Opowiem wam historie jak przez przegrany zakład zostałem nauczycielem matematyki. Może od początku. Wychowałem się, w rodzinie gdzie od zawsze wpajano mi, że tylko przez ciężką prace można coś w życiu osiągnąć. Matka znana adwokat, a ojciec własna firma, w Gdańsku. A ja? Wybijałem się z tego schematu. Nie lubiłem się uczyć, bo wolałem wozić się z Kameo po podwórku, a jak on nie mógł to zostawali inni koledzy. W kłopoty wpakowywałem się od zawsze. Miałem wyszczekany język i własne zdanie, które nie było miłe widziane. Nie raz czy dwa dostałem ostry wpierdol od kolegów, ale ja też nie byłem dłużny. Nie byłem w końcu cipą, by dać się bić. Wszystko uchodziło mi na sucho i wystarczyło tylko to, by rodzice posmarowali dyrektorowi w szkole i bum, z prawie samych jedynek nagle miałem same tróję? Szok. Ale łeb do matmy od zawsze miałem. Lubiłem cyferki i analizowałem każde zadanie z matematyki pokolei; nawet jeśli koledzy śmiali się ze mnie. Wtedy pierwszy raz udowodniłem swojej nauczycielce, że jednak nie ma racji i o jezu, gdybyście widzieli wtedy jej mine. Bezcenna. Do tej pory sobie wspominam jak mam gorszy okres, w życiu. Skończyłem szkołę średnią z zadowalającym wynikiem jak dla mnie i zdałem nawet maturę. Można? Tylko trzeba chcieć. I od tego się wszystko zaczęło. Nie miałem pomysłu na siebie i nie wiedziałem co chciałbym, w życiu robić. Wtedy kumpel wpadł z pomysłem o zakładzie. I nie, nie chciało mi się wykonywać tego zadania, więc przegrałem. Tak po prostu. I wiecie co? Musiałem iść na studia matematyczne i zostać nauczycielem. Na studiach poznałem Karolinę. Piękną czarnowłosą dziewczynę, w której się zakochałem i nie było dnia bym o niej nie myślał. I kiedy chciałem jej się oświadczyć, to dowiedziałem się, że mnie zdradziła z moim najlepszym przyjacielem. Bez pomocy Kameo nie wyszedłbym z dołka i chyba bardziej bym się stoczył niżeli jest to możliwe. I wtedy zrobiłem sobie pierwszy tatuaż jako nowy rozdział, w swoim życiu, a później za nimi były kolejne. A teraz? Na moim ciele nie ma już miejsca, ale jestem od nich uzależniony.  I tak zatrudniłem się po skończonych studiach i specjalizacji, w szkole w Selkiewie. Dokładniej, w ZSM i tak słyszę wiele razy jak uczniowie mówią, że jestem chujem, jestem zbyt wymagający i o jezu, jak to tak można zadawać tyle prac domowych. Nie mówicie cicho, a ja nie zmienię swojego podejścia. Na moich lekcjach albo się uważa albo ma się przewalone do końca roku. TyleMściwy jestem, w cholerę i może to jest abstrakcja, bo ja sam zbytnio się nie przykładałem do nauki, ale jeden dzień na naukę was nie zbawi. Zajdziesz mi raz za skórę to już mozesz mieć pewność, że nie zdasz, w tym roku i nie masz się o co starać. Sprawdziany dowalam takie, a co ja wam będę mówić. Zapytajcie się moich kochanych uczniów. No sorry taki mamy klimat i może mój kumpel, a wasz profesor od polskiego przejmuje się waszym zdrowiem czy rozumie to, że wam się teraz nie chce. Przepraszam, ale już nie chce mi się o tym rozmawiać. Idę znowu was pomęczyć i na kolejny tatuaż, bo lubię wyglądać jak brudnopis.