2
stylówka

Tęsknił za imprezowaniem w wielkim mieście. Tam to przynajmniej coś się działo, było gdzie chodzić. W tej zapyziałej dziurze kluby były niewielkie i nie tak snobistyczne. Próżno tutaj szukać jakichś wybitnych alkoholi. Z braku laku jednak poszedł do tutejszego klubu. Okazało się, że to było o jeden raz za dużo... Za dużo wypił, za dużo wciągnął i skończyło się gorzej niż tragicznie. Nie potrafił sobie wybaczyć tego, co się stało. Przecież był prawdziwym facetem, tak? To wszystko wina tego całego Aleksandra. Tylko i wyłącznie jego. Jakby Serek się uparł to mógłby go osądzić o molestowanie seksualne. Może to wcale nie był taki zły pomysł? Tak czy siak, musiał w końcu się z tym skonfrontować. Już sama wymiana wiadomości niesamowicie go wkurzyła, a co dopiero jak tamten przyjdzie?
Siedział przed swoim wielkim telewizorem. Nawet nie zwracał za bardzo uwagi na to, co leciało. Po prostu nie chciał siedzieć w ciszy. Palił papierosa, za papierosem. Cały ten czas chciał o tym nie myśleć, ale nawet Sergiusz czasami pęka. Ostatniego sms'a skwitował tylko warknięciem pod nosem. Niewiele myśląc wstał i rzucił telefonem w telewizor. Co z tego, że jedno i drugie się rozwaliło? Kupi sobie nowe, stać go.
-Kurwa, kurwa - rzucił pod nosem, jakby to miało jakkolwiek pomóc.
Na dźwięk dzwonka do drzwi momentalnie się zjeżył. Zerknął przez wideofon i bez słowa wpuścił chłopaka na teren działki. Stanął w otwartych drzwiach i oparł się o futrynę.
-Jak już mówiłem - mamy do pogadania - uśmiechnął się słodko. Chwilę później chwycił Aleksa za ramię i wciągnął go do środka pchając przed siebie -Zapraszam - wyciągnął rękę w stronę salonu, w którym rozbity telewizor wydawał ostatnie dźwięki.

style

Co podkusiło Olka, żeby przyjść do Sergiusza, nawet mimo tego, że chwilę wcześniej sam mu odpisał, że jest pojebany? Przecież nie zamierzał się z nim spotykać, nie uważał, że muszą koniecznie o czymś pogadać, a w dodatku - usilnie starał się o tym pocałunku zapomnieć, nawet jeśli średnio mu wychodziło.
- Serio, kurwa, co ja tu robię? - rzucił do siebie, wciskając dzwonek do bramy i chwilę później niechętnie stwierdził, że Wojnarowski otworzył mu i najwyraźniej to, co pisał (że ma przyjść, bo musieli pogadać), to pisał serio. Kurde, no, mógł sobie darować i nie przychodzić, jasne, ale czy odwlekanie tego w czasie miało jakiś sens? Nie miało, bo do konfrontacji dojdzie prędzej czy później, a im później, tym gorzej. To już doskonale wiedział z doświadczenia.
- Ej, zabierz te łapy - warknął na niego, gdy Sergiusz złapał go za ramię i popchnął do środka swojej posiadłości, bo w sumie ciężko było nazwać inaczej chałupę, w której mieszkał. - Czego chcesz? - zapytał chwilę później, wlepiając zdziwione spojrzenie w rozbity ekran dużego telewizora, ale postanowił nie komentować. I tak Sergiusz był wystarczająco spięty i nabuzowany, więc dokładanie mu nie miało teraz sensu. - Nie powinienem tu przyłazić w ogóle, a to, co się stało, to kurwa i tak był przypadek - rzucił jeszcze zaraz potem, uznając, że musi coś powiedzieć i przerwać tą ciszę, bo była już irytująca.


