9 (na 10 dentystów poleca pastę Colgate)

Nie była pewna czy najpierw odmarznie jej nos, czy palce u rąk, a może jeszcze wystające spod czapki uszy, z pewnością jednak padała jej już bateria w telefonie, który chyba był równie nieprzystosowany do mrozów jak ona sama. Tupała nogami po śniegu - sama nie wiedziała czy z nudy, czy z przenikającego ją zimna, a kiedy dojrzała na horyzoncie Marcela, ruszyła w jego kierunku, ciaśniej opatulając się kurtką, której rzecz jasna nie zapięła, bo po co komu zapinanie kurtek, nie? - Ale wiesz co, żeby się spóźniać na taką ważną randkę? - pokręciła głową z dezaprobatą, kiedy go już dopadła i pociągnęła zaraz w kierunku wypożyczalni, żeby stanąć w kolejce po sanki, może w ten sposób się jakoś rozgrzeją. - Wiesz w ogóle co to są te zimowe rowery? Bo nie widzę, ale w sumie nie wiem, kto by chciał jeździć w zimę rowerem? - oprócz tych kilku niestrudzonych mieszkańców Selkiewa, którzy niezależnie od wieku, pory roku i stopnia opadów, zawsze pedałowali spokojnie w swoją stronę, podczas deszczu osłaniając głowy jednorazowymi reklamówkami, bo z jakiegoś powodu płaszcze przeciwdeszczowe nie pasowały im do stylu życia. - I, jak coś, Lena do mnie pisała, że siedzą z Wiktorem gdzieś i mają dużo alko w zapasie, więc możemy potem dobić, booo taka piersióweczka - zafalowała brwiami, chuchając sobie na ręce, które, również z niezrozumiałego powodu, nie były okryte rękawiczkami. Inka zdecydowanie nie ubrała się adekwatnie do pogody i pewnie będzie tego okropnie żałowała za kilka dni, kiedy dopadnie ją gorączka, katar i wszelkie nieprzyjemne objawy choroby. - O, za darmo? Tylko dokumenty? Wyskakuj z dowodu - wyciągnęła rękę po kawałek plastiku Marcela, jednocześnie wygrzebując swój, żeby podać komuś z obsługi i poszuka dobrej górki do zjeżdżania.

suma punktów: 3

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 3

#dos

Nie chciało mu się. W dniu, w którym umówił się z Inką, nie mógł się doczekać lokalnej Coachelli (jak często miał nazywać Noc Selkie). Wreszcie po kilku miesiącach miał spotkać się z ze znajomymi, miał się porządnie napić, a następnie tańczyć jakby odprawiał jakieś pogańskie modły do muzyki lokalnych discopolowych artystów. Jednak chwilę przed wyjściem, po prostu mu się nie chciało. Wolał zaszyć się z paczką chipsów w pokoju i przeglądać memy, które wysyłałby znajomym (wartych jego memów oczywiście). Marcel jest jednak największym hipokrytom i nawet jeśli będzie narzekał na całą imprezę to i tak na nią pójdzie.
— Na pierwszej randce nie mam w zwyczaju pokazywać, że mi zależy — odpowiedział Ince i poczuł, że zamarza, widząc jak dziewczyna, jest ubrana. Sięgnął po zamek kurtki dziewczyny, aby ją zapiąć mimo jej protestów. — Tak Ciebie matka z domu wypuściła? — Poszedł za dziewczyną do kolejki po sanki. Ubiór Marcela był przeciwieństwem ubioru Inki. Buty wiązane do kostki, kurtka zapiera pod samą szyją, która i tak dodatkowo zawinięta była w polarowy brzydki, ale ciepły szal. — Nie wiem, mało co jeżdżę na zwykłym, a co dopiero na jakimś zimowym — wzruszył ramionami. — Trzeba znaleźć jakieś miejsce, aby później usiąść, bo zamarzniesz tutaj. Nie ma żadnego ogniska, czy coś? — zapytał. Mógł wcześniej zapoznać się z planem imprezy, niż teraz się gubić po straganach, szukając czegoś, co możliwe, że nie istnieje. — Chcesz rękawiczkę? Mogę dać Ci jedną — Zapytał. Wyciągnął dowód i podał go dziewczynie. — Tylko niech nikt na mnie pożyczki nie weźmie — zwrócił się poważnie do mężczyzny z obsługi, który odebrał ich dokumenty, a podał sanki. — Siadaj do karocy — skinął w stronę sanek, które zaczął ciągnąć, starając się omijać ludzi, w większości dzieci ustawiające się kolejce. — W którą stronę?

