#8 chyba


Wczoraj było...przyjemnie. Zdecydowanie nie spodziewał się, że pójdzie to w tym kierunku, ale kiedy zwinęli się z festynu i udali się na mieszkanie Karoliny, Berezowski czuł się z tym wszystkim mega swobodnie. Jakby nieświadomie, przepuszczając ją w drzwiach, kiedy zdarzyło im się dotrzeć do nich w tym samym czasie, albo żartując podczas wspólnego dyżuru zmierzał do tego momentu. Głupie, co? Ale taka właśnie wzięła go rozkmina, kiedy już mocno przymuleni spadkiem poziomu alkoholu we krwi i małą przygodą z morsowaniem zamulali u niej na kanapie. Nie wiem w sumie czy dostał swoją bluzę z powrotem, czy też rycersko zadowolił się kocykiem, pozwalając jej zasnąć w swojej bluzie, w każdym razie to znużenie złapało go znienacka po tej ciepłej herbatce i jak już się zakopał w ciepłym.
Rano trochę bardziej pożałował, że nie był u siebie w domu. Nie dlatego, że żałował samego przyjścia do Karoliny, ale raczej dlatego, że rano to miał niezłego kapcia w buzi i chciało mu się pić, ale w sumie jedyne co znalazł to ostatni herbaty w kubku, który chyba przyniósł sobie w ostatnim przejawie zdrowego rozsądku, a może tutaj to wypili? Nie pamiętał, ale nawet nie dlatego, że jeszcze był najebany jak szpadel, ale dlatego, że u Kamila z pamięcią bywało ciężko. I w sumie to chętnie wziąłby prysznic, jakby chciał zmyć z siebie lekkiego kaca, który pulsował mu w skroniach. Zerknął na Karolinę, która pewnie jeszcze drzemała, więc nie chciał wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Bo jego mózg bardzo szybko podsunął mi pewne wspomnienie i Bereza musiał przekonać się czy to prawda, czy jedynie jeden z tych przeraźliwie realistycznych snów. Zatem znalazł telefon gdzieś pod poduszką, odblokował ekran i wszedł w czat, który pomagał mu w komunikacji z uczniami z klasy maturalnej. - Kurwa - wyrwało mu się nim zdążył to zdusić w piersi. No to był w dupie. Kurwa, kurwa, kurwa, kurwa. Przecież Drągała go wyjebie z tej szkoły jeszcze przed maturami.

@Karolina Wilczek

ona w tym, a bluza Kameo na kanapie

Czy ona przypuszczała, że coś się zadzieje? W strefie świadomej swojego umysłu z pewnością wiedziała, że Kamil to fajny facet. Miły, zawsze wygadany. Dobrze spędzało im się razem czas. Ale chyba jakoś nie była pewna, czy on widzi w niej kogokolwiek więcej niż koleżankę. Gdzieś podświadomie może odrobinę życzyłaby sobie samej kiedyś takiego faceta. Ale zupełnie nie zdawała sobie z tego sprawy do momentu, gdy oboje nie ulegli niespodziewanej magii chwili w nadmorskiej altance. Całowali się po raz pierwszy, a w sposób tak pewny, jakby już się w tej kwestii znali. A może to kwestia alkoholu, a wraz z nim pożyczonej śmiałości.
Wrócili do niej, po raz pierwszy chyba sami. Wypili obiecaną herbatkę. I chyba całowali się jeszcze trochę na kanapie, trochę przytulali. Pewnie mówili jakieś bzdury, a może nie mieli na to siły.
W każdym razie Karolę z błogiego snu wyrwało… przekleństwo. Odsunęła nieco twarz od jego boku, gdzie najwyraźniej przytuliła się wczoraj i tak już zostali. Ewentualnie przez noc nie wykonali zbyt wielu ruchów. Niewątpliwie miało to też dobre skutki. Nie, żeby wątpiła, żeby w kwestiach łóżkowych, czegoś Kamilowi brakowało. Wolałaby jednak pamiętać takie rzeczy. Niemniej jednak w pierwszym wciąż lekko pijanym/ lekko skacowanym odruchu, pomyślała, że jakimś cudem przyprowadziła do domu Piotrka, bo przecież zdarzało jej się nawet po rozstaniu spotkać się z Zamojskim. Ale głos należał do Kamila i ona się z tego faktu bardzo ucieszyła. Gorzej z panem profesorem, który wpatrywał się z niezbyt zadowoloną miną w swój telefon.
Zanim jednak przetworzyła w sobie te informacje, musiała zrobić dwie rzeczy — podziękować sobie za to, że miała zasłonięte zasłony w sypialni, więc żadne światło nie raziło ją po oczach. Wbrew pozorom morosowanie może uchroniło ich w jakiś sposób przed jeszcze gorszym kacem.
- Cześć… - Mruknęła cicho, zdając sobie sprawę, że pomimo kaca, uśmiecha się lekko. W gardle poczuła suchość, więc odsunęła się od mężczyzny, żeby sięgnąć dłonią za łóżko i sięgnąć po butelkę z wodą. Goście mają pierwszeństwo, więc wyciągnęła ją w jego stronę i wtedy właśnie dostrzegła, że nie jest do końca zadowolony z tego, co widzi na ekranie. Poczuła nieprzyjemny skurcz. Czyżby jego dziewczyna lub coś na kształt dziewczyny dopytywała się, gdzie spędził noc? A może jest zły za zdjęcie, które wrzuciła poprzedniego wieczoru. - Co jest? - Spytała wciąż lekko zachrypniętym głosem.