@Sergiusz Wojnarowski

-Nie mów mi co mam robić - wycedził przez zaciśnięte zęby -Będę chciał to będę sobie je wsadzał gdzie chce - nic tak nie denerwowało Sergiusza jak sytuacje, w których ktoś mówił mu jak ma się zachowywać. On tutaj dyktował warunki. Miał pieniądze, miał status... Wszystko co potrzeba, żeby czuć się tym lepszym.
Pchnął go niedbale w kierunku kanapy dając niemy znak, że Olek ma posadzić swoje dupsko na kanapie. Sam usiadł na fotelu i wyciągnął z paczki papierosa. Skrzywił się widząc, że to przedostatni.
-Po pierwsze - nie jesteśmy na Ty - zaczął i odpalił papierosa. Rzucił zapalniczkę z gołą babą na stół -Przypadek, przypadkiem ale przekonaj mnie, żeby nie zgłosił tej sprawy jako molestowanie seksualne - uniósł kącik ust w wrednym uśmieszku. Może ta konfrontacja nie była takim złym pomysłem? Może dzięki temu będzie się mógł zabawić? Pograć w grę, w którą tak cholernie lubił grać.
-Wiesz, czy ktokolwiek to widział? Jeśli tak, to powiesz mi kto, a ja się postaram, żeby o tym zapomnieli - wbił w niego spojrzenie, który nie mogło zwiastować nic dobrego-Czaisz?

- Póki będziesz tymi łapskami dotykał mnie, to się przyzwyczaj, że będę ci mówił co masz robić - skrzywił się, mimo wszystko siadając jednak na kanapie, bo w sumie co miał zrobić? Skrzyżował ręce na piersi, nogi rozstawił dość szeroko, wiecie, żeby sobie męskości dodać i popatrzył na Sergiusza poważnie.
- Molestowanie, huh? - uśmiechnął się ironicznie, przechylając lekko głowę na bok i pochylił się do przodu, opierając teraz swoje przedramiona o kolana. No doprawdy, z molestowaniem mu będzie wyjeżdżał, dupek jeden! - Nie próbuj zgłaszać tego na policję, bo to ty jesteś tutaj starszy, ty wyglądasz jak gangus i bardzo łatwo będzie mi przekonać ich, że to wszystko twoja wina i teraz tylko odwracasz kota ogonem. Spójrz na moją buźkę i zastanów się komu uwierzą - wywrócił oczami, oparł znów plecy o oparcie kanapy i rozejrzał się dookoła, tym razem ewidentnie unikając kontaktu wzrokowego z Wojnarowskim. - Nie sądzę, żeby ktokolwiek widział, bo zamknęliśmy się w jakimś kiblu i jaraliśmy twój towar. Także spoko, nikt nie wie. - wzruszył ramionami.

@Sergiusz Wojnarowski

-Nawet JAKBYM dotykał Ciebie swoimi rękoma to i tak nie miałbyś prawa mówić mi, co mam z nimi robić - uniósł wyżej brew. Naprawdę Aleksander sądził, że ktokolwiek mógł cokolwiek powiedzieć Sergiuszowi? Dobra, była taka osoba - jego ojciec. Ale nikt oprócz niego i jego brata o tym nie wiedział, więc spokojna głowa.
-Na Twoją buźkę? - zaśmiał się, jakby to był najlepszy żart jaki usłyszał. Pokręcił głową nadal rozbawiony i zgasił papierosa w kryształowej popielniczce. Klepnął się w kolana i wstał rozkładając ręce -Spójrz na ten dom, auto na podjeździe, mojego Rolexa - tutaj oczywiście pokazał Rolexa, którego miał na nadgarstku -Na telewizor... - zaciął się w połowie zdania -No na telewizor akurat nie patrz. Jak będzie nowy to zrobię Ci zdjęcie i wyślę - wyjaśnił szybko -Wiesz co mam na myśli, prawda? - schylił się po paczkę i zapaliczkę. Przez moment stał wpatrując się w paczkę po żółtych Davidoffach -Po prostu kurwa za to zapłacisz! W taki, czy inny sposób! - wrzasnął rzucając w Olka pustą paczką. Zaraz za paczką poleciała zapalniczka. Potem poduszka, która leżała na fotelu, z którego wstał. Dziwne, że papierosem w niego nie rzucił. Chociaż nie - papieros też poleciał.

Wywrócił oczami. Dawno nie słuchał tak idiotycznych argumentów, dawno też nie rozmawiał z takim debilem, jak Sergiusz. Dlaczego on go wtedy pocałował? To musiała być wina trawki, do cholery, innej opcji nie było po prostu. Gdy ten debil zaczął w niego rzucać rzeczami Olek uchylił się i jakby nigdy nic wstał, znów krzyżując ramiona na piersi i obrzucił go poirytowanym i rozbawionym jednocześnie spojrzeniem. Chwycił poduszkę, która upadła tuż obok jego nogi i bez namysłu odrzucił ją w stronę mężczyzny.
- Nie imponuje mi twój dom, twój samochód i twój rolex. Jesteś popierdolony, serio. Może twoje laski na to lecą, chuj, nie wiem, nie obchodzi mnie to - pokazał mu środkowy palec i jakby nigdy nic odwrócił się na pięcie i ruszył w stronę drzwi, mamrocząc jeszcze, chyba już bardziej do siebie, niż do Sergiusza. - Zapłacisz, zapłacisz... mogę ci tylko współczuć, jeśli myślisz, do kurwy, że cały świat kręci się wokół forsy. Nie wiem po co tu w ogóle przyszedłem, ja pierdole.

