13 lipca 2019 roko
Tattoo Konwent Gdańsk

outfit

Kolejny konwent, kolejny zapracowany weekend. Ludzi miał już umówionych na dziaranie od pół roku. Nie dość, że dziarał, to jeszcze podchodziło dużo osób, żeby pogadać i popytać o jego prace. Było też mnóstwo znajomych tatuażystów, którzy po prostu chcieli z Eze pogadać. Nie wiedział, w co ma wsadzić ręce. Gdyby nie to, że dostawał zaproszenia od samych organizatorów to pewnie już dawno przestałby jeździć na konwenty.
Na stanowisku był ze swoim kolegą ze studia. Kiedy Eze skończył swoją pracę, kolega poprosił go, żeby skoczył po energolce. Stachera to miły kolega, dlatego poszedł załatwić napoje. Po drodze dostrzegł mulatkę, która akurat przekłuwała komuś nos. Stanął na dłuższy moment wpatrując się w dziewczynę. Kiedy na niego spojrzała czmychnął szybko na swoje stanowisko.
-Stary... - rzucił do kolegi podając mu puszkę -Coś Ci powiem, ale nie patrz na stanowisko tam kawałek dalej - ostrzegł -Tam jest zajebista czarnulka, serio - kolega oczywiście wychylił się, żeby chamsko obczaić dziewczynę.

outfit

To nie była jej pierwsza wizyta w Polsce, w końcu przyjeżdżała do rodziny ojca. Musiała przyznać, że Gdańsk przypadł jej do gustu. Jeszcze studio w którym pracowała wysłało ją na konwent. Cieszyła się, przecież goście z innych krajów mają o wiele więcej roboty niż ci lokalni tatuażyści. Miała nadzieję, że nie będzie musiała jedynie zajmować się piercingiem. W sumie to największą frajdę sprawiała jest skaryfikacja, jednak nie ma na nią wielkiego popytu.
Siedziała akurat przy swoim stanowisku i przekuwała nos klientce. Do tego musiała jej tłumaczyć, że nie może od razu założyć innego kolczyka. Wiadomo, ludzie to od razu by chcieli żeby kółko zakładać. Nawet nie zdają sobie sprawy z tego jak bardzo mogą sobie zabrudzić dziurkę. Kątem oka zauważyła chłopaka, który jej się przyglądał. Dlatego obróciła się w jego kierunku i uśmiechnęła lekko. Niestety, szybko uciekł, a ona miała następnego klienta więc nie mogła nawet go zaczepić.
Akurat skończyła rozmawiać z typkiem, który podszedł. Zauważyła jak jakiś koleś chamsko ją obczaia, do tego usłyszała "zajebista czarnulka". Położyła kartkę "zaraz wracam" na swoim stanowisku, po czym ruszyła w kierunku sąsiedniego stanowiska.
- No co tam chłopcy? Słyszałam, że jestem zajebista. - uśmiechnęła się szeroko, krzyżując ręce na piersiach.

Mógł się domyślić, że kumpel go zdradzi. Był dobrym artystą, ale nie należał do bystrych. Dlatego nie zszokowało go to, że dziewczyna podeszła. Zszokowało go to, że mówiła po polsku. Przecież była mulatką? To dlaczego mówiła po polsku? Teraz właśnie wychodzi wychowanie między blokami - a raczej starymi kamienicami - na Łazarskim rejonie.
-Em... - wydukał i odstawił puszkę na stolik, na którym leżały wzory do wykonania na konwencie. Objął ostrożnie Lilith i przeszedł kilka kroków w bok -Przepraszam, kolega jest po prostu mało dyskretny - powiedział do niej konspiracyjnym tonem wskazując łysą łepetyną wspomnianego kumpla. Mogła doskonale zauważyć zakłopotanie Ezechiela. Nigdy nie zdarzało mu się tak zestresować przy dziewczynie. Tak cholernie jednak wpadła mu w oko, że trybiki w mózgu mu się przegrzewały. Kto wie? Może to te sławne Zing?
-Swoją drogą... - wyciągnął do niej dłoń -Ezechiel jestem. PonureInk - odchrząknął wskazują ruchem głowy swoje stanowisko, przy którym kręciło się mnóstwo ludzi.

