outfit

Wojnarowski miał spędzić Sylwestra z dziadkami, jego plany się posypały, ekipa rozdzieliła po różnych imprezach. Na szczęście uratowała go kumpela, która potrzebowała towarzysza na domówce w Sopocie. Zgodził się bez wahania, to nie tak, że nie chciał siedzieć w domu z rodzinką., po prostu impreza wydawała się lepszą perspektywą. Przecież jest młody i ma prawo szaleć. Spakował się, bo miał zostać na noc u kumpeli, która w Sopocie mieszkała.
Przyjechał do niej odpowiednio wcześniej, nawet dał się namówić na jakiś brokat na twarzy. Dlaczego nie? Można poszaleć, poza tym nie wstydził się swojej orientacji. Z włosami jeszcze nie kombinował, także miał na głowie swój naturalny kolor. Sporo zabawy było przy nakładaniu brokatu pod oczy, ostatecznie spodobał mu się efekt końcowy.
Spóźnili się trochę na imprezę, zaczęli spokojnie, przywitali się z gospodarzem, po czym wyposażyli się w drinki. Po kilku godzinach tańczyli razem na prowizorycznym parkiecie w salonie. Kątem oka zauważył, że jakiś chłopak go obserwuje. Nieznajomy palił papierosa przy oknie z plastikowym kubkiem w dłoni, gdzie pewnie miał alkohol. Wymienili kilka spojrzeń, Kai musiał przyznać, że chłopak wpadł mu w oko. Powiedział kumpeli, że zaraz wraca, poszedł po drinka dla siebie i podszedł do obserwatora.
- Nie tańczysz? - zapytał z uśmiechem, opierając się o parapet okna. Mroźne powietrze przyjemnie muskało jego rozgrzane ciało. Miał nadzieję, że zaraz nie zarobi w twarz, ponieważ okaże się, że nieznajomy przyglądał mu się z obrzydzeniem. Do północy zostało jeszcze trochę czasu więc mógł na chwilę porzucić swoją towarzyszkę.

outfit

Jak sylwester, to tylko z ekipą, bo z nimi najfajniej. Trochę mniej fajnie się robi, gdy każdy kogoś ma, a ty sam akurat nie, ale hej, od czego są imprezy? Może znajdzie tu kogoś, z kim spędzi ostatnie chwile tego roku, a także rozpocznie kolejny. Nie nastawiał się na wielkie miłości, bo nie przywykł do takiego stylu życia, był typem od krótkich, acz intensywnych romansów i było mu z tym jak najbardziej w porządku. Na domówkę przyszli razem tą większą grupą, tak też bawili się przez pierwszą godzinę, a potem stopniowo parami znikali, zostawiając Florka gdzieś w tłumie. Niespecjalnie ich szukał, tu z kimś się napił, tam z kimś zapalił, żarty, tańce, luźne rozmowy. I tak mu mijał czas, aż się nie zmęczył i stwierdził, że potrzebuje chwili dla siebie, dlatego oddalił się od tłumu, podszedł do okna i czilował sobie, obserwując innych ludzi, aż trafił na chłopaka, który na dłużej przykuł jego uwagę. Stał, popijał jakiegoś fancy drinka z plastikowego kubka oraz podziwiał jego taneczne umiejętności, bo było na co popatrzeć. Przy okazji był też przystojny, więc chociaż się pogapi i zapali, więc otworzył okno i wyjął papierosa. I tylko czekał, aż go na tym gapieniu przyłapie, taki z niego agent był. Jak widać obrał skuteczną taktykę, bo zadziałało i chłopak niedługo potem podszedł do niego... znaczy do stolika z napojami, ale potem do niego, więc miał okazję przyjrzeć mu się z bliższej odległości.
- Nie umiem się tak dobrze ruszać jak ty - powiedział, kiwając głową ze szczerym uznaniem. - Chcesz ze mną zapalić? - zapytał, wyciągając ku chłopakowi paczkę papierosów.

Cudownie, że trafił całkiem spontanicznie na imprezę w Sopocie. Jeszcze go tutaj nie było na domówkach, zawsze to okazja żeby nawiązać nowe znajomości. Do tego nadal był singlem więc mógł się bawić ile wlezie. Ostatnio jakoś nie miał szczęścia do drugich połówek. Zazwyczaj sprawa kończyła się po paru rozmowach albo spotkaniach, już go to trochę męczyło.
Impreza jest idealną okazją do odreagowania stresów związanych ze studiami, a było ich sporo. Musiał łączyć uczelnię z pracą, także często siedział do nocy, ćwicząc ze słuchawkami w uszach jakiś utwór. Babcia uwielbia jak gra, ale nie o trzeciej w nocy. Pianino elektryczne okazało się idealnym rozwiązaniem. Mniejsza, teraz interesował go tajemniczy chłopak, który wcześniej go obserwował.
- To umiejętność wrodzona. - zaśmiał się, omiatając wzrokiem twarz nieznajomego. Musiał przyznać, że jest w nim coś, co wywoływało przyjemny dreszcz na kręgosłupie Kaia. - Zresztą nie widziałem ciebie w akcji więc musiałbym ocenić. - dodał jeszcze, po czym przeczesał włosy dłonią. Zerknął jeszcze w kierunku kumpeli, która nadal bawiła się wspaniale, tańcząc teraz z jakimś gościem. Na dobre wyszło!
- Jasne, chętnie. - uśmiechnął się pięknie do chłopaka, częstując się od niego papierosem. - Jestem Kai. - dodał jeszcze, patrząc na niego. Ciekawie się zapowiada ta impreza, na razie nie miał powodów do narzekania.

