci się to wzięło, ale to właśnie przez te cechy większość uważała cię po prostu za buca. Ja wiedziałam, że potrafisz być milszy, tylko zwykle... po prostu ci się nie chciało. Wypracowałeś sobie taki mechanizm obronny albo taką taktykę i po prostu było ci łatwiej pomiatać ludźmi, niż być dla nich miłym. Bo masz bogatych rodziców? Bo twój tata dużo zarabia? A może są jakieś inne powody dla których tak się przechwalasz i udajesz kogoś, kim nie jesteś? Ja przez chwilę miałam okazję poznać prawdziwego ciebie. Czy byliśmy parą, czy tylko przyjaciółmi, do ustalenia. (płeć i historia dowolna, wiek raczej zbliżony do Majki)
Chciwość. Byłaś taka idealna, a ja chciałam być... tobą. Kiedyś byłyśmy przyjaciółkami, chodziłyśmy pod rękę, słuchałyśmy muzyki z jednych słuchawek i zawsze razem tańczyłyśmy na szkolnych potańcówkach i domówkach u znajomych. A później... później oskarżyłaś mnie o zdradę; o to, że próbowałam poderwać twojego chłopaka. Nie pozwoliłaś sobie przemówić do rozsądku, nie chciałaś przyjąć tłumaczeń, że przecież ty jesteś dla mnie najważniejsza i że twój chłopak nawet nie jest w moim typie; po prostu ktoś życzliwy doniósł ci, że nas widział i nie dałaś sobie nic powiedzieć. Co z tego, że to totalny bullshit i nigdy w życiu nie tknęłam twojego faceta. (wiek zbliżony do Majki, dziewczyna, była najlepsza przyjaciółka, relacja jak najbardziej do rozwinięcia)
Nieczystość. Doskonale wiesz, że nie powinniśmy być razem. Ja również o tym wiem, ale ciągnie mnie do ciebie niesamowicie mocno i nie jestem w stanie podejść do tematu racjonalnie. Czy jesteś kumplem mojego brata, moim nauczycielem z liceum, a może przyjaźniłeś się z naszymi rodzicami? Może jesteś przyjacielem ojca, który nie pojawia się już w naszym domu odkąd ojciec się wyprowadził? Może jesteś moim szefem albo pracownikiem restauracji mamy? Nie wiem, ty mi powiedz. I powiedz mi przy okazji gdzie ma to nas doprowadzić, mój drogi, bo ja nie jestem w stanie. (facet, najchętniej sporo starszy, relacja raczej aktualna i trwająca)
Łakomstwo. Łączy nas wspólny problem. Poznaliśmy się w internecie, oboje mamy problemy z żywieniem i oboje próbujemy sobie jakoś z tym radzić. Ja na pewno mam anemię, niektórzy podejrzewają również bulimię, ale to akurat nie prawda. A ty? Co tobie dolega? (płeć i historia dowolna, wiek też, internetowy znajomy - jak najbardziej do rozwinięcia na fabule)
Zazdrość. Chodziliśmy razem kilka miesięcy temu, a ty wciąż nie potrafisz sobie tego uświadomić. Nachodzisz mnie, wmawiasz mi, że wciąż coś do ciebie czuje, ewidentnie chcesz mnie odzyskać i nie przyjmujesz odmowy. Czy dam ci kolejną szansę? Cóż, zależy jak podejdziesz do tematu. I zależy czy wcześniej nie dostaniesz zakazu zbliżania. (płeć i historia dowolna, wiek w sumie też, ex Majki)
Gniew. Nigdy się nie lubiliśmy i zawsze okazywaliśmy to sobie dość otwarcie. Niejednokrotnie szły w ruch nie tylko wyzwiska, ale także pięści i pazury. Cóż, nie wiem nawet z czego to wynikało, ale po prostu nie jesteśmy w stanie na siebie spojrzeć w jakkolwiek pozytywnym sensie. Zawsze widzę w tobie wyłącznie wywłokę, która ma pusto we łbie. A ty, co we mnie widzisz? (raczej dziewczyna, wiek zbliżony, historia dowolna, relacja do rozwinięcia jak najbardziej)
Lenistwo. Poznaliśmy się podczas ostatnich wakacji, być może w barze, a może wylegując się na plaży albo w jakikolwiek inny sposób. Coś między nami zaiskrzyło, zaczęliśmy spędzać ze sobą więcej czasu, ale dość szybko wyszło na jaw, że kogoś masz. Nie chciałam być tą drugą, więc powiedziałam ci, że nie chcę się z tobą więcej widzieć i że masz zniknąć z mojego życia i nie zawracać mi głowy. Nie posłuchałeś, prawda? (płeć i historia dowolna, ważne żeby podczas flirtów z Majką miał/a kogoś, relację można rozwinąć w dowolną stronę)

