dwa

Marcin zdążył ochłonąć w ciągu tych kilku dni, które dzieliły dzisiejszą imprezę od wiadomości, którą otrzymał od Justyny. W tamtym momencie, w pierwszej chwili był po prostu zły – na siebie, na Dżastę, a nawet na jej mamę, która wymyślała jakieś głupie randki. Wróbel do tej pory żył w przekonaniu, że oni nie randkują, że nie umawiają się z innymi osobami, nie szukają sobie związków. Jednocześnie nie było to przecież zakazane, bo nigdy się nie zeszli, ba! Marcin nie widział nawet takiej konieczności, nawet teraz. W końcu niczego między nimi nie było, nie? Kiedy otrzymał wiadomość od Lijewskiej, był do tego stopnia zszokowany, że nawet nie wziął pod uwagę, że ta randka może dotyczyć właśnie niej. Czekał na jakiś sygnał, informację, że spotkanie idzie tragicznie, ale już się nie odezwała, więc był pewien, że poszło świetnie. Dopiero następne wiadomości nieco podniosły go na duchu. Nie, żeby życzył jej źle, no ale sami wiecie!
Do końca nie był pewien, czy Dżasta wybierze się z nim na Noc z Selkie, czy może już z nowym wybrankiem, ale kiedy ostatecznie zgodziła się z nim tu spotkać, to i on jakoś bardziej nabrał chęci na świętowanie. Zjawiłby się na plaży tak czy siak, zaciągnąłby pewnie jakiegoś kumpla, ale z Lijewską z pewnością będzie ciekawiej. Poza tym… chociaż nigdy tego na głos nie powie, to trochę się za nią stęsknił.
Nie odpisał jej na ostatnią wiadomość, więc teraz siedział na poręczy budki ratowników i zastanawiał się, czy go tu znajdzie. Miał jednak nadzieję, że się domyśli, bo to właśnie tutaj najczęściej przesiadywali, gdy już zjawiali się na tej plaży.
- To nie foka, to niestety tylko ja – stwierdził, patrząc z góry na Justynę, która wypatrywała go w ciemnościach i uśmiechnął się.

@Justyna Lijewska

The member 'Marcin Wróblewski' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 4

Sama nie wiedziała, czemu zdecydowała się napisać Marcinowi o tej ustawionej przez jej matkę dziwnej randce. Może liczyła na wspólne narzekanie na to, co to za matki mają za pomysły albo jakiekolwiek inne mentalne wsparcie, ale zamiast tego otrzymała scenę zazdrości? Albo pokazania, że jest obrażony? O ile tak można powiedzieć o wymianie smsów. Siedząc przy tej pizzy czuła się nie tylko niezręcznie, że siedzi z gościem, którego dopiero poznała i próbują ze sobą o czymś rozmawiać, ale czuła się też źle względem właśnie Marcina. Czy wołałaby to z nim iść na randkę? No oczywiście, że tak, ale przecież sama go nie zaprosi i nie postawi sprawy jasno, tylko będzie czekać czy on się odważy. Ale tego nie powiedziała mamie, bo ona nie zrozumiałaby zawiłości tej relacji i tego, co siedzi w głowie Justyny.
Umówili się na plaży, dlatego też Dżasta tam się udała, mijając jakiś namiot czy inne atrakcje przygotowane z okazji Nocy z Selkie. Wypatrywała chłopaka, ale mijała tylko innych ludzi, więc postanowiła iść aż pod budkę ratownika, w nadziei, że tam gdzieś na nią czeka, a jeśli nie, to ona tam na niego poczeka. Nie zauważyła od razu, że ktoś siedzi na górze, więc aż podskoczyła, gdy usłyszała głos. A potem się zaśmiała, bo oczywiście rozpoznała kto mówi.
- To na szczęście ty - poprawiła go i uśmiechnęła się szeroko, by zaraz potem wspiąć się na górę w celu uściskania swojego towarzysza. Powinna go też chyba przeprosić, chociaż może lepiej udawać, że nie było tematu?

