Powiem wam, że dopóki nie wykryto u mnie nowotworu kości, miałem bardzo szczęśliwe dzieciństwo. Naprawdę!
Wychowałem się w bloku z szarych płyt, a moi rodzice w żaden sposób nie byli patologiczni. Tym sposobem ani ja, ani mój brat też tacy nie byliśmy. Wiadomo, życie na osiedlu rządzi się swoimi prawami i czasem zdzierałem knykcie podczas bójek, ale częściej kolana podczas kopania piłki. No właśnie, to nieszczęsne kolano.
Miałem trzynaście lat kiedy zdiagnozowano nowotwór w moim kolanie. Takie dobre dziecko, mówiły sąsiadki z bloku, czym sobie na to zasłużył? Mimo potknięć, nieprzespanych nocy, bólu i wątpliwości, zwalczyłem raka i pokazałem mu faka, ale o kontynuacji sportowej kariery mogłem tylko pomarzyć. Jednak każdy, kto mnie zna wie, że jestem fajterem i nie poddaję się bez walki i postanowiłem uczyć jak kopać piłkę, skoro sam dalej nie mogłem trenować.
Tym sposobem po liceum dostałem się na zaoczne studia w Gdańsku, a w międzyczasie wziąłem pod swoje skrzydła grupę młodzików, którym mentoruje w świecie piłki nożnej.  
Mało wiem, niewiele czuję i najprawdopodobniej jestem upośledzony emocjonalnie, więc trudno mnie oswoić i sprawić, żebym komuś zaufać. Może to przez chorobę, może przez rozwód rodziców, a może po prostu jestem jeszcze dzieciakiem, który wciąż szuka swojej ścieżki w życiu.

→ na kolanie ma bliznę po operacji, którą przerobił tatuażem tak, że przypomina ość ryby;
→ choroba sprawiła, że stał się gruboskórny i pyszałkowaty, a to wszystko dlatego, że szybko musiał dorosnąć i kiedy inne dzieciaki przeżywały swój najlepszy czas w życiu, on przed dwa lata zmagał się z nowotworem;
→ do tej znieczulicy przyczynił się również rozwód rodziców - ich małżeństwo nie przetrwało próby czasu i ojciec wyniósł się do Gdańska, a Piotrek i jego młodszy brat zostali z matką w trzypokojowym mieszkaniu przy Morskiej;
→ gdyby choroba nie pokrzyżowała mu planów, całą swoją przyszłość celował w piłkę nożną i gdyby nie ten awaryjny, który i tak dalej nieodłącznie związany był z kopaniem piłki, nie miałby pojęcia, co począć ze swoim życiem;
→ gra na pianinie i ma duszę romantyka, do czego nie lubi przyznawać się nawet przed samym sobą;
→ nie umie w związki, każdą dziewczynę traktuje jak kumpla i często zapomina, że powinien mieć wobec partnerek jakieś zobowiązania;
→ jest typowym, młodym gościem - lubi sport, polski rap, gry wideo, długonogie brunetki, memy, dobre żarcie, komiksy i seriale;