02.
outfit

Westchnął ciężko, widząc tę gargantuiczną kolejkę do kibla. Nic nowego. Po pierwszej zawsze kabiny się zatykały, pracownicy nie mieli czasu aby to naprawić i w efekcie czynna była jedna, ewentualnie dwie. Całe szczęście, że przyszedł tutaj na zaś i że był zdolny trochę potrzymać. Tańczył praktycznie bez przerwy. Przyjechał tu z dwoma znajomymi, licząc, że pozna kogoś w trakcie imprezy, ale póki co wszystko opierało się na uśmiechach i mrugnięciach, które następnie do niczego nie prowadziły. Przywykł już do tego, bo kultura podrywu w Polsce była średnia. Podchodzili tylko Ci najebani, z którymi nic już nie dało się zrobić. Sam był już mocno wstawiony, ale cały czas wypacał z siebie to wszystko, więc nie przestawał. Wyciągnął telefon i z ciekawości odpalił Grindra. Oczywiście profile w klubie to jakieś czarne okienka albo zbliżenia na stopy, Kolejny klasyk polskiego datingu. Wywrócił tylko oczami i schował telefon z powrotem do kieszeni. Lało się z niego jakby byli na wakacjach w Tunezji, ale klub miał słabą klimatyzację, a on od trzech godzin wywijał jak pojebany. Zmierzwił wilgotne włosy i rozpiął sobie guzik koszuli, a nawet dwa! W takim miejscu było to wręcz wskazane, chociaż większość typów pewnie miała problem z brokatem na jego twarzy. Dobrze, że paznokci tym razem nie pomalował! Żenowało go, że kolesie naprawdę potrafili mieć problem z takimi rzeczami, ale sam był pozbawiony toksycznych wzorców męskości, więc robił z własnym ciałem to, co wydawało mu się cool. Kolejka posunęła się o jedną osobę, ale niestety koleś który właśnie wychodził z kabiny ledwo się trzymał na nogach i popchnął niechcący Rogera na faceta za nim. - Jezu, sorry - uśmiechnął się do niego przepraszająco. Pijaczka nie uraczył nawet słowem, ale i tak zaraz go jakiś znajomy zgarnął, więc zagrożenie zniknęło. Przyjrzał się więc swojej ofierze i oczy mu się zaświeciły na widok jego włosów. - O jaaaa, ale masz super włosy - uśmiechnął się jak dziecko, ale kochał rudzielców, więc nie potrafił się powstrzymać.

@Eryk Skalski

#4
style

Eryk jeszcze niedawno nie byłby zdolny do wychodzenia na jakiekolwiek imprezy, a już zwłaszcza do tak zatłoczonych klubów. Dopiero od jakichś dwóch-trzech miesięcy był w stanie pójść na drinka, potańczyć i odezwać się do nieznajomych; a to wszystko i tak dzięki temu, że psychiatra dobrał mu w końcu takie leki, które pomogły mu ustabilizować jego roztrzęsioną psychikę. Teraz miewał wręcz momenty, że potrzebował gdzieś wyjść, rozerwać się, napić i przetańczyć całą noc z jakąś uroczą damą albo przystojnym facetem. I tego dnia miał właśnie taki moment, taki krótki przebłysk, który kazał mu ruszyć dupę z kanapy, wsiąść na motor i pojechać do Sopotu, by zaliczyć noc w jednym z bardziej znanych gejowych klubów w tym mieście. A czemu akurat gejowskim? Chyba nie miał okazji na towarzystwo heteroseksualnych kobiet, po prostu. Uznał, że skoro od kilku nocy fantazjuje o przystojniakach, to swoje kroki powinien skierować właśnie w stronę gay clubu. I jak się okazało, co prawda dopiero w toalecie, była to dobra decyzja. I choć może popychanie ludzi w kolejce do kibla nie było idealnym sposobem na podryw, to jednak Roger stanowczo skupił na sobie uwagę Eryka, a swoją uwagę na temat jego włosów przywołał na jego twarz wesoły, nieco rozbawiony uśmiech.
- A dziękować - parsknął śmiechem i przyjrzał się chłopakowi nieco uważniej, a uśmiech nie znikał z jego twarzy; ba, coraz bardziej się poszerzał. - Ty masz za to super koszulę - przyznał z uśmiechem i pokiwał lekko głową, jakby na potwierdzenie swoich słów, krzyżując ramiona na piersi. Jeśli chodzi o Skalskiego, to on również był zmęczony, oddychał trochę nieregularnie, a kilka kropel potu spływało mu w okolicach skroni i szyi. On również sporo tańczył, kompletnie nie przejmując się tym, że zupełnie nikogo w tym klubie nie zna i po prostu cieszył się muzyką i dobrze bawił. A jeśli chodzi o alkohol - nie odmawiał, gdy ktoś proponował mu postawienie drinka, bo czemu miałby? W końcu wspólne wypicie dobrego alkoholu nie oznaczało jeszcze, że cokolwiek więcej z tego będzie, nie?