@Kamil Berezowski

Kamil to kiedyś pewnie oglądał tiktoka takiego, gdzie koleś mówił o rodzajach zakochania, no i jednym z nich było takie, które przychodzi znienacka. Tak po prostu, pojawia się i jest. I najśmieszniejsze jest to, że nic nie można na to poradzić. Czy to się im przydarzyło? A może po prostu jak wiele ludzi pod wpływem alkoholu błędnie zinterpretowali łączącą ich przyjaźń? Tak też mogło być. Trudno powiedzieć na pewno.
Na razie jednak się tym nie miał zamiaru przejmować - te myśli mogły przyjść kiedy delikatnie pulsowanie w głowie już minie - po prostu leżał, wgapiając się w ten cholerny telefon. Pewnie by to usunął i napisał, że missclick, ale przecież już widział odczytania i uczniowie powoli zaczęli odpowiadać. No to był skończony, taki to był ten jego głupi byt. Czasem się zastanawiał, czy może jednak nie powinien zrezygnować z nauczania młodzieży, no bo wyraźnie się do tego nie nadawał. Podobno pedagog powinien być wzorem do naśladowania. No, a Berezowski takim średnim wzorem był. Chyba, że chodziło o uderzanie w balet i robienie głupich - nie zawsze - rzeczy po pijaku. To wiadomo, książkowy przykład.
Nie chciał jej budzić, w końcu nie znali się dobrze od tej strony i kompletnie nie wiedział jaka jest jej rutyna radzenia sobie z kacem czy generalnie ze sobą po nocnym balecie. Uśmiechnął się do niej trochę koślawo bo go ból istnienia zaczął ogarniać i to tak mocno. A to przecież głupia wiadomość, z której raczej łatwo udałoby mu się wybrnąć. - Cześć - przywitał się i z normalnie pocałowaniem ręki butelkę wody przyjął. Przynajmniej tyle dobrego. No dobra, znowu dramatyzował, ale taka już chyba przypadłość polonistów. - A sama zobacz - stęknął i podał jej swój telefon z otwartym czatem #słowoipoezja. Oddał jej też wodę i z tego zażenowania aż schował głowę w kołdrze zmiętej na jej brzuchu. - Wyleją mnie z tej szkoły szybciej niż powiem onomatopeja - cóż, okazuje się, że pan Bereza to taki spokojny i wyczilowany zawsze nie był.