Niektórzy mają ten wrodzony talent do tańca czy ogólnego poruszania. Florek to co najwyżej umiał szybko uciekać przed policją czy inną ochroną, bo nierzadko zdarzało mu się robić nie do końca w porządku względem obowiązującego prawa rzeczy na mieście. No i miał predyspozycje do języków, dlatego w to poszedł, wybierając studia. Tancerza to z niego nie będzie, choć lubi sobie powywijać w klubie z dziewczynami albo z panami w dedykowanym klubie, bo większe prawdopodobieństwo.
- To za chwilę możemy iść zatańczyć, choć w moim przypadku chyba nie ma na co patrzeć - zaśmiał się, nawiązując niejako do tego, że sam się przed chwilą na niego bez ogródek gapił, gdy tańczył. A zaproponował mu wspólny taniec, bo powiedzmy sobie szczerze, ile hetero facetów przyszło na imprezę sylwestrową z brokatem na twarzy? Jeśli jakikolwiek, to był na pewno w zdecydowanej mniejszości. Nie bał się więc, że dostanie w zęby za takie propozycje.
- Florian, ale może być Florek - również się przedstawił i z uśmiechem na twarzy i puścił mu oczko. Zaraz potem wyciągnął zapalniczkę z kieszeni i odpalił ogień, bo miał jakąś swoją zasadę, że nie daje nikomu zapalniczki do rąk własnych. A tak naprawdę to miało drugie dno i chciał w ten sposób móc ładnym osobom spojrzeć w oczy z bliższej odległości. A to cwaniak z tego Florka. - Jesteś z kimś? - zapytał po tym, jak wziął drugiego bucha. To nie tak, że nie chciał go zatrzymywać, bo ewidentnie chciał, ale musiał dla pewności wybadać teren, czy dziewczyna z którą tańczył nie była czasem jego dziewczyną, bo bywają takie sytuacje, że pozory mylą, a gejradar nie sprawdza się za dobrze.

Wojnarowski ma po prostu poczucie rytmu, które przy jego studiach było niezbędne. W ogóle muzyka towarzyszyła mu codziennie, każdy ranek zaczynał playlistą z ulubionymi utworami. Jedno czego szczerze nienawidzi to grobowej ciszy, która była zwyczajnie przygnębiająca. Tutaj nie musiał narzekać na brak muzyki, dudniło w uszach aż miło. Jednak nie było aż tak głośno żeby nie móc w miarę normalnie rozmawiać. A teraz niesamowicie interesował go chłopak, który wcześniej go obserwował.
- Oj, jesteś w błędzie. - puścił do niego oczko. Prawda jest taka, że jest na co popatrzeć, dlatego Kai pozwolił sobie podejść i zagadać. Zresztą jeśli nie został spławiony to chyba jest spora szansa na to, że chłopak nie jest hetero. Sam dość szybko się sprzedał ze swoją orientacją, ale nie mógł odmówić kumpeli brokatu. Jest Sylwester, tak? Można zaszaleć!
- Uroczo, jak ta rybka z Arielki. - zaśmiał się, imię totalnie nie pasowało do groźnego typa. Chociaż na pierwszy rzut oka chłopak wydawał się lekko niebezpieczny, co Wojnarowskiego przyciągało jeszcze bardziej. Czy tym razem też będzie miał pecha? Pochylił nieco głowę, żeby móc odpalić papierosa, przez ten cały czas nie przerwał kontaktu wzrokowego. Jak widać dał się złapać na trick Florka, może nawet chciał zostać złapany. Zaciągnął się mocno papierosem, po czym wypuścił dym w kierunku okna.
- Tak. Widzisz tamtą dziewczynę, co teraz tańczy z jakimś typem? To moja dziewczyna... Od początku podejrzewałem, że mnie puszcza kantem... - skrzywił się z poważną miną, następnie zaśmiał się i upił łyk z kubka. - To moja kumpela, zaciągnęła mnie tutaj. A ty? - zapytał z uśmiechem, a to żartowniś.

A czasem przeczucie nie zawodzi i ktoś tu chyba zaczyna flirtować, jednocześnie nie jest to jeszcze Florek. Ale to dobrze, im szybciej się zacznie, tym dłużej może trwać zabawa, a skoro są na domówce, to przecież mogą sobie pozwolić, czyż nie? Zresztą, to nic zobowiązującego, ot, powymieniają się ładnymi stwierdzeniami, poprzymilają się do siebie, a potem się zobaczy co z tego będzie, może się jeszcze spotkają w innej przestrzeni, a może już nie.
- Pewnie to kierowało moją rodzicielką przy wyborze imienia - zaśmiał się z tego porównania. I może nawet by jej zapytał, ale cóż, szanse są zerowe, że kiedyś ją spotka, bo cholera wie, gdzie jest. Z powodu porównań do tej rybki, Florek w szkole szybko przywykł do przestawiania się nazwiskiem, żeby nie słyszeć tego porównania, lecz na szczęście na studiach ludzie już byli mniej zwracający na to uwagę, więc zdążył polubić ponownie swoje imię. A że dawno nie usłyszał niczego o Arielce, to mu się nawet zrobiło całkiem miło, że ktoś jeszcze kojarzy bajki na których się poniekąd wychował, bo babcia miała na kasetach różne bajki.
Kai miał bardzo ładne oczy, nie dało się tego przeoczyć, szczególnie z tak niewielkiej odległości, toteż Florek również nie przerwał kontaktu wzrokowego i mógłby zaryzykować stwierdzenie, że poczuł w tym momencie pewien rodzaj chemii między nimi. Pewnej wzajemnej fascynacji, której chciał się poddać.
- Mhm - mruknął z papierosem między ustami, gdy lokalizował wspomnianą dziewczynę. Czy patrzyli na tę samą, to ciężko stwierdzić, ale nie chciało mu się dopytywać, bo musiałby wyciągnąć fajkę. - No co ty... - zdążył jeszcze tyle powiedzieć, choć mało przekonującym głosem, ale na szczęście chłopak szybko przyznał się do wkrętu, więc Florek zawtórował mu śmiechem. - A moi znajomi są... praktycznie wszędzie. Często bywam na sopockich imprezach - pochwalił się i zgasił po tym papierosa o parapet, gdzie go następnie zostawił. Może potem go weźmie i wyrzuci, jeśli będzie pamiętał. - Znam się dobrze z organizatorami - dodał i dopił swojego drinka.