@Sergiusz Wojnarowski

Dla Segiusza to były jasne argumenty. Za pomocą kasy mógł przekupić policję, mógł wynająć adwokata ojca, który uratował mu dupsko, kiedy przez Segiusza umarła dziewczyna. Nie byłoby żadnego problemu, żeby posadzić Alka za kratki przez rzekome molestowanie. Gdyby nie był tak dumny to dodałby do tego gwałt.
-Ja jestem?! - prychnął unikając poduszki -To Ty jesteś pederastą, nie ja! Lecz się człowieku! - odrzucił poduszkę w jego stronę -I nie rzucaj we mnie rzeczami! To mój patent i przywilej! Wymyśl sobie swój znak rozpoznawczy! - wrzasnął na niego, zanim tamten ruszył do drzwi.
Nie mógł pozwolić na to, żeby Olek tak po prostu wyszedł. To Sergiusz miał zawsze ostatnie słowo i to ona decydował, kiedy był koniec rozmowy. Poszedł za nim i chwycił go za kołnierz żeby szarpnąć chłopakiem i przyprzeć go do ściany łapiąc za gardło.
-Wyjdziesz, jak Ci na to pozwolę. Jasne? - warknął przez zaciśnięte zęby -Jeśli nie chcesz, żeby mój adwokat posadził Cię na kilka lat to będziesz robił co sobie zażyczę, jasne? - uśmiechnął się uroczo i puścił Olka. Wygładził mu koszulkę na ramionach i klacie -Więc wracaj na kanapę - poklepał go delikatnie po policzku.

Tych wszystkich krzyków Sergiusza nie skomentował, mając nadzieję, że póki ten facet się wydziera i jest skupiony na obrażaniu go, to jemu uda się dotrzeć do drzwi i wyjść z domu. Chciał już znaleźć się na zewnątrz i zapalić fajka, a najchętniej, to zakopałby się pod kołdrą w swoim własnym mieszkaniu. Niestety, szybko się okazało, że nie było mu to dane. Krótkim jękiem zareagował na szarpnięcie za kołnierz i przyciśnięcie do ściany, a jego ręka odruchowo wystrzeliła w kierunku koszulki z logo Vans i zacisnęła się na niej. Nie tyle chciał mu zrobić krzywdę, co po prostu przyciśnięty do ściany stracił równowagę i potrzebował czegoś, co pomoże mu ją odzyskać.
- Jasne, jasne - szarpnął się lekko, gdy Sergiusz jakby nigdy nic zaczął przygładzać jego koszulę. Jego rozstrojenie emocjonalne było trochę irytujące, ale w sumie... no, było w tym coś, co mu się podobało. Nie umiał nawet określić co konkretnie, ale coś w nim było. Po prostu. - Mogę zapalić? - zapytał jeszcze, idąc w kierunku kanapy; w końcu to polecił mu zrobić Wojnarowski, a Alek nie chciał się z nim kłócić bardziej, niż to konieczne. Ostatecznie kanapa była całkiem wygodna, więc jeśli już ma z nim zostać przez chwilę, to umoszczenie się na kanapie brzmiało obiecująco. - Albo się napić... czegoś? - dodał, sadzając swoje cztery litery na kanapie i opierając kostkę lewej nogi o kolano prawej.