Karola z lekką ulgą przyjęła fakt, że Kamil próbował się do niej uśmiechnąć, a fakt, że bez proszenia podał jej telefon… No kurcze faceci na ogół ukrywali i kitrali swoje telefony byle tylko nikomu nic nie pokazać. Był szczery — a ta cecha była największym niedoborem ostatnich czasów. Ludzie nie umieli już ze sobą rozmawiać, a co za tym idzie, dosyłali buźki, żeby nie wyjść na zbyt poważnych. Zupełnie, jakby bez emot nie umieli już czytać z twarzy.
Karola zmrużyła nieznacznie oczy, bo Kameo miał ekranik nastawiony na sporą dość jasność, ale po chwili mogła już rozczytać to, co widniało na ekranie. Poczuła też przyjemną bliskość Kamila na jej brzuchu, więc jakoś tak… wplotła dłoń w jego włosy i delikatnie zmierzwiła.
- Hej… nie jest tak źle… - Powiedziała, oddając mu telefon, żeby przypadkiem niczego nie kliknąć. Skoro on ufał jej w kwestii pokazania konwersacji, to ona nie zamierzała zaraz przeklikiwać się przez jego wiadomości. - Ja na twoim miejscu zrobiłabym tak, żeby i wilk był syty i owca cała. W żadnym momencie nie wspomniałeś, że test się nie odbędzie, nie? - Jakoś tak przyjemnie gładziło się jego włosy, wciąż nieco sztywne od słonej wody z wczorajszej kąpieli. Przymknęła oczy. - Nazwij to jakoś tak: Przypomnienie oczywistości i daj np. takie pytania, jak “Kto napisał Romeo i Julię?” albo “W którym słowniku znajdziesz wyjaśnienie słów obcego pochodzenia”. Takie pierdoły. Jeśli na to nie będą umieli odpowiedź, że zawiodła edukacja w podstawówce, a nie u nas. A jeśli dyrektor będzie miał z tym problem, to powiedz, że to miała być zachęta i coś na rozluźnienie. - Uśmiechnęła się i wysunęła dłoń z jego włosów, układając ją na jego karku.
- Nie przejmuj się, ok? Lepiej mi powiedz, czy w takie dni jak ten, jadasz śniadania albo pijesz kawę? Nie puszczę cię przecież do domu głodnego, bo Kuba by mnie zabił, że nie zadbałam o jego skarba. - Rozchyliła powieki, żeby móc na niego spojrzeć. Skąd w nich taka swoboda i płynność bliskości? - Ja mogę coś przygotować, a ty weź prysznic, jeśli chcesz… - Ona wskoczy po nim. Niby mieszkał blisko, bo klatkę obok, ale czy naprawdę musiał już wychodzić?