Kai pozwolił sobie na dość śmiały flirt, zresztą nie ma czego się wstydzić. Chłopak wpadł mu w oko, do tego miał wrażenie, że rozmowa toczy się lekko więc korzystał z okazji. Kiedyś nie był tak śmiały, flirtował naprawdę nieudolnie, w końcu z biegiem lat się trochę wyrobił. A coś po prostu ciągnęło go do Florka, pierwszy raz był w takiej sytuacji.
- W takim razie ma naprawdę dobry gust. - nie potrafił przestać się uśmiechać. Jego sytuacja z mamą była dość podobna, chociaż mama Kaia zginęła w wypadku samochodowym. Przynajmniej trafił do dziadków, którzy idealnie zastąpili mu rodziców. Pamięta, że jego matka uwielbiała bajkę o Królowej Śniegu, a tam głównymi bohaterami był Kai i Gerda. Niestety już jej nie zapyta, a z ojcem wolał nie utrzymywać kontaktu, o wiele lepiej jest mu z dala od nich.
Kolejny przyjemny dreszcz przeszedł przez kręgosłup Kaia, kiedy mógł z bliska się przyglądać oczom chłopaka. Faktycznie, nagle poczuł coś naprawdę dziwnego, wcześniej nie zdarzało mu się to z nikim. Może to faktycznie chemia? Chciał dowiedzieć się, co dalej. Pewnie później będzie musiał przepraszać kumpelę, że ją zostawił, ale jak na razie dziewczyna bawiła się dość dobrze. Ba, może nawet zaliczy noworocznego buziaka z tym typem, który się do niej przyczepił.
Zaśmiał się jeszcze, po czym skupił się na papierosie. Kolejny raz się zaciągnął, powoli wypuścił dym z płuc, uwielbiał połączenie alkoholu i papierosów.
- O proszę, czyli jesteś tutejszy? To moja pierwsza domówka w Sopocie. - również zgasił papierosa o parapet, no cóż, organizatorzy nie pomyśleli o słoiczku dla palących. W tle mogli usłyszeć głos, który krzyczał, że do północy zostało piętnaście minut.

Zwykle nie wspominał o rodzicielce, bo bywały momenty, gdzie robiło mu się przykro jeśli dłużej myślał o tej kobiecie, ale teraz w dobrym towarzystwie i po spożyciu pewnej ilości alkoholu, która go broniła przed tymi uczuciami nie było tak źle. Jednak, żeby dalej tak było, wolał przemilczeć ten temat i tylko przytaknął głową z uśmiechem na ustach, który mu chyba towarzyszył cały ten czas nieprzerwanie, odkąd Kai podszedł do niego.
- Rodowity sopocianin - odparł z powagą, ale to słowo brzmiało tak śmiesznie, że zaraz po wypowiedzeniu go znowu zaczął się śmiać, a ja musiałem sprawdzić czy to na pewno tak leci. - Mogę cię raz oprowadzić, jeśli miałbyś ochotę jeszcze wpaść - dodał, bo naprawdę chętnie by to zrobił i pokazał mu kilka bardzo fajnych miejsc czy klubów, a poza tym spędził trochę czasu. Coś w tym chłopaku było, co go przyciągało, ale nie wiedział jeszcze co to takiego i czuł się z tym co najmniej dziwnie.
- Dobra, ale my tu gadu gadu, a czas leci - powiedział z powagą, odłożył pusty kubek na stolik i złapał Kaia za rękę, ciągnąc w kierunku parkietu. - A my musimy przecież zatańczyć jeszcze w tym roku! - dodał głośniej, bo im byli bliżej, tym muzyka stawała się głośniejsza. Florek jakieś poczucie rytmu chyba też miał, pewnie nawet nie takie najgorsze, więc tańczyło się z nim przynajmniej znośnie. I nie deptał po palcach, co też było plusem. Przetańczyli ze sobą następną piosenkę, Rudziński nastawił się, że może teraz usłyszeć, że dzięki, ale wracam do kumpeli, ale uśmiechnął się do niego ładnie w takim niemym pytaniu czy jeszcze tańczą, czy już kończą i się rozchodzą.