Pisałam już, że Marcin nigdy nie był w poważnym związku i chciałabym, żeby tak zostało, ale nie oznacza to, że w żadnym związku nie był i właśnie dlatego szukam mu byłej dziewczyny. Myślę, że byli ze sobą naprawdę krótko - może z 3 miesiące? Cała znajomość też nie trwała o wiele dłużej. Nie lubię nigdy za dużo narzucać w poszukiwaniach, także szczegóły sobie ustalimy, ale już tłumaczę, o co chodzi!
Jasno mówili o sobie, że są w związku, mogli nawet zmienić status na fejsie i ogólnie było im raczej ze sobą dobrze. Do czasu, aż pewnego dnia Marcin nie wystraszył się, że dziewczyna może za bardzo się wkręca (wcale tak nie musiało być, on to mógł źle odczytać) i nie skończył ich znajomości.
Wróbel to taki typ, który niespecjalnie zna się na ludziach i ich różnych zachowaniach, mimo że został wychowany wśród ludzi, a nie małp, o dziwo. Totalnie nie zauważył, że dziewczyna, której szukam, jest w rozsypce. Może miała depresję? Może coś złego stało się w jej życiu? No i on do tego wszystkiego dowalił rozstanie. I tu chciałabym, żeby pojawił się wątek z próbą samobójczą, ewentualnie czymś, co rozwaliło jej - poniekąd przez niego - życie. Może wywalenie ze szkoły, utrata jakiejś życiowej szansy, no coś takiego, generalnie coś, co źle wpłynęło na jej życie.  
Cokolwiek by to nie było, dziewczyna obecnie obwinia o to Marcina, a on o niczym nie ma pojęcia, ale oczywiście ma się dowiedzieć i od tego zaczęłabym rozgrywać tę relację.

Wszystko do dogadania na priv albo dc!

Szukam chłopaka, z którym Lola spotykała się przez jakiś czas na studiach. Nie rozstali się w najlepszych warunkach, w związku z czym sądzę, że odkąd tamtego wieczoru złamała mu nos i zostawiła na jakiejś imprezie, robiła wszystko, by uniknąć ewentualnej konfrontacji – ze złamanym serduchem zablokowała mu każdą możliwą drogę kontaktu, wylała morze łez i choć z nikim tak dobrze jej się nie rozmawiało, a w każdym późniejszym partnerze doszukiwała się jego, koniec końców przyjaciółki wbiły jej do głowy, że nic nie dzieje się bez powodu, a on nie był po prostu jej wart. Niedawno ponownie zagościł jednak w jej życiu. Z jakiego powodu? Wszystko to możemy sobie wspólnie ustalić!

Nie będzie sekretem, że serce Loli znów zabije do niego szybciej. Nie widziała go przez kilka lat, ale wbrew temu, co mówi, wciąż nie jest jej obojętny. Czy przyszedł przeprosić? Zdzielić ją przez łeb, że w ogóle w to wszystko uwierzyła? Może historia, którą poznała Wilczek, w rzeczywistości wyglądała zupełnie inaczej? W końcu nigdy nie dała mu szansy, żeby się wytłumaczyć, naiwnie uwierzywszy w niesione po kampusie plotki.

Złamany nos, to rzecz jasna tylko opcja! Możesz być piękny jak Adonis lub cudownie nieidealny — wizerunek nie ma dla mnie znaczenia;
To jest tylko zarys historii, bo może komuś nasunie coś do głowy, ale możemy być exami jeszcze sprzed studiów lub Ty z uniwerkiem mogłeś mieć tylko wspólnego ile "sexy kuchnia z Magdą Gessler";
Czasem mam gorsze dni, ale pisze regularnie i mogę dłuższe i krótsze posty. O opóźnieniach informuje, chociaż nie zawsze przestrzegam kolejności i nie będę tego wymagać, bo wiadomo, że na niektóre wątki ma się większy, a na inne mniejsze flow;
Jestem ok

Nie ukrywam, że główne relacje postaci są dla mnie istotne, dlatego też i dla Majki poszukuję tego jedynego. Tak naprawdę nie mam żadnych wymagań co do tej postaci, może to być ktoś istniejący, a może to być zupełnie nowa postać. Widzę tu raczej chłopaka, chociaż na dziewczynę też mogę się zgodzić po negocjacjach ;) Jeśli lubisz dramy przeplatane ze słodkością, to dobrze trafiłeś. <3 Żeby było fajniej, to możesz albo kumplować się z moim bratem, Marcinem, albo wręcz przeciwnie - możecie się nie znosić. Wiekowo raczej widziałabym kogoś pomiędzy 18 a 30, ale starszych w sumie też lubię, więc to już do ustalenia!