Cóż, kumpel nie był zbyt dyskretny. Dawno nie widziała żeby ktoś aż tak chamsko ją obczajał, no ale nie przejmowała się tym. Lilka zna swoją wartość, zdaje sobie sprawę z tego, że jest atrakcyjna. Dlatego też nie mogła sobie odpuścić podejścia do chłopaków. Do tego mogła zawiesić oko na jednym z nich, który wcześniej jej się przyglądał. Przeszła z nim pare kroków z uniesioną lekko brwią.
- Chyba obaj jesteście mało dyskretni. - zaśmiała się, przecież poznała, że to ten sam głos, który określił ją "zajebistą czarnulką". Do tego zakłopotanie jego właściciela lekko ją bawiło.
- Lilith Hys, jestem z Nowego Jorku. - uścisnęła jego dłoń i nagle zing, wow. Uśmiechnęła się nawet do niego szerzej, wpadł jej w oko. - Ezechiel brzmi biblijnie. - dodała jeszcze. No proszę, mają wiele wspólnego!
- W ramach przeprosin możesz mi później pokazać, gdzie tu są najlepsze imprezy. - trzeba korzystać z okazji, skoro taka się nasunęła. A może coś dobrego z tego wyjdzie? Karty to przewidziały, powiedziały Lilce, że to będzie naprawdę dobry dzień i szykuje jej się zmiana na całe życie.

-Ym... - wydał z siebie i na moment przygryzł wargę zahaczając o jeden z kolczyków. Po chwili wypuścił głośno powietrze z płuc -Dobra... to ja powiedziałem, że jesteś zajebistą czarnulką - powiedział odwracając wzrok -W sumie teraz do mnie dotarło, że zabrzmiało to dość rasistowsko - posłał jej najbardziej zakłopotany uśmiech, na jaki było go stać. Czy właśnie kopał pod sobą coraz większy dół? Być może.
-Lilith... - powtórzył. Oczyma wyobraźni widział, że trudno będzie się dobrać do biustu, bo przecież pod nosami wciąż Red Bull -Mam imię po dziadku - wyjaśnił szybko -Oprócz imienia nie mam z Biblią nic wspólnego - powiedział to takim tonem, jakby bycie wierzącym było czymś naprawdę złym. Może się trochę bał, że rzuci na niego jakiś Afrykański urok? Nigdy nie wiadomo z tym cały wódu.
-Jasne! - odparł podekscytowany jak dziecko, a oczy mu się zaświeciły. Po chwili raz jeszcze jeszcze odchrząknął -Znaczy... pewnie, tak, znam świetne miejsca - poprawił się siląc na super męski ton.

- Wiem, poznałam po głosie. - zaśmiała się ponownie, nie ma co, chłopak szybko został zbity z tropu. Dlaczego aż tak bardzo go onieśmielała? Spojrzała na niego, przygryzając lekko wargę.
- W sumie trochę było to rasistowskie, ale z drugiej strony dzięki za komplement. - gdyby Ezechiel nie wpadł jej w oko to pewnie nie byłaby taka miła jak teraz. No ale takiej buźce się wybacza!
- Pierwsza żona biblijnego Adama, ale nie należy do pozytywnych postaci. Z Biblią również niewiele mnie łączy. - malinowe miał lica, kiedy serio się tu popatrzyła. Pewnie nie chce, ale się zawija spopielony jak popielniczka.
- Ładne imię. - przyznała, pasowało do niego. Do tego spora ilość tatuaży, piercing dodawały mu jedynie uroku. Lilka nie znała się za bardzo na Afrykańskich magiach, ale mogłaby się mocniej zainteresować. Po raz kolejny się zaśmiała, widząc w jego oczach iskierki ekscytacji.
- Świetnie, za godzinę kończę i chętnie bym się gdzieś pobawiła. - puściła do niego oczko, proszę jaka śmiała ta Lilka.

