1.

Marta była jedną z niewielu osób, do której miałam pełne zaufanie, nie tylko pod takim względem, że mogłam jej powiedzieć o wszystkim i wiedziałam, że nikomu nie wygada, ale także i w kwestii wizerunku, tudzież paznokci, które dla kobiety były bardzo ważnym elementem codziennego outfitu. Jakoś trzy dni temu w robocie złamał mi się paznokieć i jezu,  myślałam, że się serio zapłaczę, bo miałam takie ładne, kolorowe, z literkami układającymi się we wspaniały napis fuck, ale dopiero dziś miałam chwilę, by wybrać się do Marty, by naprawiła tę szkodę lub po prostu zrobiła nowe, tym razem fioletowe, hehe. Liczyłam też rzecz jasna, na jakieś świeże ploty, bo zdawałam sobie sprawę, że Domańska obracała się w młodym, że tak powiem, towarzystwie, więc różne dziwne dramy to miała dziewczyna na co dzień. -Masz jakieś wino? Albo jakieś cokolwiek?- spytałam już od samego progu, zrzucając trampki z nóg i wieszając kurtkę na wieszaku. Oczywiście, miałam po drodze wejść do sklepu, kupić to wino, ale nie wiem, zapomniałam, wyleciało mi z głowy, bo słuchając po tej cudownej pieśni team x - siedem, zapomniałam o bożym świecie. -Zaraz ci pokażę w ogóle pazy jakie bym chciała, ale patrz co mi się stało- na pewno, te kilka dni temu od razu po tragedii napisałam jej o tym, ale czytać, a widzieć to dwie różne rzeczy, prawda? -Ale zanim paznokcie, to powiedz mi, wyrywałaś w końcu któregoś z tych twoich pięknych i wspaniałych?- bo ja to się szczerze już gubiłam w tych jej chłopach, jednego wyrywała na sb na naleśniki, drugi jakiś małolat jej w głowie siedział, no dramat z tą Martą. A w międzyczasie jeszcze znając życie siedziała na tinderze i słajpowała wszystkich w lewo.