Odwzajemniła leniwie pocałunek, lekko go przedłużając. Uśmiechnęła się szerzej, gdy ją tak do siebie przytulił. Również nie miała pojęcia, co powiedzieć. Czy wypada jakoś skomentować to wszystko? Na szczęście mężczyzna odezwał się jako pierwszy.
- Skoro mnie zapraszasz... - zaśmiała się, ten lekki rumieniec na jego twarzy był uroczy. - Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo. - dodała jeszcze z udawaną groźną miną, po czym ponownie go pocałowała. Pewnie jeszcze chwilę porozmawiali, a potem najzwyczajniej na świecie zasnęli.

ztx2