@Sergiusz Wojnarowski

Uśmiechnął się pod nosem wyraźnie zadowolony z tego, że tę potyczkę wygrał. Wyszło na jego - tak jak zwykle. Chłopak nie wyjdzie, dopóki Sergiusz mu na to nie pozwoli. Jak będzie musiał to go przykuje do łóżka i tyle. A kajdanki akurat w domu miał. Co poradzić, że z łóżka też nikogo nie wypuszcza bez swojej zgody niezależne od chętnie tej drugiej. Czasami gwałt? Czasami tak.
-Taaa... możesz mnie poczęstować przy okazji - odparł wzruszając ramionami. Jakoś nieszczególnie chciało mu się jechać do sklepu, a ostatnią paczkę z zapasów wypalił czekając na Olka.
-Myślę, że i mi się przyda coś mocniejszego - burknął pod nosem. Nagle stał się dziwnie spokojniejszy, kiedy już przekonał Aleksandra do tego, żeby tamten został. Dlaczego do cholery w ogóle chciał, żeby został?! Przeszedł do barku, który stał w salonie i wyciągnął z niego dwie szklanki i karafkę z whisky. Był to kryształowy zestaw prezentujący sceny z polowań. Usiadł na fotelu i postawił wszystko na stoliku.
-W kuchni jest kostkarka do lodu - powiedział wskazując ręką w stronę kuchni. Kuchnia była połączona z salonem, więc Aleksander na pewno się nie zgubi.

Dziwna zmiana zachowania Sergio trochę go zdziwiła, ale w sumie mu odpowiadała. Przynajmniej tak się nie rzucał i nie wydzierał. Może to właśnie to jego rozchwianie emocjonalne sprawiało, że podobał się Alkowi? Bo to, że mu się podobał, to akurat była prawda - nawet jeśli Dąbrowski próbował udawać, że ten pocałunek to tak w sumie wyszedł niechcący i on niczego nie planował. Bo planować może i nie planował, okej, ale... no, chciał tego. W tamtej chwili, upojony alkoholem i zielskiem od Sergio, chciał tego bardziej niż czegokolwiek innego.
Powrócił myślami na ziemię, słysząc, że może zapalić i widząc jak Wojnarowski wyjmuje z barku whisky i szklanki. Pokiwał głową, podniósł się z kanapy i poczęstował go fajkami, samemu wsadzając jedną w zęby i odpalając zapalniczką. Zaciągnął się i poszedł do kuchni, mamrocząc jeszcze pod nosem:
- A myślisz, że ja wiem jak wygląda kostkarka do lodu? - jęknął krótko, niosąc do kuchni szklaneczki do whisky i rozejrzał się trochę nieporadnie, w końcu dostrzegając wielkie pudło; bo w sumie niczego poza pudłem mu to nie przypominało. Przyjrzał się urządzeniu i dzięki dość logicznie opisanym przyciskom w końcu udało mu się rozkminić jak to działa, więc wrzucił po parę kostek lodu do obu szklanek i wrócił do Sergiusza.
- Dobra, jednak rozkminiłem - oznajmił dumnie, stawiając obie szklanki na stoliku.

@Sergiusz Wojnarowski

Sergiusz nawet nie potrafił powiedzieć, czy tamten pocałunek w ogóle mu się podobał. Był naćpany i pijany - nie do końca potrafił sobie nawet przypomnieć jak do tego doszło. Pamiętał, że doszło. Z jednej strony cieszył się, że to pamiętał - z drugiej, chyba wolałby nie. Ciężkie dylematy Serkowego życia.
-Myślę, że jesteś bystrym chłopcem - rzucił za nim i odpalił papierosa, którym chłopak go poczęstował. Skrzywił się zdegustowany. Co jak co, ale tylko Davidoffy nadawały się do palenia przy jego królewskim podniebieniu. Nie miał jednak teraz wyjścia - musiał jakoś to przeżyć. Brakowało mu ludzi ojca, skaczących wkoło, którzy teraz pojechaliby po fajki dla Sergiusza.
-Brawo - rzucił ironicznie i rozlał do szklanek whisky. Nie trzeba chyba wspominać, że whisky było naprawdę dobrej jakości. Momentalnie wypił większość zawartości szklanki -Jeśli nie chcesz, żebym Cię oskarżył to... - zrobił dramatyczną pauzę, żeby pochylić się w stronę Aleksandra i dmuchnąć mu dymem w twarz -...będziesz robił to, co sobie wymyślę - dokończył posyłając chłopakowi słodki uśmiech.

