Urodziła się w Zielonej Górze — mieście otoczonym przez jedne z najpiękniejszych lasów w całym kraju. Dzieciństwo miała beztroskie — jej rodzice posiadali sporo ziemi, gdzie dzięki dotacjom z unii europejskiej udało im się otworzyć winiarnię, która, chociaż istniała wcześniej, miała raczej charakter rodzinny, żeby w końcu przerodzić się w dochodowy biznes.
Karolina od małego przejawiała zainteresowanie sportem, a już zwłaszcza koszykówką. Najpierw grała w drużynie szkolnej, żeby wreszcie grać w SKM Zastal.
Po liceum zrobiła sobie roczną przerwę — dzięki środkom od rodziców wybrała się na podróż po Europie. Zwiedziła zarówno kilka stolic, jak i tych mniej znanych miejsc. W międzyczasie złożyła online podanie na studia i chociaż kochała Zieloną Górę całym sercem, to na studia zdecydowała się wybrać do Gdańska. Tam również dołączyła do drużyny koszykówki, gdzie szybko zyskała ksywkę Lola od zawodniczki Kosmicznego Meczu.
Skończyła studia pierwszego stopnia, potem zdecydowała niespodziewanie dla wszystkich, że chce podjąć studia magisterskie w kierunku nauczania. Spodobało jej się w tej części kraju. Miała chłopaka, znajomych, całkiem niezłe perspektywy na rozwój w sporcie.
Ale nie wyszło — chłopak ją zostawił, w czasie meczu, pchnięta przez inną zawodniczkę niefortunnie upadła, doznając kontuzji kolana. Tylko studia skończyła, mogła uczyć w zawodzie. Z poczuciem pewnej porażki podjęła pracę w Zespole Szkół Morskich, a ku swojemu zdziwieniu, w nauczaniu znalazła satysfakcję. Jeszcze nie wie, czy zostanie tu na stałe, na razie żyje, ma się dobrze i wyznaje starą francuską maksymę La mort n'a peut-être pas plus de secrets à nous révéler que la vie?