Szczerze powiedziawszy, Marcin wolałby nie wiedzieć o jej spotkaniu z innym chłopakiem i to jeszcze w formie - uch! - randki. W końcu, jak to mówią - czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal, nie? Fuj, nigdy nie wpadłby na to, że tak boomerskie powiedzenie znajdzie kiedyś odzwierciedlenie w jego życiu, a jednak! Z jednej strony rzeczywiście mógł ją wesprzeć i ponarzekać na pomysły matek (w końcu miał w tym ogromne doświadczenie), ale z drugiej - przecież zawsze mogła odmówić, a fakt, że jednak tam poszła, świadczył tylko o tym, że tego chciała. Marcin nie miał najlepszego wzorca, jeśli chodzi o relacje dziecko-rodzic i nie zdawał sobie sprawy z tego, że czasami po prostu nie można odmówić i trzeba przeboleć, szczególnie w ich młodym wieku. Zamiast wsparcia, okazał jej... sam nie wiedział do końca, co. Wkurwienie? Zazdrość? Pierwsze rzeczywiście towarzyszyło w jego życiu często, ale raczej nie wobec Dżasty, a drugim gardził, przekonany, że nigdy podobnego uczucia nie doświadczy. Także podsumowując - sam do końca nie wiedział, co to miało być.
Tak, chciałby czasem postawić sprawę jasno, porozmawiać z dziewczyną bez żadnego owijania w bawełnę i udawania, ale nie umiał. Taki już po prostu był - upośledzony pod względem uczuć. Nie potrafił sobie wyobrazić na wspólnej randce, bo nawet nie wiedziałby, jak ma się zachować. Czy lepiej było udawać, że są tylko przyjaciółmi? Pewnie nie, ale zdecydowanie wygodniej i na razie nie zamierzał niczego zmieniać. Czy będzie tego żałować, jeśli okaże się, że pewnego dnia Justyna serio sobie kogoś znajdzie? Prawdopodobnie bardzo.
- No weź. To jedyna noc w roku, podczas której ustępuję miejsca foce, lepiej jej wypatruj - zaśmiał się, spoglądając na dziewczynę. Oczywiście wielkim zaskoczeniem nie będzie, jeśli napiszę, że Marcin nie wierzył w tę legendę, ani generalnie żadne inne przesądy czy wierzenia i nawet niespecjalnie skupiał się teraz na wodzie, którą i tak ledwo widział w ciemnościach. - Czyli nie znalazłaś żadnego lepszego towarzystwa na dzisiaj? - no musiał, po prostu musiał!

The member 'Marcin Wróblewski' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 2

Wdrapała się już na górę, spojrzała szybko po okolicy ale potem i tak wróciła wzrokiem na Marcina, bo był bliżej i był bardziej widoczny niż cokolwiek innego. No ciemno się robiło, więc nic dziwnego. Machnęła ręką na jego reakcję.
- Czyli masz już plany na walentynki, dlatego mam wypatrywać foki zamiast liczyć na maraton filmowy, hm? - odpowiedziała zaczepnie i podparła się ręką na boku, podchodząc bliżej niego. Oparła się dłońmi o barierkę obok i spróbowała cokolwiek zobaczyć w wodzie, ale z marnym skutkiem, więc spojrzała na Marcina, który jej próbował chyba dowalić kolejnym zdaniem. Zresztą całkiem skutecznie, ale sama sobie winna. Jakby mu nie powiedziała, to wszystko byłoby okej, nikt by nic nie wiedział i nie byłoby problemu. Chociaż gdyby ta randka była bardziej randkowa i by znalazła dużo wspólnych tematów z tamtym chłopakiem, to byłoby już nieco gorzej i Justyna miałaby ogromny dylemat. Na szczęście nie ma, tylko teraz się musi jakoś dogadać z urażonym Wróblewskim.
- No wiesz co... Zrobiłam to tylko ze względu na matkę, żeby nie była na mnie zła, ale nie sądziłam, że ta złość gdzieś musi być i przejdzie na ciebie. Gdybym wiedziała, to bym nie poszła - powiedziała ciągiem i z pewnym zdenerwowaniem, więc całkiem szybko wypowiadała kolejne słowa. - Będziesz się na mnie teraz gniewał? - dopytała po chwili i rozluźniła spięte policzki, bo je wydymała jak wkurzone dziecko. A liczyła, że już zapomniał i że nie będą do tematu wracać.

The member 'Justyna Lijewska' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 4

- Nie mam planów, ale jeśli zobaczysz fokę, to przynajmniej będziesz mieć pewność, że jestem twoją prawdziwą miłością - zaśmiał się, patrząc niby przed siebie w kierunku morza, ale kątem oka zerkając na Justynę. Dość - na swój sposób - ryzykowne było stąpanie przez nich po takich tematach i doskonale o tym wiedział, ale skoro już zaczęła... Tak całkiem poważnie, chociaż nienawidził Walentynek, to mógłby je spędzić z Lijewską. Nie ma co liczyć na nic romantycznego z jego strony, ale zdawał sobie sprawę, że dla wielu dziewczyn to naprawdę ważna sprawa, więc mógłby się nawet trochę postarać specjalnie dla niej. Na szczęście zostało mu trochę czasu, by pomyśleć, jak ją zaprosić, by nie wyjść na totalnego idiotę.
No właśnie. Co, gdyby rzeczywiście tamta randka się udała? Co, gdyby Justyna poczuła coś do tamtego chłopaka? Początkowo Wróbel nie wziął nawet tego pod uwagę, ale dopiero Inka uświadomiła go podczas wspólnego opróżniania puszek z piwem u niej w domu, że przecież z tego naprawdę mogłoby coś wyjść. Nie chciał o tym nawet myśleć, ale z tyłu głowy ciągle miał tą myśl i wiedział, że Dżasta miała pełne prawo, by związać się z kimś innym niż on.
Nie chciał psuć klimatu, ale był tylko Marcinem. - Gdybyś wiedziała, to byś nie poszła? - powtórzył za nią, wyraźnie zaskoczony. Nie mógł jej przecież mówić, co ma robić. - Nie, nie będę się gniewał - pokiwał głową. - Nie mam za co - wzruszył ramionami. Gniewać mógł się tylko i wyłącznie na siebie, nie na Justynę. - Ale dobrze wiedzieć, że nie wyszło - dodał, przekręcając się bokiem do barierki, by stać na wprost Dżasty.