Dla Wojnarowskiego to również był ciężki temat, w końcu jedynie matka chciała go w swoim życiu. Zresztą w ogóle nie przepadał za opowiadaniem o rodzinie, szczególnie wspominaniu brata, który latami się nad nim znęcał. O dziadkach mówił, odgrywają specjalną rolę w jego życiu, był im naprawdę wdzięczny za wyrwanie go z piekła. Ale! Nie po to przyszli żeby teraz poruszać tematy dotyczące ich mam.
Zaśmiał się również, musiał przyznać, że chłopak ma naprawdę przyjemny śmiech i cudowny uśmiech. Nagle z takiego niebezpiecznego typa robił się łagodnym gościem, podobało mu się to.
- Jeśli mnie zaprosisz to kto wie. - odparł jak gdyby nigdy nic. Był pod wrażeniem jak lekko przychodzi mu flirtowanie, nie przypominał dawnego siebie. Zresztą chyba miał nadzieję, że Florek będzie chciał się spotkać ponownie. Czy również poczuł to dziwne coś, kiedy mieli siebie tak blisko? Może powinien zapytać? Nah, to by przekreśliło jego dotychczasowe poczynania.
Zdążył jeszcze dopić resztę drinka z kubeczka zanim chłopak go pociągnął w kierunku parkietu, po drodze starał się wzrokiem znaleźć kumpelę. No i znalazł, stała przy ścianie z tym typem, z którym wcześniej tańczyła, studiując dokładnie jego wargi. Uśmiechnął się tylko pod nosem, a potem skupił na Florku. Tańczyło się naprawdę przyjemnie, wcale nie było tak źle jak mówił! Nie zorientował się nawet, kiedy piosenka się skończyła. Następny kawałek był nieco wolniejszy, dlatego zbliżył się znacznie do chłopaka.
- Mają to jakiś pokój, gdzie można spokojnie pooglądać fajerwerki? - zapytał, chwytając go za ramię i mówiąc mu to prosto do ucha.

Znał go dobre kilkanaście minut, a już miał ochotę go zapraszać na prywatne oprowadzanie po Sopocie, żeby móc z nim spędzić kolejny dzień. Szedł za tym nieznanym uczuciem i obserwował, co się w nim pojawiają za stany, bo było to w pewien sposób niezwykłe. Czy to ten alkohol? Może ktoś coś domieszał, nie wiadomo.
- Byłbym głupi, gdybym nie zaprosił kogoś tak... elektryzującego jak ty - powiedział pewnym tonem, choć przez moment szukał odpowiedniego słowa, by określić aurę chłopaka, ale znalazł takie chyba całkiem ładnie obrazujące jego skojarzenia.
Gdy tylko chłopak się do niego zbliżył, odruchowo położył rękę na jego boku, ale nawet tego nie zarejestrował, tak automatycznie się to zadziało. A jak zaczął mu mówić do ucha, to przyjemny dreszcz przebiegł mu po plecach, że musiał wziąć głębszy oddech, żeby dotarły w ogóle do niego słowa wypowiadane przez Kaia.
- Na górze. Idziemy? - zapytał, ale właściwie nie czekając na odpowiedź zaczął się przesuwać w tamtą stronę, a że trzymał chłopaka blisko siebie, to przemieszczali się pewnie razem, do rytmu, ale po linii prostej, żeby się zaraz ewakuować. Jak się znaleźli przy schodach, to usłyszał czyjś gwizd z tłumu, bardzo charakterystyczny dla jednego z jego kumpli z którymi przyszedł, ale puścił to mimo uszu, uznając to jako reakcję na zaciąganie chłopaka na piętro. A może tylko chciał pogadać, no cóż, Rudziński się tego w tym roku na pewno nie dowie. Na górze było zdecydowanie cisze, dwie osoby tylko stały w kolejce do łazienki, więc zgrabnie je ominęli w korytarzu i po uprzednim zapukaniu do drzwi i upewnieniu się, że nikogo tam nie ma, weszli do jednego z pokoi. Florek musiał walnąć się w myślach w łeb, bo już prawie zaczął rozpinać koszulę, bo zwykle w innym celu niż oglądanie fajerwerków szedł z kimś na piętro do pokoju, ale teraz ma być grzecznie. Wolniej niż dotychczas. Nie chciał być zbyt nachalny ani nie chciał go wystraszyć.
- Teraz łatwiej pozbierać myśli - powiedział, zamykając drzwi, żeby było jeszcze ciszej i spokojniej.

Czuł się naprawdę ponownie, chciał się dowiedzieć więcej o chłopaku, spędzić z nim trochę czasu. Z jednej strony tak przyjemnie mu się z nim rozmawiało, jakby się znali od dawna. Tego jeszcze w życiu Kaia nie było, zaczął się mocno zastanawiać czy nie powinien poprosić kumpeli o jeszcze jeden nocleg. Może jutro mógłby się z Florkiem spotkać? Chyba to za szybko... Sam nie wiedział.
Posłał mu piękny uśmiech, gdy usłyszał odpowiedź. Elektryzujący? To chyba całkiem dobrze, prawda? Kolejny przyjemny prąd przeszedł jego ciało, gdy poczuł dłoń chłopaka na swoim boku. To wydawało się tak oczywiste, normalne, normalnie pewnie zrzuciłby dłoń nieznajomego, ale teraz nie miał takiego zamiaru.
Udało im się dotrzeć do schodów, Wojnarowski na moment złapał kontakt wzrokowy z kumpelą, która w końcu odsunęła się od nowopoznanego chłopaka. Nawet nie zwrócił uwagi na gwizd, na imprezie często się takie rzeczy zdarzają. Czuł przyjemną ekscytację, jemu również "pójście na górę" kojarzyło się dwojako. Jednak nie chciał, żeby to wszystko działo się szybko. Już nie raz władował się w imprezową relację, która skończyła się następnego dnia w dość nieprzyjemny sposób. Teraz faktycznie coś poczuł do chłopaka, oby tego nie spieprzył.
- Tak, no i będzie dobry widok. - uśmiechnął się do niego, serce Kaia jakby zaczęło bić szybciej, gdy Rudziński zamknął drzwi. Wyciągnął na moment z kieszeni spodni komórkę, żeby sprawdzić godzinę. Zostało sześć minut do północy.
- Nie wolisz znaleźć znajomych? Wiesz, do północy już blisko. - zapytał, siadając na szerokim parapecie okna. Pokój był całkiem przyjemnie urządzony, to chyba czyjaś sypialnia. Na wcześniej wspomnianym parapecie leżały poduszki, także Kai oparł się o jedną z nich i wbił wzrok w Florka.

