1 + outfit

Piątki zdecydowanie były jednym z lepszych dni. Umówmy się, że sobotą była już właściwie końcem weekendu, a niedziela to właściwie luźniejszy poniedziałek, więc piątek zdecydowanie wygrywał. Ale przechodzą do rzeczy, w kalendarzu Laurki ten dzień nie był wyjątkowy tylko dlatego, że dzwonek jej ostatniej lekcji wydzwaniał o godzinie jedenastej, ale również dlatego, że zazwyczaj popołudnie poświęcała Arielowi. Chcąc czy nie, studiując w Gdański zdecydowanie mniej się wydali, ale skoro od dłuższego czasu stacjonowała w tej ich dziurze to wypadałoby odrobić stracony czas.
Nawet takiego Maćka odrzuciła, bo nawet jeśli w trochę bardziej aktywny sposób spędzali ze sobą czas, to jednak broes before hoes, czy jak coś. Nie wiem jaki byłby odpowiednik dla nich, ale w każdym razie, Ariel zdecydowanie był wyżej w jej hierarchii!
- Dobra, mam dla ciebie niespodziankę! - wręcz wyświergotała na powitanie, cała uśmiechnięta na jego widok. Chwyciła go pod ramię, chociaż pewnie ciężko było jej przesunąć rękę przez tą jego masę mięśniową, a gdy jej się to udało to z pewnością wyglądali odrobinę komicznie. Ona przy nim była co najmniej krasnalem, a żeby spojrzeć mu w twarz musiała zadzierać głowę do góry, a i tak nie widziała go nigdy w pełni. Przynajmniej, gdy z nim szła nie musiała martwić o żadne niepożądane zaczepki, bo kto by się odważył naskoczyć takiemu? Nikt o zdrowych zmysłach, lol. A jakby Laura kiedyś takiego zobaczyła na ulicy to na pewno przeszłaby na drugą stronę, udając, że dzwoni do koleżanki, że spotkają się za rogiem. - Nie wiem, czy się ucieszysz, ale może tak, bo w sumie czemu nie? - kontynuowała swój wywód, właściwie nie dopuszczając przyjaciela do słowa. Przy okazji pociągnęła go w wybraną przez siebie stronę, nie będąc pewną, czy to północ czy południe, czy jeszcze inny kierunek, bo koniec końców uczyła biolki, a nie geografii i wiemy dlaczego. - Chyba załatwiłam ci randkę - zdradziła w końcu z dumną w głosie, nawet odrobinę się prostując w celu zminimalizowania różnicy wzrostu między nimi. Na próżno, oczywiście. - I zanim zaprotestujesz, to obiecaj, że przynajmniej wysłuchasz do końca? - już prawie w głowie słyszała, że to przecież nie dla niego, chociaż nawet nie znał całej oferty, jaką Laurce udało się przygotować.

#1
outfit

Dla Ariela ostatnie tygodnie mijały dzień po dniu bez głębszej refleksji. Nie miał pojęcia jaki jest dzień tygodnia, ale na szczęście Laurka przypomniała mu o umówionym spotkaniu. Ucieszył się, bo naprawdę dawno jej nie widział. Kiedyś spędzali mnóstwo czasu ze sobą, teraz widywali się od święta. Tęsknił za wspólnymi obiadami i plotkowaniem w ostatniej ławce. Była mu naprawdę bliska... Rozmarzył się i w tej chwili z daleka spostrzegł idącą Laurę. Uśmiechnął się promiennie i pomachał jej.