The member 'Marcel Żeleński' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 1

- Ale ja nie jestem już małą dziewczynką i mama nie musi mnie pilnować - a tak serio to po prostu nie było jej wtedy pod ręką, bo by jeszcze gotowa była dać Innie szlaban, że ma takie poronione pomysły i nic by nie wyszło z wyjścia, które może i było przez wszystkich traktowane jako rozrywka dla ubogich, a jednocześnie jednak wszyscy na takie przychodzili, niezmiennie od lat. - Jest jakieś, ale to się przecież rozgrzejemy na sankach, nie? - nie było co robić dramatu, że w zimę jest zimno, chociaż ona oczywiście była przez moment niesamowicie naburmuszona, że jednak jej tę kurtkę zapiął, bo w tej formie to się dziewczynie zdecydowanie mniej podobała. - To tobie będzie wtedy zimno - machnęła na to ręką i wsadziła ją do kieszeni, która akurat była głęboka i nagrzana, i nawet miała jakąś dziurę, więc może jeszcze nic straconego i gdzieś między warstwami materiału lata sobie rękawiczka? Albo chociaż pięćdziesiąt groszy, czy jakaś zapalniczka? - Tam jest chyba dobra górka do zjeżdżania, to będzie ideolo! - posłusznie usadziła tyłek na sankach, bo uwielbiała zawsze w dzieciństwie być ciąganą, ale z całą gromadką rodzeństwa, trzeba się było często wymieniać i to już nie było takie super. - Wskakuj na tył - podsunęła się maksymalnie do przodu, jeszcze sobie bluzkę do spodni pod tą kurtką głębiej wciskając i poklepała miejsce za sobą, co w ogóle chyba nie było jakimś najmądrzejszym pomysłem, szczególnie, że jeśli mieli wywrócić się do przodu, zdecydowanie to Markowicz miała zaryć twarzą o śnieg, wyjeżdżony placek ziemi, albo jakiś kamień, a wtedy to już będzie musiał przełknąć żarty i wziąć randkę na serio, bo kto ją taką potem uszkodzoną zechce? Marczello przynajmniej znał jej nieskazitelny charakter i osobowość, no aż żal było się nie związać z jej nieodpowiedzialnością i zakupowym nałogiem na zawsze.