Rudziński nie chciał krótkiej imprezowej relacji. Nie teraz. Nie z tym chłopakiem. Co nie oznacza, że nie chciałby go zobaczyć bez ubrań, bo chciał, ale na razie umiał jeszcze tę chęć odłożyć na nieco dalszy plan, o dziwo. Nie wiedział skąd ta zmiana i skąd ta chęć bliższego poznania się pojawiła, ale skoro pojawiła się tak nagle, to postanowił zaufać temu i zobaczyć, co się stanie. Jak nic, to trudno, a może się pozytywnie zaskoczy.
- Nawet bardzo dobry - odparł, nie odrywając wzroku od chłopaka nawet na chwilę. Nie obchodziły go fajerwerki, nawet nie wiedział i nie sprawdził czy ten pokój nie ma widoku na przykład na drzewo. Trochę byłby przypał, jeśli Kaiowi bardziej zależało na oglądaniu tego pokazu niż na spędzeniu czasu z Florkiem w nieco bardziej prywatnej przestrzeni. Ale nie, nie było tam drzewa, bo upewnił się po chwili, gdy podchodził do parapetu na którym przysiadł chłopak i stanął obok. Będzie dobrze widać fajerwerki, jeśli zechcą oglądać, a jeśli nie, to ładnie im będzie coś migać kolorowego w zasięgu wzroku.
- Nie, bo jestem jedynym singlem w tym towarzystwie, więc nawet nie zauważą, że jestem gdzie indziej - odpowiedział na pytanie. Uwielbiał tych swoich ludzi, zdecydowanie, ale podczas odliczania oni się do siebie przykleją i zaczną całować, a on będzie stał tak pośród nich i nie będzie do końca wiedział co robić, więc lepiej być gdziekolwiek, jest mniej niezręcznie. Zresztą nie po to poszli na górę, żeby Florek teraz powiedział mu elo, wracam do ziomków. Chyba że... - A ty nie chcesz z kumpelą przywitać nowy rok?
Liczył na zaprzeczenie, ale kto wie, może się już chłopak rozmyślił, no to przecież nie będzie go tu trzymał siłą, nie był z takich.

No cóż, wszelkie imprezowe relacje kończyły się w ten sam sposób. Usłyszał jedynie, było fajnie, musimy to powtórzyć...i nara. Może wcześniej mu to odpowiadało, ponieważ nie miał żadnych zobowiązań, po prostu przelotne znajomości. Jednak w końcu był po prostu zmęczony, potrzebował kogoś z kim będzie mógł rozmawiać, wymieniać czułości i czuć wsparcie tej osoby. Faktycznie, miał ochotę to wszystko rozegrać, że tak powiem klasycznie. Chociaż jakoś tak wolał zrobić inaczej niż zwykle, bardziej poznać chłopaka, a nie zostać nad ranem z bólem serca.
Na moment zerknął przez okno, przygryzając przy tym wargę. Zauważył, że Florek nie odrywa od niego wzroku, co było...ekscytujące. Nie zależało mu na oglądaniu fajerwerków, po prostu chciał pobyć z nim trochę sam na sam. Na moment w ogóle jakby zapomniał, że zbliża się nowy rok.
- Ta, wiem jak to jest. - zaśmiał się, zresztą jeśli wróciłby do kumpeli to pewnie stałby właśnie jak Florek między znajomymi. Dorwała jakiegoś gościa i odlepić się od niego nie potrafiła, przynajmniej zakodowała, że Kai idzie na górę.
- Myślę, że poradzi sobie beze mnie. - puścił mu oczko, po czym obrócił się do niego tak, że teraz opierał się plecami o szybę. - Masz jakieś noworoczne życzenie? - zapytał, wbijając wzrok w chłopaka. Wszyscy na dole powoli szykowali się do odliczania...

Fakt, że Kai przyszedł na imprezę z kumpelą, a nie z chłopakiem i że się tak ładnie do niego uśmiecha, to jeszcze nic nie znaczyło takiego. Skoro już wiadomo, że obydwoje są singlami i że nie ma jakiegoś pana na innej imprezie czy w domu, to można poniekąd sobie pozwolić na więcej. Odpaliło się tym samym w pełni zielone światło dla bardziej śmiałych działań Florka, cudownie. Już nie musi się bawić w jakieś dziwaczne podchody, tylko może postawić sprawę bardziej jasno, w czym był już zdecydowanie lepszy i czuł się pewniej, gdy mógł mówić wprost o niektórych kwestiach z jego głowy. Nie o wszystkich oczywiście, bo wciąż nie chciał go spłoszyć.
- Mówi się, że jaki Sylwester, taki cały rok, więc... - zaczął i usłyszał jak muzyka na dole się wycisza, a ludzie zaczynają głośno odliczać sekundy - mogę cię pocałować? - zapytał, bo bardzo chciał to zrobić, ale jednocześnie nie chciał być nachalny. I może to trochę przesądne, ale poniekąd pragnął w to wierzyć, że może to być początek przynajmniej dłuższej znajomości, a kto wie, może udałoby się zbudować romantyczną relację trwającą dłużej niż pół roku. Czy chciałby, żeby tak było? W głębi bardzo pragnął mieć w życiu kogoś stałego, ale to jeszcze nie ten czas, żeby się do tego otwarcie przyznał przed sobą. Może nowy rok przyniesie jakieś zmiany w życiu Rudzińskiego.