The member 'Marcin Wróblewski' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 3

Uśmiechnęła się na te słowa, jednak trochę zastygła w niepewności jak zareagować. Czy pójść za ciosem, czy obrócić to w bezpieczny żart. Marcin jednak po tym wydawał się nie zwracać na nią uwagi i wpatrzony był w dal, więc może lepiej pójść w dobrze jej znaną strategię pójścia naokoło.
- Chyba że ty zobaczysz ją pierwszy, wtedy liczę na zaproszenie na ten maraton - postanowiła zostać przy temacie, bo wspólne oglądanie filmów daje pewną przestrzeń na bycie ze sobą blisko. Jeśli wybraliby horrory, to mogłaby się do niego przytulać pod pretekstem strachu, a jeśli coś innego, to też by się coś wymyśliło, jak chociażby położenie głowy na ramieniu. Zresztą, nawet gdyby nie było jakkolwiek romantycznie czy blisko, spędziłaby na pewno fajnie czas, bo bardzo lubiła Marcina.
- No... Nie - powiedziała po chwili namysłu. - Nie poszłabym. Ważniejsza jest nasza... - zawahała się, bo nie do końca wiedziała jak określić tę ich relację, czy powiedzieć na głos, co czuje, czy dalej udawać, że wcale nie - przyjaźń - dokończyła w końcu, ale niepewnie i trochę pytająco. Trochę się bała, że jednak źle odbiera to, jak Marcin zareagował i że to wcale nie było  t a k i e  niewypowiedziane zależy mi na tobie. Ale może jeśli uda jej się zobaczyć fokę, będzie mogła dać mu buziaka i najwyżej zwali to na tę zabawę, gdyby zrobiło się dziwnie.
- To nie miało prawa wyjść, powiedzmy sobie szczerze. Era ustawianych randek dawno minęła, ale moja matka chyba się cofnęła do jakiejś dawnej epoki - zaśmiała się i wywróciła oczami. - A ty co robiłeś przez ten czas? - zapytała i poprawiła włosy.
Cieszyła się bardzo, że jednak nie będzie się na nią gniewał, nawet odetchnęła wewnętrznie z ulgą, bo już sobie zaczęła wrzucać, że przez tego głupiego smsa zawaliła sprawę i zepsuła z nim całą relację, a tego by bardzo nie chciała.

The member 'Justyna Lijewska' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 1

- No dobra, czyli szukamy foki - stwierdził z uśmiechem. - Może nawet pozwolę ci wybrać jeden film - dodał, nawiązując do jej pomysłu z maratonem. Rzeczywiście brzmiało to jak całkiem niezły plan, w końcu z ziomkiem też można oglądać filmy, nawet w walentynki. Wróbel był dosyć specyficznym i raczej wybrednym człowiekiem, jeśli chodzi o dobór filmów. Mogła mu się spodobać produkcja z dosłownie każdego gatunku, ale musiała mieć w sobie to coś. Niestety często okazywało się, że nie wybrał zbyt dobrze, a później się wkurzał, że musi to oglądać, no ale przecież jak już zaczął, to nie mógł tak skończyć w połowie. No, ale wracając - maraton filmowy brzmiał jak (nie)randka na miarę Marcina! Zdecydowanie bliżej mu było do takich spotkań niż kolacyjek w restauracji czy romantycznych spacerów brzegiem morza.
Kiedy Justyna się zawahała, a jej głos ucichł na ułamki sekund, Wróblewski wbił w nią swoje spojrzenie i chyba na moment przestał nawet oddychać, jakby czekając w zawieszeniu.
przyjaźń
Odetchnął, jakby z ulgą, totalnie ignorując jej pytający ton. Tak, to była tylko przyjaźń, miała rację, musiał to sobie w końcu wbić do głowy. Czasami miał wrażenie, jakby na obu ramionach siedziały mu dwa diabełki (nie, to nie ta wersja z aniołem i diabłem) i podpowiadały zupełnie sprzeczne sobie sugestie.
- Chciała dobrze - odezwał się w końcu i odchrząknął. - Był przynajmniej jakiś ustawiony? Wiesz, przyszły prawnik albo lekarz? - uniósł brwi. W końcu mamy, w kandydatach dla swoich córek, szukały właśnie bezpiecznej i stabilnej przyszłości, tak mu się zawsze wydawało. Ale co on mógł wiedzieć? Jego matka, od zawsze, szukała tylko sposobu na to, jak uprzykrzyć mu życie.
- Byłem u Inki, piliśmy piwo - wzruszył ramionami. I chociaż była to prawda, to należałoby dodać, że poszedł tam głównie po to, by nie myśleć o randce Justyny, ba! nawet zdążył się nieco pożalić (z czego dumny zdecydowanie nie był).

The member 'Marcin Wróblewski' has done the following action : Rzut kością

---

'K6' : 3