@Roger Ptasiński

Jeśli Eryk przypuszczał, że kobiety w tym klubie były w większości lesbijkami, to niewiele jeszcze o klubowaniu wiedział. Z doświadczenia wiedział już, że znaczna większość dziewczyn które tu przychodziły, to hetero dziewczyny, które chciały się wybawić bez ryzyka, że jakiś obleśny koleś zacznie je obłapiać. Przy okazji mogły poznawać nowych ludzi, a i na upartego też dało się tu doszukać chłopaka hetero lub bi! Za to cenił sobie HAH, że był stosunkowo bezpiecznym miejscem. W klubach dla hetero prawie zawsze źle się bawił, bo kolesie krzywo na niego patrzyli, żałosne.
- Ahhh, this old thing? - złapał za kawałek śliskiego materiału, a następnie machnął ręką, wszystko to oczywiście w ramach żartu. Cała jego garderoba pochodziła z lumpeksów. Nawet buty zaczął tam ostatnio kupować i tylko bieliznę miał z H&M'u, bo akurat takim hardcorem to nie był. Stać go było na sieciówki, ale lubił mieć niepowtarzalne i ciekawe ubrania. Koszula którą miał na sobie była tego przykładem. - No ale to nie fair, bo Ty masz i włosy i koszulę - wydął z niezadowoleniem wargi. Z początku myślał, że rudowłosy ma na sobie floral, ale przy zmrużeniu oczu odkrył, że były to tygrysy. Jego wzrok skierował się również na kawałek jego torsu, który był odkryty, bo żonobijki miały dość niski kołnierz. Zaraz powrócił jednak do oczu i posłał mu niewinny uśmiech. - Tak szybko się tam nie dostaniemy. Zaczynam się zastanawiać czy nie lepiej to wytańczyć - zażartował, aczkolwiek był prawie pewien, że skoro miał już pełen pęcherz, to nie dało się tego cofnąć.

Erykowi też się wydawało, że na jego koszuli są po prostu kwiaty, więc pewnie gdyby usłyszał, że to jednak tygrysy, to by się trochę chłopaczek zdziwił. No cóż, raczej nieczęsto przyglądał się ubraniom na tyle, żeby dopatrzeć się takich szczegółów, a poza tym był facetem, a wiadomo, że oni czasem widzą troszeczkę inaczej.
- Ty masz i koszulę i cały wygląd, więc się nie licytuj - parsknął krótko i zagryzł lekko dolną wargę, jakby próbował powstrzymać wybuch śmiechu. Może to dziwne, bo niby nie znał tego kolesia, ale wyjątkowo łatwo mu się z nim rozmawiało, żeby nie powiedzieć flirtowało. Całe szczęście, że teraz był nieco bardziej otwarty na nowe znajomości, bo jeszcze parę miesięcy temu ciężko byłoby z nim przeprowadzić jakąkolwiek sensowną rozmowę. W sumie to był z siebie dumny, że teraz z taką łatwością przychodziła mu ta konwersacja. - Ja raczej nie dam rady tańczyć, mam zbyt pełen pęcherz - zrobił smutną minę i przewrócił lekko oczami, widząc w jak żółwim tempie poruszała się kolejka przed nimi. - Rozważam pójście za klub i odlanie się w jakiejś ciemnej alejce, ale mam wrażenie, że to trochę niefajne, więc ćśś - i przystawił palec do ust, na znak, że to ma zostać między nimi. Pełna konspira.

