Ariel jest urodzonym selkiewiakiem, choć marzy o tym, by po tylu latach w końcu opuścić tę zapyziałą wiochę. Wychował się w blokowiskach na Magellana, ale niestety w tym roku musiał się przenieść na pole kempingowe. Dlaczego? Here's where the story starts... Półtora roku temu, w same urodziny Ariela zmarła mu matka. Była dla niego największą ostoją i wsparciem, najlepszym przyjecielem. Odeszła w ogromnym cierpieniu, bredząc w malignie. Nawet nie zdołał się dobrze z nią pożegnać. Ona zwyczajnie go nie rozpoznawała. Tego dnia zostawiła go, ale co gorsza - nie samego. Zostawiła go z ojcem. Wiele razy klął w myślach na los. Wolał, by zamiast matki zdechł ten obrzydliwy moczymorda. Stary Ariela to najbardziej rozpoznawany alkoholik w mieście. Od lat obszczywa się pod osiedlowym sklepem monopolowym "Maja". Ariel od dziecka musiał mierzyć się ze wstydem za ojca, teraz jednak, gdy zmarła mu matka miał też powód, by wstydzić się za siebie. Z racji, że nie stać ich już było na mieszkanie w bloku, a stary nie kwapił się, by znaleźć pracę (zresztą, czy ktokolwiek zatrudniłby takiego ćwoka?), musieli przenieśc się na pole kempingowe. Ariel mieszkał w ciasnym kamperze ze swoim zawsze śmierdzącym mieszaniną moczu i tanich malinek ojcem...

Aby móc poradzić sobie jakoś z sytuacją w jakiej się znalazł, Ariel w każdej możliwej chwili ucieka w wodny świat. Kocha pływać, tylko dzięki temu potrafi na chwilę zapomnieć o przytłaczającej go frustracji. Gdy napina wszystkie mięśnie ciała, by przepłynąć basen w parku wodnym, czuje jak wszystko odpuszcza. Nie zawsze jednak stać go na bilet wstępu. Wtedy można spotkać go jak walczy z morskimi falami uderzając swoimi rękami w spienioną wodę. Być może i jest już dorosły, ale mimo to pozwala sobie zanurzyć się w świecie fantazji, gdzie wyobraża sobie jak walczy z morskimi bogami uosobiając ich ze swoimi problemami. Poza tym Ariel widzi siebie jako samotnika. Nie wynika to z tego, że nie chce spotykać się z ludźmi. On po prostu całe życie wstydził się za swoje pochodzenie i unikanie ludzi pozwala mu nie martwić się o to jak widzą go inni.

Żeby móc pozwolić sobie na chociaż trochę przyjemności w życiu Ariel postanowił dawać korepetycje z języka niemieckiego. Jakoś tak wyszło, że język ten łatwo mu przyszedł w szkole i teraz jest w nim tak dobry, że postanowił to wykorzystać. Dzięki temu odłożył trochę zaskórniaków... głównie na jedzenie.

Z rzeczy ważnych i mniej ważnych:

- Matka Ariela przed śmiercią pracowała w tir barze jako kelnerka. Ariel nie zapuszcza się w tamtą dzielnicę. Za bardzo przypomina mu o stracie...

- Ma wielkie marzenia - chciałby w końcu udać się na studia do Gdańska i zostać w przyszłości lekarzem neurologiem.... ale nie wierzy w siebie. Pewnie zostanie tu już na zawsze...

- Miłość? Hmm... on wie, że wszystkie laski na niego lecą, ale nie znalazł jeszcze odpowiedniej dziewczyny. W ogólnie nie jest pewien jaki jest jego typ. Musicie wiedzieć, że choć wygląda jak wyrywacz, to... TEN moment zachował dla bratniej duszy.