@Kamil Berezowski

Kamil wbrew pozorom uczył się na swoich błędach, dlatego jak kiedyś kolejna miłość jego życia (ustaliliśmy już, że Berezowski szybko się swoim uczuciom poddawał) dała mu kosza bo nie chciał pokazać jej telefonu, ogarnął, że lepiej tego w przyszłości nie robić. Co prawda była to błahostka wtedy, pewnie Brzozowski przysłał mu coś niewiarygodnie głupiego i nie chciał wystawiać tego na spojrzenie jakiejś pięknej damy. Poza tym Bereza nie umiał kłamać, jeżeli próbował coś zmyślać to od razu widać to było jak na dłoni, dlatego po prostu pokazał telefon, przyznając się do swojej porażającej głupoty. To głupie, bo z młodszymi rocznikami nie miał takiego problemu, ale tych ludzi pamiętał z osiemnastki siostry, gdzie przewodził całej zabawie, rozlewał wódkę do ich kieliszków i generalnie robił wszystko, żeby impreza w remizie była jak najbardziej udana. Dlatego nagle wybicie się na pozycje nauczyciela, do którego powinni mieć szacunek, a jednocześnie nie widzieć w nim sztywnego belfra wydawało mu się zadaniem arcyciężkim. Ech, okropne jest życie wyluzowanego belfra.
Na szczęście Karolina miała głowę na karku albo rękę na pulsie i w sumie poradziła mu coś, na co on samodzielnie wpadłby może w akcie desperacji na dwadzieścia minut przed wejściem do klasy. - W sumie masz rację, no chyba coś takiego to muszą wiedzieć nawet najbardziej leniwi uczniowie na humanie, co nie? - szukał u niej potwierdzenia, bo czasem naprawdę wątpił w to, że oni nawet wiedzą czym różnią się od siebie liryka, epika i dramat. Dramatem to były czasem te lekcje albo ich sprawdziany. Naprawdę nie rozumiał. - Tym bardziej, że na ostatniej maturze pojawił się materiał z gimnazjum, przecież Sienkiewicza nie robimy w średniej - błyskotliwie przypomniał sobie Berezowski, znajdując argumentację dla swojej głupiej decyzji.
- Tak, Kubuś potrafi być zaborczy, ale nie martw się, przyzwyczai się. Wdzięczny byłbym za herbatę? A jakbyś miała jakąś zupkę amino, to w ogóle będę po nogach całował - nie miał pojęcia jaką receptę na nawet małego kaca miała Karolina, ale on zawsze zapychał się jakimś fastfoodem, najczęściej była to zupka typu amino najczęściej rosół albo pomidorowa. Rzadziej McDonalds bo przeważnie nikt nie był w stanie prowadzić na drugi dzień, żeby od razu podjechać do maka. W sumie przyszło mu do głowy, że mógłby jej zaproponować dołączenie do prysznica, ale poza tym że byłoby to super cringy w jego wykonaniu to miał wrażenie, że też totalnie nie na miejscu. A przecież ostatnio rozmawiał o tym aspekcie relacji damsko-męskiej z siostrą i nie mógł wyjść na hipokrytę. Znaczy mógł, ale nie chciał. - Jakbym mógł, to szybko się ogarnę, bo czuję, że po tej soli to się wszystko do mnie lepi - niby się trochę wtedy wytarł tą bluzą, ale jednak myślał tylko o tym, żeby się ubrać. No i zakładam, że jak powiedział tak zrobił, co nie? żeby się szybko ogarnąć co by jeszcze szybciej do Karoliny wrócić.

@Karolina Wilczek

Szukał potwierdzenia i je znalazł — nieco zaspana Karolina, skinęła lekko głową. Nawet największe tumany kojarzyły coś nawet z telewizji, czy lat poprzednich, gdy mamy mogły ich jeszcze zaganiać do książek.
- Jeśli będą mieli pretensje, to wiesz… Wyślij ich do mnie. Ja się z nimi policzę. - Zażartowała i uniosła ręke, w której wciąż trzymała butelkę z wodą, prężąc “mięśnie”.
Co jednak sprawiło, że Karola nieco spoważniała, było stwierdzenie, że Kuba się przyzwyczai. Poczuła lekki, acz niebywale przyjemny skurcz żołądka. Taki zwiastujący coś nowego i niespodziewanie wyczekiwanego. Czyżby Kamil chciał to powtórzyć? Nie brał tego wszystkiego za jednorazowy wyskok.
Ale jeśli rzeczywiście miała mieć szanse, to może powinna lepiej zająć się gościem?
- Amino chyba nie mam. Vifon chyba tak… Mogę zrobić bieda Ramen, jeśli chcesz. - Uśmiechnęła się i niezbyt chętnie wyplątała się z jego jakby objęcia.
Przygotowała mu ręcznik — musiał zadowolić się wielkim puchatym różowo-fioletowym ręcznikiem.
Co by było, gdyby zaproponował jej pójście z nim pod prysznic? Cóż… Najpewniej by skorzystała, bo patrząc na niego, czuła nietypowe dla siebie motyle w brzuchu i przyjemne zawroty w głowie i trudno jej było ocenić, czy to wciąż alkohol krążył jej w żyłach, czy przy Kamilu obudziło się coś, co myślała, że straciła przez cholerny rollercoaster z Piotrkiem. Zdecydowała, że przygotuje składniki pod bieda Ramen, a Kamil jak będzie chciał, to skorzysta. W kuchni miała też pralkę z opcją szybkiego wirowania, więc wrzuciła tam Kamilową koszulkę i resztę ewentualnych rzeczy, jeśli jakieś zostawił w sypialni. Zanim zjedzą śniadanie i wypiją herbatę, wszystko powinno być prawie suche — tak, Karoli sposobem na kaca było rozchodzenie go i wypicie sporej ilości wody.
Słyszała szum wody, a i jej, podobnie jak jemu zebrało się na cringowe zachowania — co by było, jakby tam weszła? Naruszyła jego prywatność w sposób może odrobinę napastujący, bo przecież byli u niej, ale może oboje byli jeszcze na tej granicy lekkiego upojenia sobą i alkoholem, że mogliby dać się ponieść temu wszystkiemu?
Opanowała się jednak i wstawiła czajnik, żeby przygotować zarówno zupki, jak i herbatki, wstawiła jajka i posiekała szczypiorek i chilli. Wróciła do sypialni na moment, żeby przygotować dla siebie czyste ubranie, żeby potem mogła tylko szybko wziąć prysznic…
We dwoje byłaby oszczędność wody.
Nie, Karola stop!