@Roger Ptasiński

- Awww - przygryzł dolną wargę i uśmiechnął się promiennie, wręcz odrobinie zawstydzony tym komplement. - Już mi tak nie słodź - machnął na niego ręką, wcale nieprzypadkowo kładąc ją na moment na jego ramieniu.
Zerknął przez ramię, aby upewnić się, że nadal nie mieli co liczyć na szybką wizytę w kabinie. Jak na złość, nawet nawet pisuary były wyłączone z użytku. Nigdy nie należał do tych, którzy z nich korzystali, ale w obecnej sytuacji pewnie by się przełamał. - Jest to jakieś rozwiązanie, ale ja to chyba dotrzymam... mam nadzieję - nie mógł jednak zaprzeczyć w to, że koncepcja nieznajomego była rozwiązaniem wartym uwagi. Właśnie, nieznajomego...
- Jestem Roger - przedstawił mu się, wyciągając w jego stronę dłoń. - I bez obaw, możesz mi zaufać - uśmiechnął się trochę diabolicznie, ale tylko się zgrywał. Lubił być powiernikiem sekretów, ale nie zamierzał nigdy obiecać, że ich nie wyjawi, bo zbyt dobrze siebie znał. Dwie osoby na raz opuściły kabiny, więc kolejka posunęła się do przodu, co zdawało się być ogromnym postępem. Może jednak nie byli skazani na tyły klubu? - Jesteś tu sam? - zapytał z ciekawości, bo większość osób w kolejce miała ze sobą kogoś znajomego, typowe.

Podobała mu się reakcja chłopaka na komplement, chociaż Eryk nie prawił mu komplementów celowo, żeby go jakoś do siebie bardziej przekonać czy cokolwiek; ot, Roger był naprawdę atrakcyjny, poza tym uroczo się uśmiechał i sprawiał jakieś takie dobre pierwsze wrażenie. Nie z każdym Eryk rozmawiał w ten sposób już od pierwszych kilku sekund znajomości, zwłaszcza przypadkowo, w kiblu jakiegoś klubu. Roger więc musiał coś w sobie mieć, nawet jeśli Eryk nie do końca umiał stwierdzić co to było - przynajmniej na razie. Uśmiechnął się jedynie rozbawiony, słysząc, że ma już mu nie słodzić i zaśmiał się pod nosem. Tak, Roger zdecydowanie był uroczy i to było idealne słowo, którym można było go opisać.
- Też liczę na to, że jakoś uda mi się wytrzymać - parsknął krótko i wychylił się lekko przez ramię Ptasińskiego, próbując się zorientować ile jeszcze osób jest przed nimi. Z tego co widział to kolejka zaczęła się powoli posuwać, więc był dobrej myśli: prawdopodobnie uda im się dostać do kabin i będą mogli załatwić to, po co przyszli, bez konieczności wychodzenia na mróz.
- Mama mi zawsze powtarzała, żebym nie ufał nieznajomym - zmrużył oczy, patrząc na jego dłoń i ewidentnie powstrzymując się przed parsknięciem śmiechem. - Myślę, że zwłaszcza takim, którzy podrywają mnie w kiblu... - tym razem już nie udało mu się powstrzymać parsknięcia, roześmiał się radośnie i uścisnął dłoń chłopaka. - Miło mi, Eryk - potrząsnął jego ręką i przesunął się trochę bliżej do chłopaka, bo jakiś koleś wychodzący z kabiny przepychał się tak bardzo, że wszystkich taranował, a Eryk jakoś niekoniecznie miał ochotę zostać staranowany. - Taak, sam. Nie bardzo mam znajomych, których mógłbym tu zabrać, a miałem ochotę pogapić się trochę na... no, nieważne. - znów się zaśmiał i cofnął się lekko, uznając, że teraz z kolei stoi zbyt blisko Rogera i ten mógłby mieć coś przeciwko. Eryk sam nie do końca lubił - przynajmniej nie zawsze - kiedy ktoś naruszał jego przestrzeń osobistą. - A ty? Jesteś sam, z jakąś grupą...? A może z chłopakiem? - o, takie badanie gruntu przy okazji. Pozwolił sobie na kolejny wesoły uśmiech, a jego oczy błysnęły łobuzersko.