-To nie moja wina, że mam wadę wymowy - mruknął wydymając wargi. Kiedyś miał przez to spore kompleksy, ale jak zaczął nagrywać to się okazało, że ludziom się to nawet podobało. Może powinien wrócić to robienia muzyki? Kto wie, może zostanie jakimś raperem? Jak ten z wydziaraną mordą? W końcu dziwakiem już jest. No i wydziarał sobie głowę, żeby być tak jak inni.
-Nie ma za co? - było to takie zakłopotane pytanie, jakie każde z nas zadaje, kiedy nie ma pojęcia czy powinien coś mówić. No... wiecie o co mi chodzi.
-Brawuro i pusto, co? - podrapał się po tyle głowy. Nie miał bladego pojęcia dlaczego powiedział coś takiego. Kiedyś z kolegami używali tego stwierdzenia, żeby podsumować dziwne akcje, które nic im nie dały. Co zrobić? Starego psa nowych sztuczek nie nauczysz.
-A może chciałabyś jakąś małą dziarkę? - oj Eze, takie rzeczy to na drugiej randce -Gratisowo! Nigdy nie tatuowałem ciemnej skóry, to będzie dla mnie jak nauka, dlatego za darmoszkę - puścił jej oczko.

- Spoko, na to akurat nie zwróciłam uwagi. - zaśmiała się, pozwoliła sobie jeszcze wzrokiem omieść twarz chłopaka. Podobały jej się tatuaże Eze, do tego musiała przyznać, że jest po prostu uroczy. Może jakoś podświadomie się w nim zauroczyła? Czasami tak się zdarza, widzisz kogoś i nagle chcesz dowiedzieć się o wiele więcej o takiej osobie.
Przygryzła lekko wargę, uśmiechając się do niego. Sama do końca nie wiedziała, co powinna powiedzieć. Przecież nie podziękuje mu po raz kolejny. Uniosła wyżej brew, słysząc kolejne słowa Eze.
- Brawurowo i pusto, cokolwiek to znaczy. - zaśmiała się. Możliwe, że to coś w stylu "pojebane konie", no ale skąd mogłaby wiedzieć. Odwróciła się na moment w kierunku swojego stanowiska, na szczęście jeszcze nie było żadnego klienta.
- Chętnie, tylko muszę obsługiwać klientów. Może innym razem? Sama tutaj przyjechałam i nie mam żadnej pomocy. Chyba, że ja Ci coś wyczaruję na skórze? -zaproponowała, w końcu Ezechiel ma pomoc przy ich stanowisku. Jakoś tak chciała spędzić trochę czasu z nowopoznanym chłopakiem.

-Oh... - nieco go zatkało. Mógł się z tym tak nie wychylać, ale dziewczyna miała w sobie coś, co sprawiało, że Eze chciał jej mówić o rzeczach, o których na ogół nie mówił. Zupełnie jakby wyłączyła mu się ta ochronna bariera, którą włączał przy innych.
-Jakbyś chciała się ze mną... poznać? - powiedział wyraźnie zakłopotany -To na pewno zrozumiesz, kiedy się tego używa - odetchnął głęboko chowając dłonie w kieszeniach spodni. Przygryzł raz jeszcze jeden z kolczyków totalnie zagubiony w tej całej sytuacji. Lilith go cholernie onieśmielała. Czuł się jak nastolatek, które ma zaprosić koleżankę, która mu się podoba do tańca na dyskotece szkolnej.
-Nie obraź się ale wolałbym nie robić sobie skaryfikacji - odparł. Jasne, że był pod wrażeniem umiejętności takich osób jak Lilith, ale sam nigdy nie zdecydowałby się, żeby zrobić sobie taką modyfikacje -Mogę Ci za to pomóc. Wiesz... darmowa reklama - puścił jej oczko i zaśmiał się. Miał tylko nadzieje, że mulatka nie uzna tego za zadufanie w sobie. Przecież to tylko takie żarty.

Nie miała pojęcia dlaczego aż tak na niego działała, przecież jest normalną dziewczyną. Chyba, że to przez wygląd! Lilith zdawała sobie sprawę ze swoich atutów, ale chyba aż tak przepiękna nie była żeby peszyć Ezechiela. Rozmowa była przyjemna, do tego chciała się dowiedzieć nieco więcej o chłopaku.
- Chciałabym. - opowiedziała z uśmiechem na twarzy. Nie chciała wyjść na jakąś nachalną, jakoś tak automatycznie odpowiedziała zgodnie z prawdą. Zresztą nie tylko po to, żeby zrozumieć znaczenie "brawurowo i pusto", tylko spędzić trochę czasu z Ezechielem. Wpadł jej w oko, czego nie potrafiła ukryć, problem jest tylko taki, że za kilka dni ma wracać do siebie. W Polsce bywała naprawdę rzadko.
- Spokojnie, robię też tatuaże więc jak masz na jakiś projekt ochotę to zapraszam. - zapewniła go. Skaryfikacja nie była w tym kraju aż tak popularna, więcej zleceń miała w Nowym Jorku. Zresztą dla niektórych było to zwyczajne okaleczanie się, jednak Hys uważała to za ozdabianie ciała. - Chętnie, na pewno się przyda, chociaż nie bywam dość często w Polsce. - skrzywiła się lekko, teraz na pewno będzie musiała sobie odpuścić. Przecież nie powie mu czegoś w stylu słuchaj, mamy trzy dni, żeby się przekonać czy coś z tego będzie. A musiała przyznać, że coś ją do nowopoznanego mocno ciągnęło. Czyżby jego energia była tak silna? Może to przeznaczenie? Karty ostatnio zapowiedziały jej jakąś zmianę w życiu, ale jeszcze nie wiedziała jak to dokładnie interpretować.