Od wejścia zaatakowała go swoim szalonym pomysłem. Nie zdążył skupić myśli. Słowa Laury zdawały się brzmieć coraz bardziej irracjonalnie. Otworzył szeroko oczy gotów powiedzieć jej, że nie jest zainteresowany tą jakże niezwykle interesujacą propozycją, ale coś w pełnych ekscytacji oczach Laury sprawiło, że zamknął jadaczkę. Wywrócił oczami i powiedział: - No dobrze, mów dalej. W zasadzie był nawet ciekawy pomysłu dziewczyny. Ostatnio spędził o wiele za dużo czasu sam ze sobą i swoimi myślami. Laura zawsze potrafiła sprawić, że poczuł się rozbawiony. Może i tym razem powstanie z tego jakaś szalona historia, z której będą się śmiać po latach? W to, że ta znajdzie mu miłość życia nie wierzył, ale w sumie co mu szkodziło zrobić to, chociażby dla Laury. - I co my tu właściwie robimy? - rzucił okiem na szyld "Świat szmat". Uniósł brwi. - Mmm, brzmi jak miejsce, w którym się czujesz całkowicie na miejscu... - wyszczerzył się, lekko ironicznie.

outfit

Trochę bd przygoda bo ostatnio sobie wyjechałem na taki parodniowy wyjazd poza Selkiewo bo musiałem sobie ułożyć wiele rzeczy w głowie cnie? Pierwsze poważne odtrącenie przez dupkę jednak trochę boli, nawet jak udawałem że nie i dlatego do odcinki poleciałem z kumplami i gaziurra była grana w pełni. Ale nie pytajcie mnie z jakimi ziomalami to było bo Erni, Maks i Adamo to myślą że są moimi jedynymi znajomymi, a umówmy się że miałem ich rozsianych po całej Polsce. Ja to właśnie byłem taki obrotny chłopak, miałem tę świadomość, że w Polsce każde miasto da mi kącik, gdy zabłądzę. Co, myślicie że tylko Ernest umie nawijać? Aaaaa taki chuj, ja tu jestem mistrzem karaoke i freestyle'u i mnie tu nie wkurwiaj. No ale właśnie wracając do tej odciny to ja momentami aż miałem jakieś zaniki pamięci, szczególnie ostatnich paru gier których Jusia dalej nie nadrobiła dlatego wszelkie nieścisłości mogą wynikać właśnie z tego faktu. Tak czy siak, musiałem wrócić do szarej rzeczywistości szczególnie że już nauczyciele na librusie tarabanili że mnie nie ma i czy jestem przeziębiony czy o co chodzi i że w tym roku jakaś matura do napisania jest więc może wziąłbym się do roboty? I mijał sobie tak ten czas, ja Igę to skutecznie omijałem bo niekoniecznie miałem ochotę na jakieś głębokie rozmowy, szczerze mówiąc to ja teraz wolałbym jednak coś niezobowiązująco, wrócić że tak powiem, do swoich korzeni. Raz człowiek się postarał i chciał stworzyć jakiś głębszy związek i co? I sztylet dostał prosto w serce, zarówno od kumpla jak i od laski, dlatego nie ma co, nie warto się starać. Dlatego, przez to że nie miałem z kim za bardzo spędzić dzisiejsze popołudnie, to postanowiłem udać się do szmateksu bo każdy powinien wiedzieć że tam się często kręcą najlepsze dupki, a i można wyrwać serio zajebistą bluzę za jakieś marne grosze. No i wszedłem sobie tam właśnie na luzaku, a na luzaku bo zaraz po szkole spaliłem jeszcze srogiego gibona, więc człowiekowi to od razu jakoś tak lżej na duszy jest i mniej go rzeczy wkurwia. I dopiero po wykonaniu paru kółeczek po sklepie me oczy skierowały się w stronę kasy a tam... Anioł, mówię wam, zobaczyłem anioła. Takiego blond, z zajebistą stylówką i takim uroczym uśmiechem, który właśnie posyłała do klienta, a przecież mogła by do mnie, co nie? Przecież ten co płacił właśnie za jakąś zjebaną koszulkę to frajer totalny, ale ja musiałem obmyślić PLAN. Jakiś zajebisty, bo niby wiadomo że wystarczyłoby żebym podbił i rzucił swoje słynne, jestem Hubijas, ale czułem że tutaj trzeba coś więcej. Dlatego polazłem z moim koszykiem do przymierzalni, ubierając na siebie wcześniej znalezioną ZAJEBISTĄ bluzę, taką wykurwistą wręcz no i teraz rzecz najważniejsza - wyszedłem na pewniaku, podchodząc do tej pięknej pani i posyłając swój najcudowniejszy uśmiech (mam nadzieję że się mnie nie przestraszyła bo słyszałem że ponoć dużo lasek się mnie na początku boi) - Możesz mi doradzić? Ta bluza jest spoko czy nie? - mówiąc to to się tak wiecie, WYPRĘŻYŁEM, jak taki paw co próbuje prześliczną pawicę wyrwać (ej, leje, bo ja myślałam że słowo pawica nie istnieje i że se je stworzyłam ale najwyraźniej to to jest serio samica pawia XD) - Bo ty masz taki zajebisty ałtfit że wydaje mi się że jesteś najlepszą osobą do takiej oceny - hehe, posłałem do tego jeszcze szeroki uśmiech i dziękowałem Bogu że ja tego blanta zjarałem przed i nie stresowałem się jakoś wybitnie - Hubi jestem - nooo bo pannie trzeba się jeszcze przedstawić przecież!

2.

Kolejny dzień zapowiadał się nawet całkiem przyjemnie, bo po pierwsze, akurat dziś była moja zmiana w lumpie, a nie będę ukrywać, że tę robotę uwielbiałam najbardziej ze wszystkich, w jakich do tej pory pracowałam, bo byłam w swoim żywiole, tak? Mogłam do woli przebierać w tych ciuchach, układać je ładnie kolorystycznie na wieszakach, przy okazji odkładając sobie na bok rzeczy, które mogły mi się przydać do przerobienia na coś super, ewentualnie do stworzenia zajebistego outfitu, którego będą mi zazdrościć wszystkie koleżanki (ta, gdybym ja jeszcze miała jakieś te koleżanki). A po drugie, właśnie jak już jesteśmy przy tych koleżankach (których nie mam), to umówiłam się z nimi wieczorem na babski wieczór, wiecie, na winko, dobre jedzenie, na ploty, których ja miałam pod dostatkiem i chyba Andżela powinna się ze mną zaprzyjaźnić, bo ja, pracując w szmateksie, mogłam jej takie perełki posprzedawać, te ploty w sensie, że byłaby laska w niezłym szoku na pewno. Ewentualnie mogę to zrobić też incognito, założę może późnej jakieś lewe konto na ig i podam się za jakąś lalę i bd gituwa.
W każdym razie, póki co to dzień mijał mi maks przyjemnie, popijałam sobie kawę, w międzyczasie kasując jakiemuś panu koszulkę, rzecz jasna na koniec szeroko się do niego uśmiechając i życząc mu miłego dnia, bo takie gesty sprawiały, że ludzie później wracali, tak? Przecież miła obsługa to był klucz do sukcesu, a ja, jeśli chodzi o uprzejmość i otwartość, błyszczałam na tle innych pracowników. Jednak z tego wszystkiego zupełnie nie zauważyłam, że jakiś typ się na mnie patrzył, że już gnał do przymierzalni, by po chwili wyłonić się z niej i jeszcze do mnie podbić z tym jakże ważnym pytaniem. Tak jak wcześniej mówiłam, byłam MIŁĄ osobą, dlatego, odgarniając włosy za ucho, posłałam mu uroczy uśmiech, przyglądając się uważnie i jemu i tej bluzie, którą miał na sobie. -A weź się tak okręć wokół własnej osi, co? Bo tak to ogólnie bluza jest bardzo fajna, pasuje ci, tylko chcę zobaczyć jak całościowo się prezentuje- odpowiedziałam, trochę ignorując to jego wyprężenie, bo bardziej chciałam się skupić na tym, jak faktycznie ta bluza na nim leżała. -A dziękuję, miło mi, że tak uważasz- znów się uśmiechnęłam, bo wiadomo, że miło jest usłyszeć, że komuś się podoba twoja stylówa, tak? -Letycja- ło panie, nie spodziewałam się totalnie, że ziomek mi się tu przedstawiać zacznie. Nie wiem, czy on na coś liczył? Chociaż może to ja coś sobie ubzdurałam, co? -To co, bierzesz tę bluzę? Bo według mnie na serio, pasuje ci i na pewno wszystkie laski będą twoje- puściłam mu nawet hehe oczko, po czym wolnym krokiem skierowałam się w stronę kasy, czekając aż Hubi się rozbierze. W sensie jak przymierzy co tam na jeszcze przymierzyć i będzie chciał kupić coś.