@Kamil Berezowski

- Dobra, ale obiecaj, na mały palec - no co? Musiał się jakoś zabezpieczyć, przecież licealiści to czasem potrafili być tak przerażający, że czasem Kamil miał normalnie koszmary. Dlatego na jego twarzy ukazał się zachwyt i podziw, kiedy zaprezentowała mu tego potężnego bicka. Bo z niego to taki suchoklates, mięśni brak.
Czy chciał to powtórzyć? No jasne, że tak. W jego głowie już zapraszał ją na Walentynki i studniówkę, mimo iż tak naprawdę nie musieli się na nią zapraszać bo każde z nich mogło się tam pojawić tak po prostu.
- Będę wdzięczny za cokolwiek, naprawdę - byleby coś ciepłego wrzucić na żołądek. Taka zupka stawiała go zawsze na nogi. Niechętnie podniósł się z wyrka i przyjął do niej ręcznik, aby szybko skorzystać z prysznica.
Wiadomo, we dwoje zawsze raźniej no i ekologicznie, a o planetę trzeba było dbać. Tylko, że jakoś nie chciał tego spierdolić. Nie spodziewał się, że wyjście, które przecież miało być grupowym wypadem nauczycielskim, skończy się tak przyjemnie w mieszkaniu Karoliny. I już jak siedział sam w łazience to uśmiechnął się głupio do wspomnienia rozmowy z Igą odnośnie swojego plus jeden na wesele kuzynki z Torunia. Może już wtedy młodsza siostra rozwiązała mu ten problem, chociaż on sam nie zdawał sobie z tego sprawy?
Ogarnął się szybko, przewiązał ręcznik w pasie i jeszcze strząsnął się jak mokry pies, żeby nie kapać jej na podłogę. Trochę nieswojo czuł się wparowując do jej kuchni w bokserach ukrytych pod przewiązanym różowym ręcznikiem, więc podniósł go nieco, zawiązując pod pachami, jak to zwykły robić panie i paradnie wszedł do środka. - Nie sądzisz, że to mój kolor? - rzucił, z trudem utrzymując powagę na twarzy. Wyglądał śmiesznie, jak fluffy wersja Pablo Escobara. - Jak chcesz to leć pod prysznic, postaram się nie dopuścić do pożaru kuchni - posłał kolejny uśmiech spod tego gustownego wąsiska w stronę Kary.