Nie wspomniał wcześniej o tym, że jest singlem. Chyba pomyślał, że to oczywiste. Jeśli kogoś by miał to raczej spędzałby z nim/nią Sylwestra. Dla Kaia liczyło się coś więcej niż płeć, a nowopoznany chłopak miał to coś. Jakoś tak od razu poczuł z nim chemię, do tego nawet nie krępował się podczas rozmowy. Zresztą również nie mógł od niego oderwać wzroku. Wszystko wyglądało całkiem inaczej niż zazwyczaj, tym razem dowiadywał się o nim ciut więcej.
Zresztą przychodząc z mógł wyglądać jak jej chłopak, nie odstępował dziewczyny na krok. Wspólnie tańczyli, trzymali się za ręce. Dopóki Florek nie przykuł jego uwagi, zresztą ona również dość szybko znalazła sobie kogoś.
Patrzył mu prosto w oczy, jakby próbował się doszukać, co chodzi mu po głowie. Serce Kaia zaczynało bić jeszcze szybciej, kiedy usłyszał odliczanie. Dziesięć, dziewięć...
Nie odpowiedział na jego pytanie, zamiast tego chwycił go za koszulę i przyciągnął do siebie. Osiem, siedem... Jeszcze raz omiótł twarz Florka wzrokiem, cholera, serce teraz biło mu jak szalone. Musiał przyznać, że jego myśli od paru chwil krążyły dookoła tego tematu. Sześć, pięć... Złączył ich wargi w pocałunku, momentalnie czując jakby jego zmysły właśnie wariowały. Po chwili wsunął dłoń w ciemne włosy chłopaka, potrzebując go jeszcze bliżej siebie.

Głośne odliczanie trwało, a Florek pozostawał bez odpowiedzi, co go w pewien sposób zaskoczyło, bo trochę liczył na nieco szybszą reakcję. Ale tylko wydawało mu się, że czas zwolnił, bo przecież na dole głośno odliczali kolejne sekundy. Minęła może jedna, a Kai złapał go za koszulę i przyciągnął do siebie, jednak Florek czekał grzecznie zamiast się na niego rzucić, choć miał to z tyłu głowy, może nawet bardziej z przodu. A potem ten zwolniony czas już całkowicie stanął w miejscu i zupełnie nie dotyczył tej dwójki. Ich wargi się zetknęły, a poziom endorfin wystrzelił gdzieś ponad skalę, więc Rudziński ujął w swoje ręce twarz chłopaka. Jego skóra nie tylko wydawała się być gładka, była również taka w dotyku, bardzo przyjemna. Tak, zdecydowanie to bardzo dobre zakończenie minionego roku. Lubił to uczucie przeczesywania włosów palcami i między innymi dlatego zdecydował się, żeby były nieco dłuższe, bo było to wtedy jeszcze przyjemniejsze.
Nie był pewien czy minęło kilka sekund czy kilka minut, pewnie prawda była gdzieś po środku, podczas gdy on wsiąkł bez reszty w ten ich pierwszy pocałunek. Nagle jednak drzwi pokoju się otworzyły, ale ktoś nie był zbyt uprzejmy i nawet nie zapukał wcześniej, więc Florek niechętnie i powoli odkleił się od Kaia i spojrzał w stronę drzwi z wyraźnym poirytowaniem na twarzy. A tam stał jeden z tych kumpli, z którymi przyszedł.
- Tu jesteście, chodźcie, bo na scenie zaraz Marylka, trzeba powitać ten rok należycie! - powiedział, a że był psychofanem Maryli Rodowicz, to wcale to Florka nie zdziwiło i tylko pokręcił głową zrezygnowany.
- Idziemy się powydzierać do kolorowych jarmarków? - zapytał ze śmiechem i wyciągnął rękę do Kaia, bo jak już się przed chwilą całowali, to mogli chyba też iść za rękę, nie?