Ja bym tylko chciał tutaj nadmienić, że owszem, gapiłem się na nią wcześniej i do tej przymierzalni pognałem ale poczułem tutaj taki mood mocnego creepa który niekoniecznie idzie się w tej przymierzalni przebrać a bardziej rozebrać i co najwyżej ubrać jakiś długi płaszcz coby wyskoczyć babie na środku parku i pokazać bakłażanka, więc no... Nie, ja tutaj, prawda, kulturalnie chciałem pochwalić się umiejętnością wygrzebywania niezłych ciuchów i może przy okazji zapytać o jej numer telefonu? Tak czy siak, już stałem przed nią, a ona posyłała mi tak uroczy uśmiech że przez ułamek sekundy chyba zapomniałem jak się oddycha, aż chciałem sobie płaskiego na otrzeźwienie strzelić, ale no nie mogłem być tak oczywisty co nie? Chociaż krew to zaczynała krążyć kompletnie nie po tych miejscach w których powinna, przez co mój mózg działał nieco gorzej, więc z takim sekundowym opóźnieniem obkręciłem się wokół własnej osi (jak primabalerina!), wyciągając tę bluzę trochę w dół - No bo mi się wydaje że jest mega spoko, bo taka szersza nie? Tylko się zastanawiam czy ten nadruk nie będzie się ścierał? Wiadomo że wtedy vintage, ale... Możesz obczaić? - wróciłem do wcześniejszej pozycji, czyli twarzą w twarz z piękną kobietą i trochę nawet nachyliłem się w jej stronę (ale też nie na tyle żeby jakoś przekroczyć jej strefę bezpieczeństwa!) żeby mogła łatwiej ocenić jakość nadruku. - Letycja? - powtórzyłem po niej powoli to imię bo było jednak... Dość niespotykane. Aż przez moment przeszła mi myśl że dziewczyna robi sobie jaja i wcale nie ma tak na imię ale no... Taka miła dziewczyna chyba by tego nie zrobiła? - Na serio? Pewnie wszyscy ci to mówią, ale mega imię! Jest za tym jakaś historia? - bo często jak ktoś miał inne imię niż jakieś nudne Justyna to coś więcej się za tym kryło, jakaś śmieszna opowieść, albo na przykład to imię jakieś jej prapraprabki, a może ktoś z jej rodziny nie jest Polakiem? Nie wiem, ale w sumie to mnie bardzo zaciekawiło i liczyłem że się ze mną tym podzieli, a nie że pomyśli że jakiś dziwak się wypytuje o takie detale - Mówisz że będą moje? Kuuuurde to biorę, może znajdę od razu parę na studniówkę - zaśmiałem się po jej komentarzu, opierając się o blat kasy, kiedy ona się już znalazła po drugiej stronie - A słuchaj, bo jeszcze się zastanawiałem, macie tu jakieś czapki? Bo na sklepie nie widziałem, ale zastanawiałem się czy może coś na zapleczu... - dodałem do tego swój przeuroczy uśmiech i liczyłem że może tym rozmięknie jej serce i faktycznie zarzuci mi jakimś limitowanym towarem tylko dla przyjaciół. Co z tego że poznaliśmy się dosłownie minutę temu? Ja znałem już jej piękne imię więc to już podskakiwało w chuj w rankingu, co nie?