@Roger Ptasiński

Roger wiedział dokładnie co mu się w podobało w jego towarzyszu - marchewkowo rude włosy, liczne piegi na twarzy oraz rękach, duże usta, owłosienie na torsie oraz spojrzenie, które jasno dawało mu do zrozumienia, że również mu się podobał. Mógł się mylić, niestety zawsze istniało to ryzyko, bo nie był też już taki trzeźwy, ale przeważnie się nie mylił ze swoimi podejrzeniami w tym kontekście.
- Twoja mama musi być bardzo mądrą kobietą - odparł z uśmiechem. Roger w ogóle nie kierował się takimi mądrościami. Uwielbiał nieznajomych, bo byli największą zagadką i dostarczali mu największej frajdy. Oczywiście człowiek też się często musiał na tym sparzyć, ale gra była warta świeczki. - Słucham? No chyba Ty mnie. Myślisz, że nie wiem, że specjalnie się za mną ustawiłeś? - roześmiał się promiennie. Faktycznie sam do niego zagadał do pierwszy, więc nie mógł nawet sensownie odbić piłeczki, więc postanowił być po prostu głupkowatym sobą. Zdawało się działać, bo uśmiech nie schodził z twarzy Eryka. - Mhmm, widzę jak Ci miło - zażartował ponownie, kiedy rudy się do niego przysunął. Wiedział dlaczego, ale postanowił udawać, że miało to jakiś inny powód. - Żartowałem - wywrócił oczami, bo chłopak po chwili się odsunął. - Wracaj - zaśmiał się, przyciągając go lekko, chwytając za żonobijkę którą miał na sobie. - Pogapić? No ładnie... - pokręcił z dezaprobatą głową. Nie przypuszczał, że ten tak otwarcie przyzna, że przyszedł się popatrzeć na ładnych chłopców, no ale cóż, każdy miał swoje priorytety! U Rogera na niewiele szło popatrzeć, bo miał trochę naleśnik zamiast tyłka, ale nadrabiał barwną osobowością i brakiem wstydu czy hamulców. - Ja? Ja przyszedłem potańczyć, z takim jednym rudym gościem, Eryk ma na imię - strasznie to było sztampowe, ale nie mógł się powstrzymać. Kolejka posunęła się znów do przodu, więc zrobił krok w tył, nawet na moment nie odrywając od niego wzorku.

- Wiesz, kolejka zwykle działa właśnie tak, że trzeba się ustawić za kimś - zaśmiał się słysząc słowa chłopaka i pokręcił lekko głową, przeczesując palcami swoje włosy. Lubił swoje włosy, nawet mimo tego, że były tak płomiennie rude; kiedyś miał z ich powodu kompleksy, ale nauczył się już, że nie powinno się zwracać uwagi na to, co myślą o tobie inni i że powinien akceptować siebie mimo wszystko. Teraz był chyba na etapie względnej samoakceptacji, nawet jeśli wciąż zmagał się z jakimiś problemami natury psychicznej - ale to już akurat z zupełnie innego powodu, niż kolor włosów.
Działało, jak najbardziej; Roger miał w sobie tyle uroku osobistego i tak bardzo potrafił skupić na sobie uwagę (w tym pozytywnym sensie oczywiście), że Skalski nie mógł przestać się uśmiechać. I jeśli miałby wskazać przynajmniej kilka cech chłopaka, które mu się podobały, a które nie dotyczyły jego charakteru, tylko wyglądu, to na pewno wskazałby niesfornie rozczochrane, wilgotne włosy, ciemne i piękne oczy, kości policzkowe i dołeczki pojawiające się w policzkach, gdy ten się uśmiechał. I im dłużej Eryk mu się przyglądał, tym Ptasiński wydawał mu się przystojniejszy - tak czasem bywało, no cóż zrobić.
- Bardzo mi miło - uśmiechnął się wesoło, wtórując mu chwilę później śmiechem. Gdy Roger złapał go za koszulkę Eryk faktycznie zbliżył się do niego, ale chyba trochę za bardzo, bo zatoczył się lekko i wpadł na chłopaka. Posłał mu lekko zakłopotany uśmiech, zabierając rękę z jego biodra, bo odruchowo złapał się czegoś, co było najbliżej, żeby tylko się nie przewrócić... no, a że najbliżej miał właśnie biodro Rogera, to już nie jego wina, prawda? - Sorki - wymamrotał tylko, nieco speszony, gdy już zabrał rękę i odruchowo wcisnął obie dłonie do kieszeni, jakby próbując powstrzymać je od lądowania w różnych miejscach, w których chciałyby wylądować. Im dłużej patrzył na Rogera tym więcej znajdował takich miejsc. - Przyszedłeś potańczyć z jakimś rudym Erykiem...? Hm, chyba nie znam - parsknął krótko, patrząc na niego teraz trochę spode łba, jakby był zawstydzony. Chyba trochę faktycznie był, bo jednak za mistrza flirtu się nie uważał, jakby nie patrzeć. Ale nie szło mu chyba tak najgorzej, nie? Przynajmniej tak mu się wydawało. - A jak ten Eryk nie umie tańczyć i narobi ci wstydu...? - uniósł lekko brwi, wciąż patrząc w oczy chłopaka i nie tracąc (teraz lekko zakłopotanego) uśmiechu.