Sporo też robiło to, że była ciemnoskóra. Ezechiel widział takie osoby tylko gdzieś z daleka. No dobra... nie oszukujmy się... Kilka razy z kolegami spuścił wpierdol jakiemuś czarnoskóremu. Ale kobieta to co innego, prawda? Poza tym była dużo jaśniejsza. Wciśnie kolegą, że jest opalona - o!
-Więc mamy zgodność decyzji! - odparł żwawo uśmiechając się szeroko. Teraz to nie wyglądał zupełnie jak ktoś z Ponure. Cieszył się, że Lilith również chciała go poznać. Byłoby mu strasznie przykro, jakby dała mu kosza. Eze nigdy sobie nie radził, jak dostawał kosza.
-Serio? - nawet nie musiał udawać zaskoczenia -Jeśli tak... to chętnie - na tatuaż przecież zawsze znajdzie się jakieś miejsce. Chyba, że już go nie ma i wciśnięcie nowego tatuażu jest jak układanie puzzli. Podeszli więc do stanowiska, na którym pracowała Lilith. Zerknął na album z gotowymi wzorami i zaczął je przeglądać.
-Jak to? - na moment oderwał wzrok od prac dziewczyny, gdy usłyszał jej kolejne słowa. Domyślał się, o co chodzi, ale nie chciał o tym myśleć.

Dobrze, że nie palnął jakiegoś mocno rasistowskiego tekstu, bo wtedy nie byłaby dla niego taka miła. Zresztą gdyby się dowiedziała, że komuś spuścił wpierdol za inny kolor skóry, to sama by go pobiła albo jakąś klątwę na niego rzuciła. Lilith potrafi być bardzo kreatywna, kiedy ktoś jej zajdzie za skórę. Na szczęście jak na razie miała go za uroczego chłopaka z którym całkiem nieźle się rozmawia.
Uśmiechnęła się do niego równie pięknie. Faktycznie, nazwa Ponure jakoś nie pasowała do chłopaka, który teraz mocno się cieszył.
- Tak, robię różne rzeczy. Tutaj nie ma zbyt wielu chętnych na skaryfikację, dlatego tatuaże i piercing mnie ratują. - wzruszyła ramionami, największą frajdę sprawiało jej to pierwsze, ale niestety nie miała zbyt wielu klientów. Przeszli do stanowiska, które było już przygotowane dla nowego klienta.
- Wiesz, nie mieszkam tutaj. Dostałam zaproszenie, ale za trzy dni wracam do Nowego Jorku. - westchnęła. Jakoś tak spodziewała się, że po takiej informacji zainteresowanie chłopaka jakoś zniknie. - I jak tam? Wybrałeś któryś projekt? Gdzie robimy? - odezwała się po chwili, będzie miał przynajmniej od niej pamiątkę na skórze. Teraz wystarczy tylko znaleźć odpowiednie miejsce, a przy osobie, która ma tyle tatuaży to przypominało jakiś Tetris.