Jesteśmy przyjaciółmi od dziecka. Zawsze się razem bawiliśmy, niemal nie odstępowaliśmy się na krok, a nawet od paru osób usłyszeliśmy, że myśleli, że jesteśmy parą. Zawsze się z tego śmialiśmy, bo wydawało nam się to cholernie zabawne, przecież - no halo, byliśmy przyjaciółmi! A poza tym dziewczyn nikt się nie czepia, nawet jak się cmokają w policzki i trzymają za rączki. Dziewczynom można, to chłopcy jak się ze sobą włóczą, to już jest to gejowe.
Dlaczego w końcu nasze usta połączył pocałunek? I dlaczego nasze dłonie naprawdę się splotły, wcale nie po przyjacielsku? Nie wiem. Być może ty znasz odpowiedź, jeśli tak, to mi powiedz.
Czy to presja otoczenia? Nie sądzę, bo naprawdę cię lubię i dobrze się czuję w twoim towarzystwie. Nie chcę, żeby to zniszczyło naszą przyjaźń, ale... chyba powinno być w porządku, prawda? Uda nam się? Zapewnij mnie, że tak. Możesz mnie nawet przytulić. Potrzebuję tego bardziej, niż chciałbym przyznać.

więcej szczegółów ustalimy wspólnie na pw
Nie uciekaj, bo to trochę hamówa, nie? ;) do trzech razy sztuka, bo nie chcę rezygnować z Olka <3
no i marzy mi się jakiś dobry chłopak, może z początku nie do końca akceptujący siebie i to co łączy go z Dąbrowskim, ale jednak dobry i kochany <3

Szukam dla Boryska byłego chłopaka. Markowicz zawsze był otwarty na relacje wszelakie, zawsze był kochliwy, tolerancyjny i superowy. Oprócz związków z kobietami, przydałby mu się jakiś i z facetem! To propozycja dość luźna, na wiele opcji, totalnie do dogadania.
Kiedy w ogóle ze sobą byli? Myślę, że tu możemy liczyć od licealnych czasów Borysa do kilku miesięcy wstecz. Jak długo? Dostosujemy do historii, ale pewnie z kilka miesięcy co najmniej. A dlaczego się rozstali? No właśnie! Może Były wstydził się swojej orientacji i Borysa, aż Markowicz stwierdził, że ma tego dość? A może zdradził z kimś Borysa? A może go dla kogoś zostawił? Może stwierdził, że Borys to dla niego za słaba partia? Może chciał się wyrwać do wielkiego miasta, a teraz wróci z podkulonym ogonem? Może cały czas go zwodził i oszukiwał, nigdy tak naprawdę nie kochał? A może jeszcze coś innego? Nie mam nic przeciwko porządnemu skrzywdzeniu Boryska, heh. Oczywiście sprawa też mogła być delikatniejsza, nie musiało być wielkiej dramy i bólu, ale Markowicz na pewno miał złamane serce i trochę do siebie dochodził.
Bardzo chętnie dogadam się w kwestii wszystkich szczegółów, więc jeśli po prostu kołatał Ci się po głowie taki wątek, to mamy szansę go razem doprowadzić do... czegoś!
Wygląd jest mi totalnie obojętny. Wiekowo właściwie nie muszą być podobni, może dopadnie go jakiś daddy  
Dawaj na pw, pogadamy

Miłość w przypadku Luci'ego to skomplikowana sprawa. Jest zdania, że kochanie jednej osoby to dosyć słaba opcja. Przecież można kochać kilka osób na raz i być przez kilka osób kochanym, prawda? Lubi jednonocne przygody, które do niczego nie zobowiązują. W Selkiewie mieszka niecały miesiąc, więc jeszcze nie wyrobił sobie łatki łamacza serc.
Luci przespał się z kimś (płeć dowolna) i ta osoba zauroczyła się w nim. Nie daje mu spokoju, ciągle zawraca głowę ale Kozioł i tak się z ta osobą spotyka - no bo, czemu nie? Czy ostatecznie porzuci dla tej osoby swój styl życia to zależy od tego jak się ułoży fabuła! Gwarantuje dużo dram i hajdów (no co, to taka postać jest!).
Jeśli jednak masz inny pomysł na romanse to dawaj znać!