Powinien szybciej zareagować, jednak przedłużanie tej chwili budowało jeszcze większe napięcie. Nagle całkowicie przestało go obchodzić to odliczanie, nowy rok, wszystko dookoła. Interesował go jedynie chłopak, który był bardzo blisko niego. Chciał się dowiedzieć jak smakują jego wargi. A sama bliskość działała odurzająco, jeszcze nigdy nie był w takiej sytuacji. Wiadomo, że zdarzało mu się całować z kimś na imprezie, żeby tylko całować... ale teraz faktycznie jakby mocno tego potrzebował. Jeżeli tak ma wyglądać cały przyszły rok to Kai nie będzie miał na co narzekać. Teraz właśnie zaliczył jeden z lepszych Sylwestrów w życiu.
Zacisnął lekko palce we włosach Florka, były tak miękkie jak jego wargi. Stracił całkowicie poczucie czasu, kiedy ktoś nagle wparował do pokoju. Dobrze, że Rudziński nie widział jego rozczarowanego spojrzenia, gdy się od niego odkleił. Gdyby Kai miał laser w oczach to pewnie koleś stojący w drzwiach leżałby już trupem. Wywrócił tylko teatralnie oczętami, słysząc o Marylce.
- Mam nadzieję, że królowa się w tym roku na nas nie obrazi, bo będzie musiała chwilę poczekać. - zaśmiał się, wstając z parapetu, chwytając jego dłoń w swoją i zbliżając się ponownie do chłopaka. Jego kumpel na szczęście zbiegł już po schodach, gdzie rozbrzmiewało intro Kolorowych Jarmarków. - Wszędzie na twarzy masz brokat. - spojrzał na niego rozbawiony, przygryzając lekko dolną wargę. Niestety, teraz nie liczyła się dla niego ikona polskiej muzyki. Zresztą Marylkę rozmrażają co roku na takie okazje więc chyba nie przegapią nic szczególnego. Ewentualnie kolejną wysublimowaną kreację wokalistki.

Chwilo trwaj wiecznie, chciałoby się powiedzieć, jednak nie tym razem. Potem sobie z tym kumplem utnie długą pogawędkę o kulturze i przeszkadzaniu innym, teraz na szczęście udało mu się zbiec na dół, zresztą rozmowa od razu nie miałaby sensu, pewnie by jej nie pamiętał, znając go. Zrobił jeden krok, żeby po wyciągnięciu ręki przymknąć ponownie drzwi, bo ten pajac zostawił je otwarte, licząc, że pójdą za nim. Nie chciał jednak puścić ręki chłopaka ani na chwilę, dlatego takie wygibasy odprawiał, ale wrócił szybko na poprzednie miejsce, tuż przed Kaiem.
- Myślę, że nikt jej nie powie, że nas nie ma - powiedział i machnął ręką, a potem położył ją na karku Kaia i ponownie przysunął się blisko niego. - Ale pewnie nie wyglądam w nim tak ładnie jak ty.
Nie przeszkadzał mu brokat na twarzy, chociaż to nie do końca jego styl, ale nie miał nic przeciwko chwilowemu błyskowi. Szczególnie w sylwestra. I też dlatego, że brokat pochodził z twarzy chłopaka, który bardzo wpadł mu w oko. No przepadł ten Florek i co zrobić, na szczęście on sam też się spodobał Kaiowi, więc można w to brnąć dalej aż się komuś nie znudzi albo nie wyjdą jakieś znaczące różnice między nimi, bo przecież ledwo się poznali. Kto wie, może nowy rok przyniesie nowe zmiany.
- Na czym skończyliśmy? - zadał retoryczne pytanie ze śmiechem i tym razem nie czekał na odpowiedź, tylko bez wahania wpił się w wargi chłopaka, by kontynuować przerwany pocałunek.

To byłoby zbyt piękne, gdyby mieli cały czas święty spokój. Poza tym halo, trzeba było wszystkich powiadomić o tym, że wielka gwiazda zaraz zacznie swój występ. Jaki kraj taka Madonna! Chociaż Kai w myślach wyklinał chłopaka, który nagle wparował do pokoju. Pojawił się jakiś dziwny strach, że Florek za moment powie mu coś w stylu okay, było fajnie, narka. Nie chciał tego, pewnie ogarnęłoby go ogromne rozczarowanie, gdyby faktycznie się tak stało. Uśmiechnął się słodko, widząc te jego wygibasy. Delikatnie przejeżdżał kciukiem po wierzchu dłoni Rudzińskiego.
- Oby. - zaśmiał się, ponownie wbił spojrzenie w jego oczy. Czując dłoń chłopaka na karku, serce Kaia zaczęło nieregularnie bić. Dlaczego aż tak mocno na niego reagował? - Wyglądasz równie dobrze. - stwierdził, poszerzając uśmiech. Palcem wskazującym wolnej dłoni delikatnie przejechał po świecących drobinkach na policzku Florka. Czy nie pozwalał sobie na zbyt wiele? To wszystko wydawało się takie naturalne, jakby automatyczne.
Wojnarowski miał ogromną nadzieję, że ta znajomość nie skończy się po imprezie. Pierwszy raz ktoś aż tak go zauroczył, do tego miał wrażenie jakby znał tego człowieka od dawna. Dziwna sprawa, ale cholernie przyjemna.
Już miał coś odpowiedzieć, kiedy chłopak wpił się w jego wargi. Zaczął go całować odważniej, namiętniej. Po chwili rozchylił lekko swoje usta, żeby dać mu lepszy dostęp, a językiem musnął jego dolną wargę. Jedną dłoń ponownie wsunął w miękkie włosy Florka, a druga jakoś tak zawędrowała mu pod koszulę w okolicach pleców. Kai zdawał sobie sprawę z tego, że zaraz będą musieli przestać. Przecież chciał to rozegrać powoli, jednak im dłużej go całował tym bardziej nie potrafił się od Florka oderwać. W tym momencie chyba przepadł...