Jak się wychowujesz na blokach to nawet nie wiesz, że coś takiego jak rasizm istnieje. Po prostu ktoś ma inny kolor skóry, więc jest obcy, a na własne osiedle nie wpuszcza się obcych. Ale przy dziewczynie starał się nie palnąć niczym dziwnym. Kto wie, może ta relacja zmieni jego postrzeganie na osoby z dalszych części świata?
-W Polsce skaryfikacje raczej traktowane są jak okaleczanie się - odparł. Po części rozumiał takie postrzeganie. Blizny to nie tatuaże.
-Oh... - wyrwało mu się. Widocznie posmutniał. Dlaczego jak kogoś poznawał to nie mogło to być proste? -Sam nie wiem... - powiedział do siebie przewracając strony albumów -Może Ty coś wybierzesz, co? - zwykle musiał mocno przemyśleć dziarki, które sobie robił, ale tym razem chciał być zaskoczony -Może łopatka? - zaproponował. Plecy jeszcze miał czyste, ale dla takiej pięknej dziewczyny nie będzie żałować tego, że jej je oddał -Może cos dużego? Żebym miał pretekst odwiedzania Cię? - puścił jej oczko. Nie za bardzo potrafił, ale starał się.

Mieszkała w kraju, gdzie panowała całkiem inna mentalność, chociaż z rasizmem również musiała się borykać. Chyba nie do końca potrafiłaby zrozumieć, co znaczy wychowanie na blokach, nie bywała w Polsce aż tak często. Może dzięki Lilith poszerzyłby nieco swoje horyzonty, otworzył na nowe rzeczy.
- Słyszałam o tym, u nas całkiem inaczej ludzie do tego podchodzą. - westchnęła. No cóż, kiedyś babcia jej mówiła, że u nich nawet tatuaże to grzech i podchodzi pod samookaleczanie. Tego akurat nie potrafiła zrozumieć, dla niej ozdabianie swojego ciała było w pewnym sensie wyrażaniem siebie. Zawsze mówiła Lilce, żeby nie robiła sobie więcej tatuaży, bo kiedyś będzie z nią kiepsko. Ciekawe co by powiedziała jeśli Hys przyznała jej się do tego, że interesuje się Tarotem i innymi magicznymi sprawami. Wtedy chyba szybko by ją wydziedziczyła, a tego wolała uniknąć.
Sięgnęła po swoją teczkę, gdzie miała kilka nowych projektów, których nie dodała jeszcze do albumu. Wyciągnęła jedną z kartek, po czym podała ją chłopakowi.
- A co powiesz na coś takiego? Będziesz miał pamiątkę. - uśmiechnęła się do niego pięknie. Projekt przedstawiał Lilkę w wersji rysunkowej z kartą w ręce. Skoro chciał ją odwiedzać to zapoda mu taką pamiątkę. Czy to przesada? Może trochę, ale projekt był naprawdę ładny.

-Pewnie dużo czasu minie zanim ten cudowny naród otworzy się na takie rzeczy jak skaryfikacja - wzruszył ramionami. Jakoś nigdy się nawet tym nie interesował. Jasne, wie o co chodzi i jak się to robi, jednak nie pałał większym zainteresowaniem w tej dziedzinie.
-U nas dopiero od kilku lat ludzie ogarniają, że dziarki to coś więcej niż patonapisy i tribale - sam na początku musiał dziarać takie rzeczy, żeby mieć jakąkolwiek prace jako tatuażysta. Teraz ma taki luksus, że może potencjalnym klientów odmówić jakiegoś wzoru i praktycznie nic na tym nie traci. Musiałby być mocno nawalony, żeby zrobić kolejny "Nie byłabym sobą, gdybym była inna".
Chwycił kartkę, którą mu podała. Aż uniósł brew ze zdziwienia. Tego się nie spodziewał. Uśmiechnął się jednak pod nosem. Co, jak co, ale rysunek wyglądał cholernie dobrze.
-Pewnie - odparł w końcu -Zróbmy to - dodał oddając Lilith jej rysunek. Tak naprawdę mogłaby być tam jakakolwiek inna kobieta, a Eze by się zgodził. Chociaż fakt, że to akurat ona był dla niego dziwnie... miły.