- płeć i wiek oraz wizerunek są dla mnie dowolne (oczywiście rozsądnie jeśli chodzi o wiek)
- z mojej strony gwarantuje często odpisy i elastyczność <3

Nie ważne, jaki jest twój powód zatapiania smutków i czy w ogóle jakikolwiek jest; ostatnio mam wrażenie, że z zupełnie innego powodu przychodzisz do baru, jakbyś chciał mnie zobaczyć i zerkał za mną za każdym razem, kiedy pochodzę do kogoś innego, jakbyś był trochę zazdrosny za każdym razem, jak odchodzę.
Może nie wiesz, jaka jest między nami różnica wieku, jeżeli w ogóle jest, ale dla ciebie trochę naciągam regulamin pracy, spędzając przy tobie trochę więcej czasu niż przy pozostałych klientach. Niedawno, całkiem "przypadkowo", podałam ci swój numer, na lekko zmiętej kartce, ale jednak. I chociaż do naszego spotkania poza moim miejscem pracy jeszcze nie doszło, może i do tego będziemy dążyli?

----  

Nie narzucam ani wieku, ani wyglądu; możesz być żonaty, albo być sam, a flirtowanie ze mną daje ci nadzieję na miłość, albo po prostu robisz to dla zabawy, żeby się rozerwać.
Zainteresowanych zapraszam do kontaktu na pw! <3

Całe poprzednie lato spędziliśmy razem. Obóz dla najlepszych polskich pranksterów Półkolonie dla dzieciaków, na których byliśmy wychowawcami zajmowały nam dosłownie całe dnie, a wieczorami byliśmy zbyt wycieńczeni, żeby spotykać się z innymi ludźmi. Często w drodze powrotnej wpadaliśmy do Maka, a raz zasnęliśmy u Ciebie w pluszowych kajdankach, które dostałaś na osiemnastkę i wszyscy dookoła mówili, że coś z tego będzie.
Potrafiłem zachować się jak cham, chociaż chyba nie do końca byłem tego świadomy, często się więc kłóciliśmy, a ja zacząłem spotykać się z inną dziewczyną i to wszystko powoli się jakoś rozpłynęło, aż kiedyś na imprezie wybrałaś w butelce prawdę i powiedziałaś, że byłaś we mnie zakochana, nawet jeśli wcześniej tyle razy zaprzeczałaś. I wszystko nagle stało się bardziej jasne.

Przytul po cichu daj wsłuchać się w oddech
Dziękuję że jesteś, znajduję się w tobie

Byłeś moim pierwszym całusem. Moim pierwszym zerwaniem, moją pierwszą Walentynką, moją pierwszą kłótnią, moim pierwszym razem, moim pierwszym powodem do zazdrości, moim pierwszym, którego zdradziłam.

I know we weren’t perfect

Nie byliśmy idealną parą. Mieliśmy po 16 lat gdy zaczęliśmy ze sobą kręcić, pamiętasz? Po matematyce podszedłeś do mnie i spytałeś czy możemy wracać razem. I wracaliśmy całkiem inną trasą niż zazwyczaj, taką dłuższą. Powiedziałeś wtedy że mam dzisiaj fajną bluzę, ja powiedziałam że ostatnio jak grałeś na gitarze na apelu to mi się podobało. Potem podzieliłeś się ze mną papierosem, ale mój tata nas zobaczył i nakrzyczał na Ciebie więc musiałeś wrócić.

I remember when we broke up, the first time
Saying, "this is it, I've had enough"

Chodziliśmy na randki do kina, do parku, na basen też, pamiętasz? Pierwsze kocham cię powiedziałeś na sylwestra gdy piliśmy ruskiego szampana. A pierwsze jezu Gabryśka wkurzasz mnie pamiętasz? Ja pamiętam, bo to było wtedy kiedy odwaliłam scenę zazdrości kiedy wolałeś kolejny weekend spędzić z kumplami grając w fifę. A pamiętasz jak ignorowałam twoje wiadomości przez dwa tygodnie? A ty za to w szkole specjalnie gadałeś do samych lasek?