suma punktów: 5

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 2

- To, że skończyłaś osiemnaście lat, nie oznacza, że nie musisz ubierać czapki i rękawiczek - Marcel chyba wydzierga jej kiedyś na drutach rękawiczki i obieca, że jeśli nie będzie ich ubierać, to się obrazi. Tutaj nie chodzi przecież o zdrowie Inki, jeśli ona zachoruje i spotka się Marcelem, to może go zarazić. A mu nie jest śpieszno do łóżka i antybiotyków. Poza tym w jego życiu nie ma już miejsca na chorobę w celu unikania lekcji, teraz jest zbyt leniwy, aby udać się do lekarza po L4, a nie ma zamiaru spędzać swoich 20 dni urlopu w łóżku. - Powiedziałem o jednej rękawiczce, nie oddam ci przecież dwóch - często w dzieciństwie, kiedy Wiktor lub Marcel zapomniał swoich rękawiczek, to jeden oddawał swoją jedną drugiemu. Chowali wtedy obie dłonie do jednej rękawiczki i idąc ulicą, wyglądali, jakby odmawiali pacierz ze złożonymi dłońmi. Odmawianie koronki do Miłosierdzia Bożego na ulicy, czy można podpiąć to już pod jakiś rodzaj performansu?
Skierował się w stronę górki, ciągnąc za sobą sanki. Na miejscu ustawił się pomiędzy jakimiś dzieciakami, które na górkę wbiegły już któryś raz z rzędu. Starość nie radość.
- Nogi do góry - powiedział, siadając za dziewczyną, na tyle blisko, aby w trakcie zjazdu nie spaść z sanek i bez uprzedzenia odepchnął się stopami, które szybko położył na płozie. Szybko wystartowali, jednak górka nie była jakoś bardzo stroma, dlatego w czasie zjazdu, kiedy zwalniali, kilkakrotnie przyspieszał, odpychając się stopami jak na początku. Aczkolwiek chwilę przed hamowaniem pochylił się w jedną stronę tak, że oboje wraz z sankami przewrócili się na bok. - Umarliśmy. Zawsze chciałem umrzeć młodo przez szybką jadę, jak James Dean - w końcu wybrańcy bogów umierają młodo, a Marcel za dużo się nasłuchał na temat Deana od Wiktora. Zamiast wstać z ziemi, Marcel odsunął się od sanek i przeszkadzając innym jeździe, zaczął robić aniołka.

The member 'Marcel Żeleński' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 1

- Jeśli ci to zrobi taką dużą różnicę - wzruszyła ramionami bezradnie, bo ona akurat nie miała doświadczeń z dzielenia się rękawiczkami. Przez to, wiecznie je gubiła, przez całą podstawówkę była zmuszona nosić takie z jednym palcem na sznurku przez ramiona, co, nie oszukujmy się, w końcowych klasach wcale nie było atrakcyjne, kiedy reszta dziewczyn zaczynała już nosić doroślejsze torebki i buty, a Ince z rękawów wystawały dwie wełniane kulki.
Mocno złapała się tego fragmentu siedziska, które jeszcze miała przed sobą i oceniła, czy nogi do góry to rzeczywiście dobry pomysł, nie zjeżdżała już dobrych kilka lat i zupełnie nie pamiętała które techniki są dobre, żeby sobie niczego nie połamać, wcielanie w życie praw fizyki też nigdy nie miało dla niej sensu (w końcu jak czegoś nie widać to nie istnieje, tape recorder, mind control, Edith Górniak), ale finalnie postanowiła zaufać radzie Marcela, głównie dlatego, że nic lepszego nie wymyśliła. - Głupi jesteś! - roześmiała się, turlając jakoś na bok, bo po wywrotce ciężko było ocenić które kończyny są czyje, a gdzie w ogóle kończą się sanki. - Ale niedługo zrobię w końcu prawo jazdy, więc możemy się umówić na brawurowe wjechanie w jakieś drzewo - ze sznurkiem od sanek w rękach już chciała wciągać je znów na górkę, odwracając się do leżącego chłopaka. - I uważasz, że TO jest aniołek? - mruknęła z powątpiewaniem, kładąc się na w miarę niewydeptanym kawałku śniegu obok, przyozdabiając skrzydła swojego aniołka przyklepanymi ruchami, które dużo lepiej imitowały pierzastą strukturę. - Wygrałam - oświadczyła z dumą, chociaż to nie były żadne zawody i ostrożnie wstała, podziwiając swoje dzieło. - Piękne - aż się łezka w oku kręciła z ich dzieł, chociaż ktoś przechodzący obok spojrzał na dziewczynę ewidentnie jak na idiotkę, bo to aniołek śnieżny w zimie, co jest prostszego? - Idziemy na inną? - rozejrzała się dokoła, wypatrując jakiejś lepszej górki, najlepiej takiej, na której można sobie trochę pokrzyczeć.