@Roger Ptasiński

- Hmmm, jakby słyszę co mówisz i możesz mieć rację, ale ja i tak wiem swoje - wzruszył ramionami, starając się nieco opanować cisnący mu się na usta uśmiech. Miał bardzo głupkowaty nastrój, więc jeśli Eryk liczył na jakieś poważne i głębokie tematy, to czekało go spore rozczarowanie. Z drugiej strony... kto przychodził do klubu, aby dywagować o życiu w jakiś sensowny sposób? Roger na pewno nie.
Zmarszczył lekko brwi, kiedy rudowłosy się speszył bo ich nieco niezręcznym, ale też zupełnie nieszkodliwym zbliżeniu. - Słodki jesteś - zmarszczył nos, uśmiechając się szeroko, ale to jego zmieszanie go rozczuliło i nie potrafił się ugryźć w język. Zawsze sobie mówił, że musi być bardziej tajemniczy, więcej zachowywać dla siebie i czynić flirt grą rodem z filmów. Kiedy przychodziło jednak co do czego, to rzucał tonę komplementów i nierzadko wprost proponował seks. Wszystko zwalał oczywiście na skutek alkoholu we krwi.
Wydął śmiesznie usta, przetwarzając powoli jego słowa. Nie wyglądał mu na kogoś, kto nie potrafił tańczyć, ale chyba zbyt wiele starał się założyć na jego temat, choć znali się od dosłownie kilku minut. - Wstydu mi na pewno nie narobi, ale jeśli nie umie tańczyć, to możemy wymyślić sobie inne zajęcia - błysk w oku i zawadiacki uśmiech, który uwydatnił dołek w jednym z policzków. On czuł się bardzo komfortowo we flircie, ale było to z resztą widać.
Jakimś cudem kolejka wreszcie zniknęła sprzed Rogera, więc kiedy kabina otworzyła się po raz kolejny, to ruszył w jej kierunku. - Zaraz wracam - wskazał palcem na Eryka i puścił mu oczko, a następnie zniknął za drzwiami. W tym czasie do drugiej kabiny wszedł sam rudy, ale Roger niekoniecznie to przyswoił, bo był zbyt skupiony na przetrwaniu w barbarzyńskich warunkach toalety. Szybko zrobił co musiał i ruszył do zlewów, aby umyć dokładnie ręce i przemyć spoconą twarz. Dopiero wtedy rozejrzał się za Skalskim, ale nigdzie go nie dostrzegł. Zmarszczył z niezadowoleniem brwi, bo co jak co, ale liczył jednak na jakiś rozwój tej znajomości. No cóż, musiał się chyba obejść smakiem. Ledwo zdążył go skreślić, kiedy to wpadł na niego (już po raz trzeci dzisiaj) przy wyjściu z toalety. - Jesteś! - uśmiechnął się, ale zaraz zmarszczył groźnie brwi. - Już myślałem, że chciałeś mi uciec - przyznał zgodnie z prawdą.