Remember how that lasted for a day?
I say, "I hate you, " we break up, you call me, "I love you"

Nawet nie pamiętam ile razy zrywaliśmy ale było tego dużo. Wkurzaliśmy chyba wszystkich naokoło bo wiedzieli że rozkręcamy dramy, na imprezach siedzieliśmy na siebie naburmuszeni, żeby zaraz po chwili wymieniać się całusami. Nikt nie ogarniał naszej relacji, chyba nawet sami jej nie ogarnialiśmy; była toksyczna, to było wiadome.

Save our last goodbye
Embedded in my mind

A pamiętasz nasze ostateczne zerwanie? Gdy powiedziałam Ci że ja i Filip się pocałowaliśmy na wycieczce szkolnej? Nie chciałeś nawet na mnie spojrzeć - w sumie to to rozumiem. Też nie mogłam na siebie spojrzeć. Co z tego że byliśmy wtedy parą już bardziej z przyzwyczajenia, niż z prawdziwych emocji? Przesadziłam i byłam tego świadoma. Ale wtedy myślałam że to może lepiej? Że ten ciężar zszedł z naszych ramion? To ciągłe udawanie. Bo te nasze kocham cię w pewnym momencie nie było chyba szczere, wydaje mi się że obydwoje baliśmy się samotności i dlatego w tym związku tkwiliśmy.

W te wakacje nauczymy się pożegnań
Opijamy to gorzką herbatą z wielu herbat

I potem była cisza. A w tej ciszy się zorientowałam że mimo wszystko… Byliśmy dobrymi przyjaciółmi. Przecież byliśmy parą kupę czasu (nie licząc przerw), znaliśmy się już wcześniej. I chyba mi Cię jednak brakowało. Ale tak po kumpelsku. Bo tylko ja znałam parę twoich sekretów, to ty potrafiłeś zainteresować mnie jakimś tematem mimo że nigdy bym się nie spodziewała że mnie zainteresuje. Nauczyłeś mnie gry na gitarze i do dziś potrafię wymienić wszystkich bohaterów Gwiezdnych Wojen. A pamiętasz jak Cię pomalowałam i wyglądałeś ładniej niż niejedna laska od nas ze szkoły?

Ona napisze "Co tam?", albo wpadniesz na nią gdzieś tam
Zapytasz "Hej, jak leci?", ona powie Ci od serca
I spotkacie się na kawę następnego dnia
Przypomnicie se jak było

Nie wiem czy to ty pierwszy się do mnie odezwałeś czy ja do Ciebie? Miałeś rodzinę w Warszawie i gdy ją odwiedzałeś widziałeś mnie na spacerze z Kacprem. Spytałeś się wtedy czy wszystko w porządku, dlaczego tak zniknęłam z Selkiewa. Obiecałeś że nikomu nic nie powiesz o małym chłopcu w wózku, a nawet że gdybym potrzebowała pomocy to mogę pisać. Byłeś wtedy w związku? Przepraszam, nie pamiętam, nie spałam wtedy trzecią noc bo mały miał kolki.

Wymienialiśmy się esemesami, a kiedy łapałam kolejny kryzys z młodym macierzyństwem, albo kiedy posprzeczałam się z Nikodemem ty mówiłeś że wszystko będzie okej. Gabi, po naszym związku jesteśmy nieśmiertelni. Tak, totalnie się z tego nabijaliśmy bo dojrzeliśmy do pewnych spraw. To masz w końcu kogoś czy nie? Bo jeśli nie to ja bym Ci z chęcią pomogła kogoś znaleźć, tak żeby naprawić błędy młodzieńczego związku.

Potrzebuję Cię jako przyjaciela. Prawda? I ty mnie. Też jako przyjaciela? Bo ponoć dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi. A ja mam teraz Niko.