Uśmiechnął się na jego słowa, jednak nie do końca w nie uwierzył, bo powiedzmy sobie szczerze, że losowe brokatowe rozmazy w porównaniu z przemyślanym makijażem nie mogły wyglądać za dobrze. Ale niech mu będzie. Może rozświetlenie dodaje uroku tej jego buźce, kto wie, nigdy wcześniej przecież nie próbował, bo zwyczajnie go nie ciągnęło do makijażu i większość życia dorastał w środowisku, które raczej było temu dalekie, bo był z niego bardziej Seba z osiedla w dresie. Teraz zamienił dresy na jeansy, ale pewne kwestie się nie zmieniły, ale może Kai poszerzy jego horyzonty i doda kilka rzeczy do listy doświadczeń Rudzińskiego.
Tym razem ich pocałunki były odważniejsze, głębsze, pełniejsze pasji. Wyłączył całkowicie myślenie, zastanawianie się i analizowanie czy powinien tak robić, czy może przestać, czy to w ogóle wypada. Dał się ponieść chwili i towarzyszącym przyjemnym odczuciom, zmysłowym wargom Kaia i jeszcze przyjemniejszemu dreszczowi, który przebiegł mu po plecach, gdy tylko poczuł tam dotyk jego palców. Sam zaczął opuszkiem rysować mu kółka na karku, tuż pod linią włosów, ale z tego powodu, że skupiał się bardziej na ruchu warg niż palców, niedługo zgubił rytm i bardziej chaotycznie, choć wciąż delikatnie przesuwał bliżej nieokreślone kształty.
- Muszę wpisać ci swój numer, żebyś mógł zadzwonić i powiedzieć, kiedy chcesz przyjechać - powiedział, gdy w końcu, choć niechętnie, oderwał się od Kaia. Bał się, że może zapomnieć to zrobić i potem będzie musiał wypytywać, czy ktoś go nie kojarzy, żeby móc się z nim jakoś skontaktować. Jednak dalej tak stał, przyciskając swoje czoło do jego czoła i patrząc mu głęboko w oczy próbował unormować własny oddech.

Według niego wyglądał naprawdę uroczo, chociaż widział, że Florek ma całkiem inny styl niż on. Wojnarowski nie starał się jakkolwiek zamaskować swojej orientacji, dlatego często też musiał uciekać przed bandą dresów, którzy chcieli najzwyczajniej w świecie spuścić mu wpierdol. Teraz miał wrażenie, że świecące drobinki na jego twarzy dodają mu delikatności, chociaż nieziemsko podobały mu się mocne rysy buźki Florka. Generalnie powoli zastanawiał się czy to naprawdę się dzieje, wszystko wydawało się zbyt piękne żeby było prawdziwe.
Dał się całkowicie zatracić w kolejnych pocałunkach, próbując nie myśleć o jakichkolwiek obawach. Liczy się chwila, prawda? A teraz czas jakby ponownie się zatrzymał, a wszystko dookoła przestało istnieć. Wyrwało mu się ciche westchnienie, gdy poczuł jak rysuje opuszkiem kółka na jego karku. Przejechał dłonią po plecach chłopaka, przyciskając go jeszcze mocniej do siebie. Zanim się jeszcze od niego oderwał to delikatnie przygryzł dolną wargę chłopaka. Matko, pewnie wyszedł na jakiegoś niewyżytego... Ale sam do końca tego nie potrafił wyjaśnić, coś niesamowicie go ciągnęło do Florka.
- Tak, jasne... - odezwał się, jakby trochę trzeźwiejąc. Musiał na moment przerwać kontakt wzrokowy, żeby wydobyć z kieszeni spodni komórkę. Odblokował telefon i podał go chłopakowi, aby mógł zapisać swój numer. - Wiesz, jestem jeszcze w Sopocie jutro. Zresztą jeśli chcesz to możesz też wpaść do mnie kiedyś. - zaproponował, ponownie wbijając spojrzenie w oczy chłopaka.

No proszę, czyli ma ten chłopak trochę pazura w sobie, to dobrze, dobrze. To przygryzienie wargi na koniec sprawiło, że na twarzy Florka narysowało się pewnego rodzaju zdziwienie, ale takie pozytywnie ekscytujące, jakby chciał się dowiedzieć co jeszcze w sobie kryje ta niepozorna osoba. Jednak nie wszystko na raz, trzeba sobie dawkować te radości i wybuchy ekscytacji, bo to się może źle skończyć, serce komuś wysiądzie na przykład i co wtedy? Kaplica. Albo i kryminał, kto wie.
Wpisał sprawnie swój numer, zapisał i puścił sobie sygnał, żeby móc zapisać też jego, ot takie zabezpieczenie, gdyby za długo zwlekał z daniem znać, to sam się odezwie. Oddał po tym chłopakowi telefon i uśmiechnął się szeroko na wieść, że zostaje jeszcze jutro.
- To musiałbyś mnie pilnować, żebym nie pił za dużo i nie zgonował całego dnia - zażartował, bo nie potrzebował dodatkowej motywacji, żeby nie sięgać tak często po alkohol. Sama wizja spędzenia większej ilości czasu z Kaiem i poznanie go bliżej było na ten moment dziwnie wystarczające. - Ale już wiem, gdzie cię zabiorę - dodał szybko i poruszał brwiami jakby sugestywnie, a przecież nic takiego nie miał na myśli, po prostu pokaże mu kilka ulubionych miejscówek w Sopocie i może jakąś większą atrakcję turystyczną, jeśli lubi. - Dobra, następnym razem ja wpadnę do ciebie - odparł z szerokim uśmiechem, bo już się ładne plany na kolejne spotkania szykują, co radowało Florka w środku. I na zewnątrz zresztą też. - A teraz chodźmy, może się jeszcze załapiemy na jakąś bisującą Marylkę - powiedział, złapał ponownie Kaia za rękę i wyciągnął, by pokorzystali sobie jeszcze z tej sylwestrowo noworocznej imprezy.
ztx2