suma punktów: 11

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 6

— Zapisałaś się na prawo jazdy? - spojrzała na nią, w dalszym ciągu na śniegu. Zrzucił z siebie jej jedną nogę. - Powiedz, kiedy zaczniesz, nie będę wychodził wtedy na ulice — jazdy, a następnie egzamin to coś, co Marcel będzie pamiętał do końca życia, ale chyba nie jest jedyny. Jeszcze w liceum, tuż po osiemnastkach każdy na korytarzach między lekcjami wymieniał się swoimi przeżyciami z ostatnich jazdy. Czy naprawdę kazał mi jechać w miasto podczas pierwszych jazd?! Pierwszy raz siedziałem za kierownicą! Chłopak zdał prawo jazdy dopiero za trzecim razem. Pierwszy raz oblał, wyjeżdżając pod zakaz, drugim razem nie wyjechał nawet z placu. Nie zaciągnął ręcznego na górce i skończyło się na stłuczce z samochodem z tylu. Chwała Bogu nie musiał ponosić kosztów. — Trzymam, za słowo. Wybiorę jakieś ładne. Może brzoza? Co ty na to? — już widzi te nagłówki lokalnej gazety dziewiętnastolatka i dwudziestolatek wyjechali w drzewo. Pytani, dlaczego odpadają: dla frajdy. Babcia wtedy już na pewno go wydziedziczy, a dziadek już nigdy nie pożyczy starego poloneza, aby odwiedzić pobliskiego McDonalda o trzeciej w nocy. — TO ma być aniołek? — położył się na śniegu, opierając głowę na dłoni, jakby leżał na plaży. Po czym wręcz przeczołgał się do aniołka zrobionego przez Inke, aby tuż nad głową dorysować w śniegu rogi. Był świadom, że zniszczył jej dzieło na miarę Mona Lisy, ale chyba lepiej, aby zrobił to on już jakiś dzieciak na sankach, który ma zero wiedzy o sztuce. — Idziemy! — wstał z okrzykiem z ziemi. — Chodź, poszukamy górki, z której wjedziemy w tłum przy scenie — wziął od Inki sznurek od sanek. — Zrobimy próbę przed drzewem — wyszczerzył się i zaczął iść w stronę górki, może za nią będzie jeszcze inna.— Wiesz, gdzie jest Lena i Wiktor? Zostawią nam trochę procentów? - nie miał ochoty wydawać swoich monet na 3250 ml piwa za dwadzieścia złotych.

The member 'Marcel Żeleński' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 3

- Ha ha ha, bardzo śmieszne - wywróciła oczami, bo przecież to, że ostatni raz siedziała za kierownicą, kiedy jako mała dziewczynka próbowała prowadzić na kolanach taty wcale nie znaczyło, że będzie w tym beznadziejna! - Prawie się zapisałam - więc prawie już miała to prawo jazdy w kieszeni, prawda? Jeszcze tylko wybrać szkołę jazdy, założyć profil kierowcy, zrobić badania u lekarza medycyny pracy i przebrnąć przez te godziny za kółkiem, weekendowe kursy z teorii, a potem sam egzamin. Brzmiało jak pikuś, do tego w roku, kiedy miała uczyć się do matury! - Tylko pytanie, czy wtedy nagłówki nie skupią się za bardzo na "brzoza znów atakuje"? - albo Inka po prostu wyrobi się przed 2025, okrągłą rocznicą wiadomo jakiej katastrofy i ludzie skupią się bardziej na ich głupim wyczynie. Ostatnio już z Marcinem rozmawiała o podrzuceniu dobrych zdjęć do ewentualnego pośmiertnego artykułu, może i Wiktor takie Marcelowi ogarnie? - TO jest właśnie aniołek! - na miarę fresków w kaplicy Sykstyńskiej, czy gdzie tam Michał Anioł prezentował swoje dzieła, a Żeleński zepsuł, prawie jak ta staruszka, która postanowiła przeprowadzić renowację twarzy Jezuska w zupełnie innej kaplicy.
- Żeby tak dosłownie "wjechać w tłum"? - o ile w ogóle uda im się znaleźć jakiś tłum, bo ludzie jeszcze chyba krążyli po wszystkich innych atrakcjach, niektórzy szukali foki, inni raczyli się rozgrzewającymi trunkami, a jeszcze inni, tak jak Inka i Marcel, uprawiali zaawansowane saneczkarstwo. - Lena pisała, że w altance i żebyśmy wpadali, a mówiłam, że po sankach przyjdziemy, więc mam nadzieję, że nie wszystko stracone, poza tym patrz - wyciągnęła telefon, przerzucając zmarzniętymi palcami kilka zdjęć i podbiegła do chłopaka, bo nie umiała tak iść i szukać czegoś na instagramie jednocześnie, a do tego miał dłuższe nogi. - Zapasy mieli całkiem spore, więc chyba jeszcze nie dali rady tego wypić - machnęła mu telefonem przed twarzą i schowała go zaraz do kieszeni. Schyliła się, niby, żeby poprawić coś w bucie, ale kiedy jej towarzysz rozrywek nie patrzył, zgarnęła w dłonie śnieg i wycelowała, a że rzuciłam parzyste, to trafiła.