@Karolina Wilczek

- Pinky promise. - Powiedziała Karolina, łapiąc go na krótką chwilę za jego mały palec.
Nie miała pojęcia rzecz jasna o planach Kamila, które snuł pod jej prysznicem. To było coś tak niespotykanego w tych czasach, że nie miała wręcz prawa się tego domyślać. To kobiety uchodziły za te, które myślą na wyrost. Karola jednak była dość poobijana na duszy, nieco źle złożona waza, która przecież mogła wciąż mieć jakieś zastosowanie, ale brakowało w jej życiu sztuki Kintsugi. Kogoś, kto żmudnie podjąłby się walki o to, żeby jej uczucia nie tylko zaczęły przypominać coś zupełnie normalnego, ale może nawet zyskały na głębi.
Musiała, póki co cieszyć się z tego, co miała. Z tego, co on jej dawał, nawet jeśli to były tylko słowa o poranku.
Gdy wrócił do kuchni, odwróciła się i wsparła dłońmi o blat. Zlustrowała go spojrzeniem i pokiwała głową, jakby właśnie dokonywała oceny supermodela w jakimś programie dla ćwierć bystrzaków.
- Powiem ci Kamil, że gdyby był konkurs, kto nosi go lepiej, to byłbyś zdecydowanym faworytem. Lecisz do Mediolanu. - Zaśmiała się i odepchnęła lekko od blatu. - To teraz ja pójdę. W sumie raczej nic nie zepsujesz, tylko nalej sobie wody do zupki tyle, ile uważasz. - Wyminęła go, lekko i zupełnie przypadkiem , ocierając się ramieniem o jego odsłonięte ramię.
Okazało się, że pod prysznicem myśli wywołujące uśmiech same przychodziły do głowy. Moment, gdy przyciągnął ją wczoraj do siebie jeszcze w altanie. Gdy wrócili do niej i zasnęli tak po prostu — nie po tym, jakby dali się ponieść jakiemuś zwierzęcemu instynktowi. Zachowali się jak dwoje dorosłych, którzy chcieli po prostu spędzić razem noc.
Wyszła spod prysznica, nasmarowała się Nivea, bo w zasadzie nie używała nigdy zbyt wielu kosmetyków. Założyła przygotowaną wcześniej bieliznę, ale ubranie już nie. Na jego wzór wyszła z łazienki owinięta jedynie ręcznikiem, chociaż miała do tego gustowne bamboszki w jednorożce.
- Wrzuciłam ci ubranie do pralki na szybkie pranie i suszenie. - Powiedziała, wróciwszy do kuchni. I kurcze… Miło było tak sobie odezwać się do kogoś z rana. To chyba nic złego pragnąć w życiu pewnej stabilizacji, która, nawet jeśli nagła, to przecież zawsze była jakimś takim człowieczym celem. A może właśnie znów sobie zbyt wiele wyobrażała?
Przyglądała się mu i miała przemożną chęć pocałowania go w tył ramienia. Nie wiedziała czemu… Po prostu tak miała. I w sumie podeszła do niego. Chyba akurat zalewał herbatę, gdy zbliżyła swoje usta do jego skóry, muskając je delikatnie.
Trudno najwyżej uzna ją za dziwaczkę.

@Kamil Berezowski

Bo podobno takich jak on już nie ma, albo jest bardzo niewielu. Aczkolwiek Berezowski naprawdę czuł się dzisiaj niespodziewanie dobrze. Nawet jeżeli cała sytuacja wzięła go z zaskoczenia to wydawało mu się to naturalne. Zarówno perspektywa wspólnego śniadania, jak i wczorajszy pocałunek. Nie miał pojęcia, czy to atmosfera festynu, a może po prostu miał słabość do trzęsących się z zimna, trupio fioletowych ust. W każdym razie nie żałował następnego ranka, kiedy leżał w jej łóżku. Nawet jeżeli wolał w takich chwilach leżeć we własnym łóżku i w spokoju zjeść zupkę pomidorową amino we własnym łóżku.
- Nie wiesz co zrobiłaś. otworzyłaś puszkę Pandory. Koniec, następna edycja Top Model jest moja - to by była dopiero historia. Nauczyciel polskiego znudził się wykładaniem swoim uczniom idei przyświecającym romantycznym poetom i postanowił zaistnieć w świecie ręcznikowej mody. Równie dobrze mógł startować do baletu. - Przecież to za duża odpowiedzialność - zażartował. Nie był może jakimś master chefem, ale w kuchni mało wiele sobie radził. Trochę uśmiechał się sam do siebie, jak głupi do sera, kiedy czekał aż woda się zagotuje, a on będzie mógł wykonać swoje arcytrudne zadanie i zalać wodą
- Dzięki, nie chcę wiedzieć jak wyglądały po kontakcie z solą - no bo umówmy się, może się wytarli chociaż trochę, ale sól nadal pozostała. Pewnie pozwolił sobie na tę samowolkę, chyba, że mu wyciągnęła kubki i herbatę to wtedy spoko. Nie spodziewał się tego, że do niego podejdzie. Nie spodziewał się delikatnego muśnięcia warg Karoliny na swojej skórze, ale to także było w pewnym sensie naturalne. Ot, nie udawali, że wczoraj nic się nie stało, chociaż alkohol już w większości opuścił ich organizm. Dlatego kiedy zalał herbatę, odstawił czajnik na miejsce i odwrócił się do Karoliny z uśmiechem majaczącym na nieco jeszcze zaspanej twarzy. Pochylił się nad nią, równie niespodziewanie co ona, składając pocałunek na jej ustach. A może to przez to, że jej włosy jeszcze były wilgotne? Może to mu się podobało? Nieważne. Przyciągnął ją nieco bliżej.
- Te kapcie robią mi konkurencje - rzucił, unosząc jedną brew, kiedy w końcu oderwał się od jej ust, a spojrzenie spotkało się z puchatymi kapciami.