Pokiwała głową jedynie, nie docierało do niej to negatywne podejście. Zresztą blizny można interpretować tak jak tatuaże, problem w tym, że takiej ozdoby nigdy się nie usunie. Zresztą widziała jak wyglądają projekty po laserowym usuwaniu ich ze skóry, przypominały blizny. Także Lilka nie do końca ogarnia zacofanie tego kraju. Wiadomo, nikogo zmuszać nie będzie, tatuować również lubi. Zresztą wyrobiła sobie już opinię w Nowym Jorku więc w Polsce mogła mieć nieco wyższe ceny, za coś chciała się utrzymywać. Oczywiście mogłaby po prostu zacząć pracować dla ojca, wtedy miałaby wszystko, co tylko by chciała. Jednak obiecała sobie, że nie ulegnie. Walczy nadal dzielnie o własne marzenia.
- Naprawdę? U nas to ludzie czasem aż przesadzają z tatuażami, najczęściej po pijaku fundują sobie naprawdę durne projekty. - zaśmiała się. Tamtejsi klienci nie traktowali tego jak coś, co ma się na całe życie. To było coś w stylu 'a pierdzielnę sobie helikopter'.
- Na pewno? - zapytała, uśmiechając się lekko. No bo zna ją od pięciu minut, a na plecach będzie miał jej rysunkową wersję. Musiała przyznać, że była dumna z tego projektu, chociaż mogła tam dać jakąkolwiek inną kobietę. Wyszło jakoś tak spontanicznie, że to jednak ona. - No to ściągaj bluzę, koszulkę i odbijamy. - poruszała sugestywnie brwiami. Przecież musi się rozebrać, żeby dać jej działać.

-W Polsce ciężko dostać robotę jak masz dziarki - odparł -Ja na pewno bym nie znalazł roboty w jakimś "normalny miejscu" - nawet zrobił cudzysłów z palców! Prawda była taka, że Eze nawet nie chciał myśleć o tym, żeby miał wrócić do normalnej roboty. Nie tylko dlatego, że go to nudziło, ale wręcz dusiło. Ataki paniki w pracy to była dla niego codzienność. Dopiero, kiedy zaczął pracę jako tatuażysta poczuł, że jakkolwiek odbija się w życiu.
-Szybko zanim do mnie dotrze co robię - zaśmiał się. To będzie jego najmniej przemyślany tatuaż, ale nie czuł się z tym źle. Poza tym konwent rządzi się swoimi prawami!
-Na pierwszej randce? - oddał jej takimi samymi brewkami. Nie pozostało mu nic innego niż ściągnąć ubrania -Wiesz, że nigdy nie dziarał mnie nikt na konwencie? - zagaił i usiadł na rozłożony stół machając nogami jak dziecko na szkolnej ławce.

- Niestety wiem, babcia jest przerażona moim wyglądem. - zaśmiała się pod nosem, jakby do domu przyprowadziła jeszcze Ezechiela to biedna starowinka padłaby na zawał. Lilka jeszcze ma dość subtelne dziarki, posiada sporo wolnego miejsca na ciele, ale taki Eze to już uzbierał niezłą kolekcję. I dlatego też wpadł Hys w oko, nie dość, że ma uroczą buźkę to jeszcze mogli podłapać wspólne tematy.
Pokręciła głową rozbawiona, przysunęła sobie krzesełko i lampę bliżej stołu. Do tego sięgnęła po wózeczek, gdzie już wszystko miała wcześniej przygotowane.
- Czyli to randka? - spojrzała na niego z cwanym uśmieszkiem na twarzy. Nawet jeśli... to chyba by jej to odpowiadało. - Lubię przechodzić od razu do rzeczy. - poruszała brwiami równie sugestywnie, po czym zaśmiała się pod nosem. Trochę zdziwiła się, kiedy zobaczyła na jego plecach blizny. Czy powinna zapytać? Chyba nie, przecież to nie jej sprawa.
Ubrała rękawiczki, po czym podeszła do niego żeby móc mu odkazić skórę i przygotować odpowiednio do odbijania wzoru. - Prawa czy lewa strona? Łopatka czy bardziej kręgosłup? - zapytała, uśmiechając się do Eze. - W takim razie jestem zaszczycona, że robię to jako pierwsza. - nachyliła się do niego nieco, nagle jej twarz znalazła się niebezpiecznie blisko tej chłopaka. - Siedź grzecznie, bo nie odbiję Ci tego równo. W ogóle najlepiej by było jakbyś wstał. - odezwała się, po czym oblizała lekko dolną wargę.