Na wyskakiwanie z bakłażankiem na wierzchu to może jeszcze przyjdzie czas, nie potwierdzam, nie zaprzeczam, w każdym razie, na pewno nie tu i teraz, bo dopiero co się poznaliśmy, tak? W sumie, to mi nawet do głowy w tym momencie nie przyszło, że koledze takie rzeczy w głowie i że krew mu dopływała nie tam, gdzie potrzeba, bo ja do sprawy podeszłam czysto zawodowo, tak jak do każdego innego klienta, chociaż nie powiem, ale Hubercik był całkiem uroczym chłopcem, o którym śni wiele dziewcząt, w jego wieku szczególnie, bo ja to już starszy człowiek byłam i powinnam się innymi bożymi rzeczami zająć. -Nie no, wydaje mi się, że nie powinien się ścierać, ale pokaż jeszcze - podeszłam jeszcze bliżej niego, chociaż chłopak nachylił się w moją stronę specjalnie, ale przejechałam delikatnie dłonią po ów nadruku, trochę go tam porozciągałam, żeby sprawdzić jak się oczywiście zachowuje pod wpływem dotyku i innych czynników (hehe), po czym odsunęłam się od chłopaka, zerkając na jego twarz i uśmiechając się szeroko. -Myślę, że powinno być okej, znaczy wiadomo, wszystko zależy od detergentów, od prania i tego, jak ją będziesz użytkował - dodałam, żeby była jasność, że jak nie będzie o bluzę dbał, to mu się szybciej zniszczy. -No, na serio - zaśmiałam się, widząc zdziwienie, jakie malowało się na twarzy chłopaka, kiedy poznał moje imię. -Dziękuję, ale w sumie to nie kryje się za nim nic szczególnego. Moi rodzice mieli chyba słabość do dziwnych imion, bo mój brat na przykład ma na imię Serafin, więc wiesz. Coś im się ujebało... znaczy ubzdurało i tyle - wzruszyłam ramionami, stając tam już za tą kasą i podnosząc wzrok na Hubiego, kiedy wspomniał o studniówce. -Nie masz pary na studniówkę? Serio? Sądziłam, że laski się zabijają o to, żeby z tobą pójść- bo taki czarujący był, taki przystojny i bez partnerki??? -A kiedy w ogóle masz tą studniówkę, jeśli mogę spytać? - dodałam, w międzyczasie zerkając na ekran telefonu, bo tam moje koleżanki tarabaniły ostro, ale teraz to ja nie miałam czasu się tym zajmować, bo przecież Hubercik stał przede mną i mi różne historie ciekawe opowiadał. A pytanie o czapki, to zmarszczyłam brwi, zastanawiając się przez moment... ale -Noooo... w sumie to mam jeszcze jedno nierozpakowane pudło z rzeczami, to może tam będą, poczekaj sekundę - i polazłam na to zaplecze, po chwili LEDWO ciągnąc wielkie pudło, w którym kurwa jakieś kamienie prędzej były, niż czapki. Wzięłam też klucz, by rozerwać taśmę, którą to wszystko było szczelnie pozaklejane, a w tym celu to sobie kucnąć tam musiałam koło tego pudła, a zrobiłam to mniej więcej TAK, jak tu sb kucam w drugiej części, na Hubercika w tym momencie nawet nie patrząc, bo byłam pochłonięta rozrywaniem taśmy. -Nie wiem, czy tu coś będzie, Hubert - przeglądałam te rzeczy, ale no, czapek jakby brak.

Ojjjj a ja chyba potwierdzam wyskakiwanie bakłażanka, może moc alkoholu na studniówce nam pomoże? Nie wiem kto na to liczy, ale jakaś jedna osoba na pewno bo już tyle razy było powtórzone tutaj że jeśli studniówka nie zaruchana to matura nie zdana i zasad - tak żelaznych - trzeba sb trzymać, nie?