suma punktów: 17

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 6

Najgorsze w prawo jazdach to zmarnowane pieniądze. Niektórzy myślą, że mówienie takie czegoś to przesada, w końcu wiadomo, oni również muszą zarabiać. Nikt przecież nie będzie rozdawał dokumentów za darmo, ale etap zapisów na jazdy wygląda dosłownie jak z tego popularnego memu, gdzie idziesz do lekarza, a on pytając się, ile palców widzisz, wystawia Ci rachunek na dwieście złotych. Dwieście złotych, które piechotą nie chodzą, tym bardziej, kiedy jesteś uczniem. - Żartuje, będę trzymał za Ciebie kciuki — otrzepał się z resztek pozostałego śniegu na kurtce i spodniach. Na wzmiankę o brzozach, przez kilka pierwszych sekund popatrzył zdezorientowany na Inke. Ja pierdole, o czym ona w ogóle mówi? Po chwili jednak zaczął się niesamowicie głośno śmiać (nawet chyba za głośno, jeśli chodzi o takiego typu żart), zwracając uwagę przechodzących osób. - Tak, aby tak dosłownie wjechać w tłum — potwierdził już poważnie, patrząc na Inkę. - Co takie może się stać? Będziemy dla nich atrakcją. Musimy tylko poszukać tłumu — pomysł mógł się wydawać głupi i może nawet nie wydawać, bo był głupi, ale Marcel miał ochotę wjechać w tłum i posłuchać tych wszystkich przekleństw rzucanych w ich stronę, kiedy ktoś nie zdąży się odsunąć i wyląduje na śniegu z piwem na kurtce lub spodniach. Spojrzał na ekran telefonu, którym wymachiwała mu Inka przed twarzą. Przez jej zamarznięte, trzęsące się ręce nie do końca wiedział, na co patrzy, ale z jej opisy wychodzi, że przed oczami ma zadokumentowany na zdjęciu zapas alkoholu. Znając Wiktora, który niesamowicie szybko się upija (u Żeleńskich to rodzinne), nie zdąży opróżnić jednej butelki, a już będzie mu obojętne czy pije, czy nie pije. Chyba że Lena ma silną głowę, to powinni się pospieszyć. - Chodź szybciej, bo jeszcze ktoś nam górkę zajmie — powiedział, widząc kątem oka, że Inka po coś się schyla. - Co ty robisz?! - krzyknął oburzony w stronę dziewczyny, kiedy poczuł śnieg na twarzy i pod kurtką. - Nie bawimy się tak! - powiedział wkurzony, czując topiący się śnieg pod szalem. Może to hipokryzja, gdyż przed chwilą jakby nigdy nic przewrócił Inke na śnieg, a teraz oburzył się, bo poczuł trochę śniegu na szyi, ale bitwy na śnieżki to od dzieciństwa znienawidzona przez chłopaka praktyka. - Chodź.