Karolina bardzo dobrze czuła się w jego towarzystwie. Tak zupełnie swobodnym, znajomym, a jednak zupełnie nowym. To było coś, na co zdawała się czekać od dawna.
Takie poranki sprawiały, że miała wrażenie, że jest wyjątkowa, że Kamil nie byłby zdolny do tego, żeby kilku kobietom naraz posyłać z rana takie zaspane uśmiechy.
- Powiem lepiej… jako influencer możesz dotrzeć do większej liczby młodzieży. Nieść kaganek oświaty, będąc jednocześnie ikoną mody i stylu. - Powiedziała, udając powagę.
Nie było to łatwe ani gdy szła, ani gdy wróciła spod prysznica. A już powstrzymanie uśmiechu, gdy Kamil ją pocałował, stało się niemożliwe. Mógł wyczuć, jak kąciki jej ust wędrują ku górze, gdy ich usta spotkały się w niespiesznych czułościach raz po raz.
A może to ani sine wargi, ani wilgotne włosy, a zwykła międzyludzka chemia tak na nich działała. Może po prostu podobali się sobie i dlatego po latach wspólnej pracy, znaleźli moment, gdy mogli nawzajem sobie okazać, co tak naprawdę siedzi im w głowach.
Oparła się dłońmi o jego owinięty ręcznikiem tors i tym sposobem mogła go zatrzymać przy sobie chwilę dłużej.
- Wiesz… oba te dzieła sztuki należą do jednej osoby o wyjątkowo prestiżowym guście. Do mnie. - Powiedziała, odrywając na chwilę dłoń, żeby odrzucić włosy w geście “skromności”.
- Chcesz zjeść w salonie , czy wolisz przy stole w kuchni, ale tutaj nie mam nawet telewizora. - Co pewnie mógł już zauważyć, ale co tam. Z nim to mogła rozmawiać na wszystkie tematy, a od wczoraj jeszcze bardziej niż zwykle, czuła, że mają sobie więcej do powiedzenia.
Dorzuciła dodatki do swojego bieda ramenu, zostawiając mu wybór, czy też chce to zrobić. Miała właśnie dolać nieco sosu sojowego, gdy dobiegło ją brzdęknięcie jej telefonu. I po chwili kolejne. Ze zdziwieniem poszła po telefon, a gdy wróciła na jej twarzy, malowało się zmieszanie.
- Cóż… Wychodzi na to, że wrzuciłam nasze zdjęcie na Instagrama… - Hasztag trzeźwi, jak dzieci, najwyraźniej nie miał tutaj zastosowania, bo Karola zupełnie nie pamiętała wrzucenia tego zdjęcia. - Jeśli chcesz, to je usunę. - Powiedziała, bo jeszcze okaże się, że narobią sobie kłopotów. Ale jak tak patrzyła na tę fotkę, to musiała przyznać, że wyszli całkiem uroczo.