Tak czy siak, ja to się nie spodziewałem że Letycka podejdzie tak blisko mnie i to jeszcze przejedzie swoją dłonią po materiale i nadruku, ale nie powiem, bardzo mi się to podobało, nawet taki głupkowaty uśmiech wpełzł na moją twarz, co pewnie było też wynikiem spalonego wcześniej jointa. Powiem wam, że Letycja to bardzo profesjonalnie podchodziła do swojej profesji i to rozciąganie, wyciąganie materiału było bardzo szczegółowe. Ja nie narzekam bo jak ona stała tak blisko to do mojego nosa doleciały jej słodkie perfumy i szczerze mówiąc, dawno żadna laska nie miała tak ładnego zapachu jak właśnie ona. - No z tym użytkowaniem to... Różnie bywa - bo w sumie to ja niekoniecznie dbałem o ciuchy, na praniu się nie znałem bo to głównie mama jednak robiła, heh - Ale dobra, zadecydowałem! Biorę - że bluzę w sensie. Słysząc jej słodkie "ujebało" to aż parsknąłem śmiechem, szczególnie że zaraz po tym się poprawiła, ta jakby pierwsza wersja była jakaś zła, a przecież nie była! Była jak najbardziej dobra, szczególnie kiedy to przekleństwo jakoś tak... Uroczo wybrzmiało w połączeniu z jej delikatną urodą. - A no ale to im się ładnie uuuuuuuubzdurało - powtórzyłem po niej, przeciągając śmieszenie tę literkę u, zastanawiając się ciągle którą wersję słowa powinienem powiedzieć, ale jako że ja to jednak dżentelmen to wybrałem to grzeczniejsze. - Ach no widzisz jak to z tymi dziewczynami jest, raz na wozie, raz pod wozem, nie? - no a co jej miałem powiedzieć? Że ostatnio to mnie jedna odtrąciła i musiałem wyleczyć serce szybką odciną poza granicami miasta? Chociaż szczerze mówiąc to jak ona powiedziała że "laski się muszą zabijać żeby ze mną iść" to jakoś tak... Urosłem o parę centymetrów, tak mi się miło zrobiło, serio - Za tydzień w sobotę. Masz może wolne wtedy? - rzuciłem NIBY ŻARTOBLIWIE, ale umówmy się, że jakaś spora część mnie chciałaby usłyszeć odpowiedź twierdzącą - Darmowa impreza, alkohol, no i ten pan o którego laski ponoć się biją, umówmy się że to najlepszy deal - zafalowałem nawet do niej zabawnie brwiami, czekając na odpowiedź. Mi też spojrzenie zleciało na tej jej telefon i w sumie to... Właśnie się zorientowałem że zaprosiłem laskę na studniówkę nie myśląc o tym czy ona ma chłopaka czy nie i że może właśnie ten frajer do niej wypisuje. Kiwnąłem głową na to że nooo, poczekam, aż znowu nie się nie pojawiła na sklepie, ciągnąc ten ciężki karton - Czekaj, pomogę ci! - zaoferowałem, podchodząc bliżej i pociągając mocniej za wielkie pudło, po czym ona kucnęła a ja... Aż wstrzymałem na moment powietrze, ok? Skłamałbym mówiąc, że mój wzrok wcale nie zleciał na jej tyłek, aż miałem wrażenie że mój kolega trochę jakby chciał się pobudzić do życia bo kuuurwa, ona to robiła świadomie czy nie? Nawet nie zareagowałem na początku na jej słowa bo umówmy się że myślami byłem kompletnie gdzie indziej, w takim niebożym miejscu, ale po chwili zwiechy się odciąłem - Mówisz? - mruknąłem, kucając zaraz przy niej i zaglądając bezczelnie w ten karton - A faktycznie, chyba nie ma... Dobra, to ja pójdę tylko zdjąć tę bluzę i zaraz podejdę do kasy - i przy okazji trochę ochłonę w przymierzalni.