The member 'Marcel Żeleński' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 3

- Wiesz co, czytałam kiedyś taką książkę i tam koleś wjechał w tłum ludzi mercedesem, ale chyba niespecjalnie byli zadowoleni - była to tez swoją droga pierwsza książka dla dorosłych po wszystkich częściach „Zmierzchu” i reszty wampiropodobnych tworów, która wpadła Markowicz w ręce, a raczej została podarowana jako prezent na klasowych mikolajkach, jeden  z gorszych, chociaż jak w pierwszej gimnazjum dostała KRZAKA, to nic tego nie pobije (umarł tez całkiem szybko śmiercią naturalną i wcale jej nie było szkoda). - To poczekamy, gdzie ci się tak spieszy, masz mnie już dosyć? - wygięła usta w podkówkę, chociaż wizja nieustających zabaw na śniegu była mniej kusząca niż alkoholizacja na rozgrzanie, wiec czy mogła go winić? No nie, mogła za to rzucić w niego Śnieżka!
Na lepienie bałwana była zawsze za mało cierpliwa, toczenie śniegowej kuli aż będzie wystarczajaco duża i okrągła nie było jakaś szczególnie kuszącą wizją, z sankami był ten problem, ze ktoś musiał być ciągnącym, a to znowu nie było takie fajne i dopiero bitwa na śnieżki była zajęciem, które wszystkich angażowało, jeszcze każde trafienie dawało taką satysfakcję (jej sporą, bo cela miała średniego), wiec po reakcji Marcela stanęła jak wryta, czekając aż ukradkiem sam rzuci. - Ej, nooo - co ten Żeleński taki nagle nie w sosie? Czyżby ten szalik to jakiś thriftowany Burberry na wzór tego, który nosił Chuck Bass? - Poczekaj - otrzepała dłonie ze śniegu i podbiegła do niego, łapiąc za ramię, które jednocześnie ciągnęła w dół. - Nie powiem, ze nie chciałam i niespecjalnie, ale jakoś ci to wynagrodzę - poruszyła brwiami, a przynajmniej miała nadzieję, ze tak się stało, bo trochę straciła czucie w skórze na twarzy, a już najbardziej w rumianych polikach. Może mama, jak zawsze przed wyjściem smarowała ją całą kremem nivea miała racje, ze coś to daje na minusową temperaturę? W końcu mama tez mówiła, ze nie można płakać na mrozie, bo łzy i gile z nosa wtedy zamarznąć już tak na zawsze, wiec Inka, mając dziewiętnaście lat, zawsze się pilnowała, żeby choćby łzy wzruszenia nie uronić.

suma punktów: 18

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 1

- Dlatego my nie wjedziemy mercedesem, tylko sankami, a zadowoleni i tak nie będą, bo są Polakami. A wszyscy Polacy się niezadowoleni, bez różnicy czy wjedzie w nich Mercedes, sanki czy nic w nich nie wjedzie — wzruszył ramionami. Poza tym jakie książki ona czyta? Żeleński należy do tych ludzi, co chwalą się, że do ich hobby należy czytanie, ale ostatnią w całości przeczytana książka to Władca Pierścieni w 2009 roku. Dobra, przeczytał jeszcze kilka lektur (tych krótkich dramatów, z których i tak mało co zrozumiał), ostatnio nawet zamówił jakieś nowe, których autorzy mają ciekawą historię życiową, ale wątpi, aby miał dotrwać do ostatniej kartki. - Dosyć miałem Cię kilka lat temu, teraz się już przyzwyczaiłem — zażartował. Marcel musi przyznać, że często nudzi się innymi ludźmi. Pierwsze spotkanie jest super, drugie również, później zaczynają pisać na Facebooku i po kilku wiadomościach chłopak postanawia nie odpisywać, bo najzwyczajniej w świecie mu się znudziło. Okropne podejście, ale niestety nie miał zielonego pojęcia jak to zmienić. Na szczęście Inna nie należała do tych osób i nawet jeśli nie chce mu się wychodzić z domu na umówione wcześniej spotkanie to i tak spóźniony przybędzie. - Ej, nooo — powtórzył, próbując naśladować ton głosu dziewczyny. - Chcesz, abym zachorował? Będę musiał wziąć wtedy L4, nikt nie zostawi wam dobrych rzeczy w lumpie, przez co zmuszeni będziecie kupować jakieś obrzydliwości za setki złotych. Po czym umrę, a wy w swoich niedopasowanych garniturach przyjedziecie na mój pogrzeb — zaczął mówić poważnie, jednak patrząc na Inkę, która stała jak wryta zaczął się śmiać. - Nie możesz mi tego zrobić Inno Markiewiczówno — dodał. Chłopak czasami za bardzo przywiązywał uwagę do ubioru, nie tyle, ile swojego a innych. Uwielbiał przez to chodzić na pogrzeby, nawet całkiem obcych mu osób. W końcu pogrzeb to najlepszy pokaz mody, oczywiście poza tym pierwszego listopada, kiedy kobiety grzeją się w zimowych kożuchach i kozakach, a zaraz obok nich stoją mężowie w lekkiej marynarce. - W jaki sposób mi wynagrodzisz? Sam mam już kilka pomysłów przygotowanych, jakbyś ty ich nie miała.
Znalezienie górki nad grupą ludzi okazała się chyba niemożliwa, gdyż nigdzie nie było wystarczająco wysokiej górki (tak bardzo przydałby się taki zjazd, jak przy ulicach szybkiego ruchu), ani wystarczająco dużej ilości osób, którzy zasługiwaliby już na miano grupy. - Wiesz co? Mam pomysł.