-Na szczęście ja nie muszę się przejmować gadaniem rodziny - odparł. Cóż... jak nie masz rodziny to pewne rzeczy stają się łatwiejsze. Co prawda więcej minusów, niż plusów ale przynajmniej nikt nie marudzi, że ma się za dużo dziar. Chociaż jego mama pewnie nie miałaby nic przeciwko. Kreatywna z niej była babka.
-Ja tego nie powiedziałem! - uniósł ręce w obronnym geście. Zaśmiał się po chwili i pokręcił głową wyraźnie rozbawiony. Eze nie należał do typów romantyka. Nie chadzał na randki -Konkretna babka z Ciebie - dodał po chwili uśmiechając się łobuzersko.
Zawsze mu było dziwnie jak to ktoś przygotowywał go na dziaranie. Zazwyczaj to on robił to na innych osobach. Automatycznie chciał jej pomóc ze stanowiskiem i szykowaniem tuszu, czy cartridge'y.
-Łopatka - odparł po krótkiej chwili zastanowienia -Będzie boleć? - zapytał. Nie to, żeby się bał bo przecież miał wysoki próg bólu, ale w tym miejscu tatuażu jeszcze nie miał - to nie wiedział!
-Już się bałem, że chcesz mi odbijać wzór na siedząco - powiedział i zaskoczył ze stołu odwracając się do Lilith plecami -Wtedy bym się poważnie zastanowił nad tą relacją.

- Gdybyś jeszcze słyszał mojego ojca. - wywróciła oczami, po czym zaśmiała się serdecznie. Ten to był jeszcze gorszy od babci, ciągle namawiał córkę, żeby zajęła się czymś normalnym. Widzi w niej dziedziczkę firmy, jednak Lilith nigdy by sobie nie zgotowała takiego losu. Nie dla niej jakieś siedzenie za biurkiem, sztywne służbowe spotkania, włóczenie się po różnych oddziałach, aby tylko uścisnąć komuś dłoń. Dusiłaby się, chodziłaby wiecznie nieszczęśliwa.
- Okaaay, czyli to nie jest randka. - spojrzała na niego lekko zbita z tropu, no bo przed chwilą myślała co innego. Po chwili uśmiechnęła się szeroko, proszę bardzo jak ją załatwił skubany.
- Szczerze? Nie mam pojęcia, nie zrobiłam sobie jeszcze niczego na łopatce, ale chyba dzielny z Ciebie chłopak. - puściła do niego oczko, po czym zabrała się za odbijanie wzoru na skórze Ezechiela. - Daj spokój, nie robię tego od wczoraj. - zaśmiała się, doskonale wiedziała, że nie można odbijać wzoru na siedząco. Teraz podwójnie chciała się postarać, żeby zaimponować chłopakowi i dobrze przenieść projekt na jego skórze.
- Możemy się poważnie zastanowić nad naszą relację. - zagaiła, pokazując mu język. - Zobacz sobie w lustrze czy tak może być. - zaproponowała, kiedy już przygotowała wzór na jego łopatce. Musiała przyznać, że według niej wyglądało to kozacko.

-Gdybyś Ty słyszała mojego - mruknął do siebie pod nosem. Tematy ojcowskie Ezechiel wolał omijać szerokim łukiem. Nie miał pojęcia jak to jest mieć tatę, który o Ciebie dba. Nigdy niestety się tego nie dowie, a sam pewnie będzie miał problem, kiedy ojcem zostanie. Dlatego jego stanowisko co do dzieci było jasne - nie chciał ich mieć.
-Miałam nadzieję, że jednak powiesz, że to randka - wydął usta niczym niezadowolone dziecko. Przekomarzanie się prawie jak w szkole. Tylko za czasów szkolnych chłopacy na słowo "randka" albo "dziewczyna" dostawali ze strachu gęsiej skórki.
-Chyba tak - potwierdził z wyraźnie słyszalną dumą w głosie. Pewnie, że był dzielny. Jakby nie był to nie stałby teraz na konwencie, na którym był jednym z głównych gości.
Uśmiechnął się pod nosem na jej słowa o relacji. Poznali się dopiero przed chwilą, ale świetnie się dogadywali. Stachera miał wrażenie, jakby się znali zdecydowanie dłużej. Chyba to jednak było to sławne Zing wow.
-Nie omieszkam - podszedł do lustra i zerknął na odbity wzór. Skrzywił się na moment widząc stare blizny. Szybko jednak powrócił wzrokiem do Lilith i posłał jej kolejny uśmiech -Jest sztosik - pokazał jej okejkę.