long story short: poszukuję eks Gabrysi którzy mieli mocne love-hate relationship których wkurzali tym wszystkich naokoło. DOSŁOWNIE wszystkich, nikt nie widział w tym niczego zdrowego.
tak, Gabrysia go zdradziła dlatego miał pełne prawo jej nienawidzić. Obydwoje nie byli idealni w związku, ale to jednak Gabi wbiła ostatni gwóźdź do trumny.
tak jak pisałam wcześniej - fajnie gdyby odnowili relację już jakiś czas temu, tak by wiedział o dziecku ale nikomu nie mówił
co chcę od tej relacji? Przede wszystkim na wstępie - przyjaciela. Nawet jeśli ciągle się kłócili to byli razem ponad rok (a nawet prawie dwa!), znali się już wcześniej więc tak czy siak - wiedzą o sobie sporo. I chciałabym żeby w jakiś sposób ciągle ich do siebie ciągnęło. Niekoniecznie romantycznie (who knows). Sami mogą tego nie wiedzieć tak szczerze mówiąc. Równie dobrze chłopak może kogoś teraz mieć i być w szczęśliwym związku i po prostu dawać jej złote rady, a ona jemu.
Gabi na pewno w którymś momencie będzie łapała się na myślach a co by było gdyby… No gdyby go nie zdradziła; co jednak z tym będzie dalej wolałabym pozostawić fabule
może chłopak teraz też przechodzi przez kryzys? Albo wtedy gdy odnowili swoją relację? Chciałabym żeby byli dla siebie też takim wsparciem w ciężkich chwilach.
a może pomimo zdrady chłopak nigdy nie stracił uczuć do dziewczyny? Szczerze mówiąc - jestem otwarta na wszelkie propozycje! To jak widzicie swoją postać w tym zarysie pomysłu pozostawiam wam oczywiście jeśli ktokolwiek się w ogóle zgłosi hahaha
mam jeszcze parę pomysłów dotyczących tej relacji, aczkolwiek nie lubię tego pisać w poszukiwaniach bo może i nikt się nie zgłosi xd dlatego zapraszam serdecznie na pw tu/maks/maciek, czy na disco bluemoon#2005 aha! no i chciałabym żeby to była dość dynamiczna relacja, nie musi być główną ale żeby szła sprawnym tempem!

Łucja jest buzująca złością, rozpieszczona przez ciągle nieobecnych i zapracowanych rodziców, do których o wszystko ma pretensje. Oczywiście z wzajemnością. I nie, żeby żadna ze stron nie miała ku temu powodów.

Łucja przegięła, wywalili ją ze studiów, wdała się w nieciekawe towarzystwo, koleżanka wkręciła ją w bycie klubową hostessą, co nieźle wkurzyło rodziców. Na początku chcieli, żeby się wyprowadziła z domu, myśląc, że prawdziwe dorosłe życie ją czegoś nauczy. Zagrozili, że odetną ją od kasy, jeśli się nie ogarnie. Ta jednak miała na każdego haka, więc w końcu w całej masie niedomówień wywieźli ją do babci, licząc na to, że ta ją jakoś ustawi.
Okazało się jednak, że babcia Elżunia poznała pana Henia i przeniosła się do Gdańska przeżywać drugą młodość, o czym nie raczyła do końca poinformować rodziny. Mieszkanie wynajęła wnukowi swojej przyjaciółki.

I tu pojawiasz się ty, cały… w dresie pewnie, ze zdzwioną miną, gdy Łucja informuje cię, że zajmuje wolny pokój. Może jej rodzice na boku powiedzieli, że zapłacą większą część, byleby mogła tam zostać?


Mam na to kilka pomysłów, ale przyznaję, że lubię wspólne rozkminy, więc nie chcę tu wszystkie zdradzać ani pisać konkretów, bo może nam ostatecznie wyjść coś zupełnie innego. Gram wszystko, także polecam się.  

Marzy mi się jednak taka relacja love-hate. Niekoniecznie słodko-pierdziąco, mogą się kłócić, robić sobie na złość. Z początku mogą się nie lubić, on może uważać ją za rozpieszczoną warszawiankę, ona jego za totalnego dupka. Utknęli jednak trochę w tym miejscu, bo ona chce zrobić na złość rodzicom, a on już taniej niczego by nie wynajął. Mogą się znać jeszcze z dzieciństwa, kiedy Łucja odwiedzała babcię.

Chętnie rozegram to od początku    Niby bym tu szła w wątek romantyczny, może jakiś związek by z tego wyszedł, ale też nie chciałabym nas ograniczać, bo wiadomo, że najpierw musimy ogarnąć, czy złapiemy wspólne flow. Typ spokojnie nawet teraz może być zajęty.

Przygarnę jakieś ciasteczko, 21-28 lat. W resztę nie wnikam! Równie dobrze może to być istniejąca postać.
Cara jeszcze nie jest moim ostatecznym wyborem, jeśli chodzi o wizerunek.