Słodki? Doprawdy, jak można określać Skalskiego takim słowem? Przecież był taki mroczny, tajemniczy i zuy. Nie no, dobra, chciałby czasem być takim mrocznym typkiem, który przyciąga do siebie ludzi swoją tajemniczą aurą, ale zdecydowanie bardziej pasował na słodziaka. Czasem się trochę przed tą łatką buntował, ale zwykle trwało to tylko chwilę, później przypominał sobie, że w sumie to nie ma zbyt wielkiego wyjścia, bo po prostu jest słodziakiem i tyle. No ale - starać się można, nie? Nawet, jeśli zwykle było to bezcelowe.
- Inne zajęcia, mówisz...? - zaśmiał się, próbując odpędzić od siebie myśli o tych zajęciach, bardzo wyraźne i pełne szczegółów wyobrażenia. I można i by mu się to udało, gdyby nie to, że w sumie już od jakiejś chwili, gdy tak po prostu rozmawiali, to takie myśli się w jego głowie formowały. - Spoko, poczekam - skinął mu głową, gdy zwolniła się kabina, w której Roger chwilę później zniknął. Stał jeszcze przez chwilę z uśmiechem idioty (no nie mógł nic poradzić, że chłopak wpadł mu w oko), po czym też wszedł do kabiny, która zwolniła się chwile później. Po załatwieniu swoich potrzeb i umyciu rąk (nie mógł też powstrzymać się przed przemyciem twarzy i zwilżeniem włosów, bo znacznie lepiej się czuł, gdy miał wodę na skórze i włosach - nie do końca umiał to wyjaśnić, ale po prostu tak miał) wyszedł z toalety, bo w środku nie mógł zlokalizować Rogera, natomiast tłum robił się coraz większy. Nic dziwnego, każdy w końcu - zwłaszcza po kilku drinkach - musiał skorzystać z toalety. Było mu przykro, że nie znalazł tam Rogera, ale w sumie... no, mógł już sobie pójść, a może znalazł jakieś lepsze towarzystwo niż rudzielec...? Tak czy inaczej w końcu wyszedł z łazienki i tam właśnie - ponownie - wpadł na chłopaka, ku swojemu wielkiemu zadowoleniu. Uśmiechnął się szeroko, zwłaszcza rozbawiony słowami Rogera, którymi ten raczył go na powitanie. - Gdzieżbym śmiał? - zapytał niemalże oburzony i pokręcił głową, jakby nigdy nic łapiąc go za rękę i pociągnął w kierunku parkietu. - Nie zostawiłbym cię bez tańca, w końcu przyszedłeś tu właśnie po to, żeby ze mną zatańczyć, co nie? - zawołał do niego przekrzykując muzykę i zaśmiał się, rozbawiony.

@Roger Ptasiński

Uśmiechnął się szeroko, kiedy został zaciągnięty na parkiet, bo zdecydowanie zbyt długo stał jak kołek. Energia go rozpierała, więc ciało od razu poszło w ruch, nawet kiedy jeszcze się przeciskali do jakiegoś wolnego miejsca. - Nie - rzucił tajemniczo, kiedy stanęli twarzą w twarz. Uniósł zadziornie brew, kładąc dłonie na jego policzkach. - Przyszedłem tutaj po to - oznajmił, a następnie przylgnął do niego i zainicjował pocałunek. Roger się nie pierdolił, więc od razu wyjechał mu z grubej rury. Nie widział sensu w tym, aby dłużej czekać. Tym bardziej, że przecież idealnie mu się podłożył z tym tekstem i no... żal byłoby tej okazji nie wykorzystać. Nie był w stanie określić jak długo się całowali, ale w końcu zabrakło mu tchu, więc oderwał się w końcu i zaciągnął łapczywie powietrzem. - I don't know what to do, you don't know what to say! - wydarł się głośno, bo leciała piosenka którą znał, a skoro się już przelizali, to teraz mogli poświęcić chwilę na jego ulubioną aktywność fizyczną - taniec.


Chwycił stanowczo za jego biodra, a sam opuścił tyłek niemal do ziemi, zniżając się twarzą do jego pasa, skąd przez chwilę śpiewał do niego, patrząc mu przy tym w oczy. Następnie ZUPEŁNIE PRZYPADKIEM otarł się policzkiem o materiał jego spodni i podniósł się, aby ponownie znajdowali się na tym samym poziomie. Był czasem strasznie slutty i nawet się z tym biedak nie krył. Z racji, że muzyka zrobiła się szybko o wiele bardziej intensywna, to zaczął skakać i po prostu dobrze się bawić. Cały czas śpiewał i szczerzył się do rudego, a kiedy piosenka się wreszcie skończyła, to ponownie do niego przylgnął, tym razem całunkami obdarowując jego wilgotną szyję.

