17 października 1991
Przyszedł na świat jako pierworodny syn państwa Drewniaków. Do dzisiaj pamięta, że od najmłodszych lat rodzice powtarzali mu, że powinien być wzorem do naśladowania dla swojego rodzeństwa. Cóż, nie zawsze tak było, pewnie w dzieciństwie nie raz chciał ich nawet oddać. Najważniejsze, że mu przeszło z wiekiem i potem zaczął dzielić się swoimi zabawkami i nie wstydził się przed kolegami, że ma młodszą siostrę i brata, z którymi się bawił.

17 października 2009
Urodziny świętował kupując legalnie alkohol. Przełomowy dzień, który otworzył w pełni dorosłe życie Karola. Wydawało się, że od teraz każda decyzja musiała być dokładniej przeanalizowana, a wszystko po to żeby niczego nie spieprzyć.
Drewniak postanowił pójść na studia, przyszłość wiązał z fizjoterapią.
Wiedział, że żeby się utrzymać na studiach będzie musiał iść do pracy, ale nie było to wtedy dla niego żadnym problemem. Wybrał odpowiedni uniwersytet w Gdańsku, złożył papiery i z niecierpliwością czekał na decyzję o przyjęciu.

17 października 2013
Urodziny świętował ze swoją piękną dziewczyną i był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Miał przy sobie kobietę, która, jak wtedy myślał, była miłością jego życia. Poznali się na studiach, planowali dalsze życie, zakup wymarzonego mieszkania w Gdańsku, na które prawdopodobnie odkładaliby kilka dobrych lat, zapewne nie raz rozmawiali o dzieciach… Wszystko było jak w bajce, którymi tak dobrodusznie raczy nas Disney. W międzyczasie Karol zaczynał pracę w zawodzie fizjoterapeuty. Początki nie były łatwe, ale to jaki szczęśliwy był, dawało mu solidnego kopa i liczył, że pomoże mu to odnieść sukces.

17 października 2020
Urodziny świętował ze znajomymi ze szkolnych lat w Selkiewie. Niestety w przypadku Karola i jego dziewczyny wszystko, zamiast bajki ze szczęśliwym zakończeniem, przypominało bardziej piosenkę  „Nic nie może przecież wiecznie trwać” Anny Jantar. Któregoś dnia, Drewniak doszedł do wniosku, że to nie tego chce od życia. Czuł się niegotowy na poważniejszy krok - patrząc na to z perspektywy czasu można stwierdzić, że po prostu się przestraszył. Bez zastanowienia i dokładnego przeanalizowania za i przeciw oznajmił jej, że to koniec, po czym spakował kilka najpotrzebniejszych rzeczy i wrócił do Selkiewa. Od tamtego czasu pracuje jako listonosz i masuje po znajomości (nie zarejestrował działalności, taki cwaniak, żeby nie płacić podatków) i chyba się w tym odnajduje. Co prawda nie może sobie pozwolić na Porshe i wakacje na Zanzibarze, ale nie narzeka.

- ma fioła na punkcie zdrowego jedzenia, całkiem nieźle gotuje. Dla urozmaicenia swojego życia co rusz wymyśla nowe diety i testuje swój organizm. Przeszedł już przez wegetarianizm, dietę bezglutenową, teraz zbiera siły na przetestowanie weganizmu
- codziennie pije kawę
- sport jest nieodłączną częścią jego życia, kocha spędzać czas aktywnie. Nie wyobraża sobie siedzieć na dupie, cały czas musi coś robić. Jego życiowym celem jest spróbowanie wszystkiego, co udało się wymyślić ludziom. Na razie robi tyle, na ile pozwala mu pensja listonosza (czyli mało)
- lubi oglądać złe filmy, mógłby je oglądać godzinami i wytykać każdą popełnioną głupotę
- ma słabość do czekolady, unika jej jak ognia, ale gdy tylko natrafi się okazja, je ją jak batona
- fascynuje się motoryzacją, ale za pensję listonosza nie może sobie pozwolić na zbyt wiele
- wielki fan gier na konsolę
- naprawdę dobrze tańczy
- od dłuższego czasu zastanawia się nad kupnem psa, labradora, golden retrievera albo beagle'a
- uczulony na migdały