Nie do końca zrozumiała, co mruknął pod nosem, ale nie dopytywała. Poniekąd nie miała na co narzekać, w końcu rodziców ma w porządku. Dbali o nią, gdy była mała, dawali jej wszystko, co tylko sobie zamarzyła. Jednak pojawił się konflikt interesów między nią, a ojcem. Gdyby znała przeszłość Eze to nawet nie wspomniałaby o swoim tacie, nie chciała mu sprawiać przykrości. No ale skąd mogła wiedzieć? Poznali się zaledwie pare minut temu.
- No to zdecyduj się Eze! - zaśmiała się głośno, gorzej niż z babami. Teraz przynajmniej miała pewność, że jednak chciał randki. Chociaż czy pierwsze spotkanie można nazwać randką? Trochę tak... W każdym razie chcieli, żeby to była randka!
Uśmiechnęła się do niego cwanie, zaraz zobaczy jaki dzielny z niego chłopak. Przy okazji dowie się czy łopatka jest bolącym miejscem.
Rozmowa z nim wydawała się Lilith naturalna, całkowicie komfortowa, jakby wcześniej potrafili przegadać całą noc. Może faktycznie spotkało ją "to coś"? Jeszcze przy nikim nie czuła się tak dziwnie, jak teraz. Dziwnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
- No to kładź się i zaczynamy. - podeszła do stanowiska, zajęła swoje miejsce i założyła nową parę rękawiczek. - Jeśli bardzo będzie Cię boleć to pozwalam Ci trzymać mnie za kolano. - poruszała sugestywnie brwiami, po czym się zaśmiała. Ustawiła maszynkę, spojrzała jeszcze raz na projekt i zabrała się za robotę.

-Nie ułatwiasz mi decyzji, okej? - zaśmiał się głośno. Co mógł poradzić na to, że tracił przy Lilith głowę. Ze Stachery żaden romantyk więc randka podczas tatuażu idealnie do niego pasowała. Kwiaty? Czekolady? Proszę Was...
-Nie dziara się łopatki na leżąco, moja droga - puścił jej oczko i bez ceregieli chwycił podłokietnik, do którego siadł na taboreciku przodem i oparł się o niego -Nie no, chyba nie będzie tak źle - odparł i w momencie, kiedy tylko dotknęła jego skóry igłą wykrzyczał na pół konwentu -O Boże, o kurwa! Jak boli! - wiadomo, że wszyscy wkoło nagle się na nich spojrzeli. To jego ulubiony tekst, zaraz po "Oho, stary wstał". Poza tym niech patrzą jaką laskę wyrywał! Eze już wiedział, że Hys będzie jego! Wcale się nie mylił, jak się okaże w niedalekiej przyszłości.
I nie, nie bolało go. Nawet nic nie poczuł po tym jednym wbiciu.

Zaśmiała się tylko, kręcąc przy tym głową. I jak tu się z tym chłopem dogadać? Poniekąd w myślach sobie właśnie postanowiła, że to randka. W końcu długo nie zabawi w Gdańsku, trzeba wykorzystać każdą możliwą chwilę. Miała jakieś takie dziwne przeczucie, jeśli chodzi o Eze. A może to jego aura tak mocno na nią oddziałuje?
- Słuszna uwaga. Wybiłeś mnie z rytmu. - puściła do niego oczko, po czym uśmiechnęła się cwanie. Jak mogła zapomnieć o takiej rzeczy? Trudno, zaraz się zrehabilituje. Chciała też mu udowodnić, że się na tym zna.
Myślała, że właśnie dostała zawału, gdy tak krzyknął na pół konwentu. Spojrzała na niego wymownie, odłożyła maszynkę i palnęła go w łysą glacę. Uśmiechnęła się jeszcze przepraszająco do ludzi, którzy automatycznie przy nich przystanęli. Czyżby go aż tak bolało?
- Jeszcze raz mi tak zrobisz, a ukręcę Ci łeb. - ściągnęła rękawiczki, żeby wymienić je na nowe. - Nie wydaje mi się, żeby aż tak bolało, ale masz znieczulenie i daj mi pracować. - zrobiła coś totalnie głupiego, jednak wydawało jej się to tak naturalne. Pochyliła się do niego i pocałowała go krótko w usta, potem zabrała się dalej do pracy. Co jej strzeliło do głowy? Najwidoczniej posłuchała intuicji oraz tego, co ostatnio powiedziały jej karty.

ztx2