The member 'Marcel Żeleński' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 2

- A to dzięki? - może po prostu przeszli przez ten moment krytyczny i już nie było co wymyślać, że się ma kogoś dosyć. Inna była zupełnie świadoma, że potrafiła być męcząca, bo czasem dużo gadała, a czasem jeszcze od rzeczy, albo śpiewała swoim (nie)słowiczym głosem, albo do tego wymyślała najmniej atrakcyjne zajęcia na świecie, ale taki był jej urok, niech więc tylko Marcel nie wpadnie kiedyś, przy pijackiej grze w butelkę na przykład, na pomysł odpowiadania na prawdziwe pytania o niej!
- Czekaj, z kimś ostatnio rozmawiałam nawet o pogrzebach... - zaczęła się zastanawiać, próbując dopasować osobę do sytuacji. - No nieważne - machnęła ręką. - Ale jak coś, to jak umrę w tragicznych warunkach, zrobisz coś, żebym miała ładne zdjęcie w gazecie? - lepiej się upewnić u więcej niż jednej osoby, nie? - Ja bym tak dla ciebie zrobiła! I założyła na twój pogrzeb taką czarną, tą, no wiesz - nie wiedziała jak mu woalkę pokazać, ale palcami pokręciła gdzieś w okolicy głowy, żeby wiedział o jaki OBOWIĄZKOWY strój żałobny jej chodziło, bo jednak troszkę, troszeczkę chciałaby się tak ładnie ubrać na czyjś pogrzeb. Ale z jednej strony nie chodziła, a z drugiej, jak już musiała, to chyba akcesoria były ostatnim, o czym myślała. - Oho, co to za wymagania tu widzę - no przecież, że nie miała żadnego pomysłu, bo wcale nie zamierzała mu wynagradzać rzucenia śnieżką, bo mógł dostać nawet od kogoś obcego i to przypadkiem! - No? Jaki? - wbiła w niego zaciekawione spojrzenie, bo nie do końca wiedziała, czy chodziło o to zadośćuczynienie, czy może o kolejny punkt programu na Nocy z Selkie, a może sobie właśnie przypomniał o piersiówce, ukrytej gdzieś głęboko, w tej sławetnej kieszeni kurtki, której zawsze tak wszystkim facetom zazdrościła, bo czy mogło być coś piękniejszego? Przynajmniej w 2015 mogli jako prawdziwi fani Taco Hemingwaya nucić wewnętrzna kieszeń płaszcza, zawsze w niej browary noszę, chociaż zamiast grolschy bardziej popularne były chyba perełki, nawet nazwę miały ładniejszą!

suma punktów: 24

The member 'Inna Markowicz' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 6