Zachowanie Rogera, mimo że dość swobodne, nie krępowało Eryka. O dziwo - bo kompletnie nie był przyzwyczajony do takiego zachowania, sam nigdy nie postępował w podobny sposób i jeszcze parę miesięcy temu stronił niemal całkowicie od imprez - przez to, jaką energię roztaczał jego nowy znajomy, Skalski poczuł się wolny. Chyba pierwszy raz od dawna, tak naprawdę, całkowicie wolny. Pocałunki z nieznajomymi również nie były czymś, co zwykł praktykować, więc pewnie sam by tego pierwszego kroku nie poczynił, ale na szczęście Roger nie krępował się w ogóle. Gdy ten przerwał pocałunek  - Eryk nie był w stanie powiedzieć po jakim czasie konkretnie to się stało, ale to było w sumie nieistotne - Skalski spojrzał na niego lekko zamglonymi oczami i uśmiechnął się szeroko, pozwalając mu porwać się do tańca.
Czy tego chciał czy nie, sposób w jaki Roger zniżył się do jego bioder podczas tańca przywodził mu na myśl... no, coś nieco innego, niż taniec. Policzki rudzielca zapłonęły rumieńcami, niemal zrównując się z tym samym z kolorem jego włosów, a gdy Ptasiński już "wrócił na górę" pan nauczyciel przyglądał mu się płonącymi, pełnymi fascynacji ślepiami. Trzeba Rogerowi przyznać, że umiał zrobić wrażenie. I wrażenie na tyle duże, że Eryk miał nadzieję, że nie postanowi znów badać okolic jego bioder, bo lekka wypukłość w jego spodniach zdradziłaby teraz nieco zbyt wiele. Niekoniecznie był przyzwyczajony do takich doznań na środku parkietu, ale to nie to, że mu to jakoś przeszkadzało - żałował tylko, że nie są teraz w bardziej prywatnym miejscu, bo wtedy nie musiałby się krępować, a pomysłów na to co chciałby robić z Rogerem miał teraz dość sporo.
- Masz jakieś plany na dzisiejszą noc? - zapytał w końcu po kilku piosenkach, akurat teraz korzystając z jakiejś wolniejszej melodii i obejmując chłopaka i przyciskając tym samym jego biodra do swoich bioder. - Bo jeśli nie, to ja chętnie zostanę twoim planem - wyszczerzył do niego zęby w wesołym uśmiechu i tym razem to on sięgnął do ust Rogera, na krótką chwilę nawet przyciągając dolną wargę chłopaka zębami.

Impreza potoczyła się fantastycznie, dokładnie tak, jakby sobie tego życzył. Okazało się, że nie przyszedł tu jednak sam, a ze swoimi znajomymi, ale pożegnał się z nimi i został z Erykiem, aby lepiej go poznać i więcej potańczyć. Choć może się to wydawać niemożliwe, to coraz bardziej się ośmielał względem niego. Dłonie znajdowały się w różnych miejscach, a ruchy były bardziej pewny i bezwstydne. Obaj myśleli o tym samym. Dało się to dostrzec w ich spojrzeniu i wyczuć na ich ciele.
Roześmiał się na jego pytanie i już miał odpowiedzieć, że miał (w domyśle: jego), ale ten szybko go uprzedził. - W takim razie mam plany - odparł z szerokim uśmiechem. Dotańczyli do końca piosenki, po czym Roger przylgnął do niego mocno, nie zważając na to jacy byli wilgotni. - Chodźmy już stąd, bo inaczej rozbiorę Cię przy wszystkich - wymamrotał mu do ucha, po czym go w nie ugryzł. Następnie wyminął go powoli i skierował swe kroki do szatni, aby zabrać swoje rzeczy. Eryk oczywiście podążył za nim i udali się do niego, gdzie spędzili naprawdę przyjemną noc.

[koniec]