- To chyba pierwszy komplement, który mi sprzedałeś - popatrzył na niego rozbawiony tym, że według Serka jest "bystrym chłopcem"; jakoś tak zrobiło mu się miło gdy to usłyszał, a poza tym minimalnie rozładowało to atmosferę. Chociaż fakt, że też nie była już aż tak napięta, jak jeszcze pięć minut temu.
Popatrzył na nalaną do szklanek whisky i zawahał się chwilę. Takiego alkoholu raczej nie pijał, już nawet nie chodziło o to, że była jakaś bardzo droga, ale po prostu nie miał okazji pijać whisky samej w sobie. No ale cóż, raz się żyje, a póki nie musi za to płacić, to trzeba korzystać jak dają. Upił niewielkiego łyka ostrożnie, wykrzywiając lekko usta.
- Mocne - mruknął tylko krótko i podniósł wzrok, gdy poczuł podmuch papierosowego dymu. Zmrużył lekko oczy. - Okej, kochasiu, ale na pewno nie będę robił rzeczy, których robić nie chce albo które mogą mnie na coś narazić. Już wolę pójść do aresztu za molestowanie, chociaż i tak wiem, że nikt mnie za to nie skaże, niż zrobić sobie jakąś krzywdę, bo ci się tak podoba - wzruszył ramionami. - Ale ok, niech ci będzie, może akurat jakiś z twoich pomysłów mi się spodoba. - uśmiechnął się nieco ironicznie.

@Sergiusz Wojnarowski

-Nie przyzwyczajaj się - mruknął pod nosem i pokiwał głową z dezaprobatą. Tak naprawdę to nie był żaden komplement, tylko ironia i Serek zdawał sobie sprawę z tego, że Aleksander o tym wie. Na prawdziwy komplement od Sergiusza trzeba sobie było naprawdę zasłużyć. Przede wszystkim być atrakcyjną kobietą. Poza tym ktoś, kto widzi czubek swojego nosa i jest fałszywy nie pasuje prawienie komplementów.
Zaśmiał się krótko widząc reakcje chłopaka na whisky. Gdzie on się uchował? Pod kamieniem? Wojnarowski często pijał whisky. To był zdecydowanie jego ulubiony alkohol. Tak samo z resztą jak jego ojca. Co poradzić - jaki ojciec, taki syn.
-Za kogo Ty mnie masz? Nie jestem potworem - cmoknął i zgasił papierosa -Idź to opróżnij z łaski swojej - mruknął przesuwając w jego stronę popielniczkę, która prosiła się o wyrzucenie z niej petów. Jak już sobie coś ustalili, to Serek mógł zacząć się rządzić.
Dolał sobie alkoholu do szklanki. Miał zamiar się nawalić. Na szczęście nie był sam, więc do lustra nie pił. Wiedział jednak, że będzie musiał się przy chłopaku pilnować. A może jakoś podświadomie pił, żeby to wszystko powtórzyć? Co to, to nie! Na pewno nie.

Cóż, Aleksander był Polakiem, a Polacy przecież piją wódę, a nie whisky. Taki z niego prawilny Polak, no.
- Nie wiem, czy nie jesteś potworem - wywrócił oczami i znów napił się trochę whisky, tym razem nieco więcej niż jeden mały łyczek, a jego podniebienie chyba przyzwyczaiło się trochę do tego smaku, bo tym razem się nie krzywił. - W sumie nie znam cię za bardzo, więc ciężko mi oceniać.
Zacmokał, próbując uzmysłowić sobie bardziej jaki to konkretnie smak i czy coś mu przypomina. Zerknął na popielniczkę i po chwili wywrócił oczami i bez słowa zabrał ją ze stołu. Dopił whisky ze szklanki, odstawił pustą na blat i poszedł z popielniczką do toalety, oświadczając jeszcze na głos, że "idzie się odlać". Uznał, że najbezpieczniej będzie utopić popiół, to nic się od niego nie podpali ani nie pobrudzi. Wsypał zawartość popielniczki do kibla, a potem faktycznie załatwił potrzebę i na koniec umył ręce, przyglądając się sobie w lustrze.
- Co ty tu właściwie robisz, co? - zapytał się na głos swojego odbicia, przeczesując mokrymi dłońmi włosy i roztrzepując je na wszystkie strony przy okazji. Westchnął ciężko, zbierając się w sobie, żeby wrócić do tego idioty po kolejną porcję whisky.

@Sergiusz Wojnarowski

-Może jeszcze uda Ci się tego dowiedzieć - uśmiechnął się kącikiem ust. Czy on nazwałby siebie potworem? No przecież powiedział, że nim jest! Ale czy naprawdę nim nie jest? Cóż... Sergiusz ma zapędy psychopatyczne, jest socjopatą i... tak, w sumie to jest potworem. Ale tylko troszkę. Na pewno nie można go porównać do jakichś wampirów, czy coś...
Uśmiechnął się do siebie pod nosem, kiedy tamten wyszedł z popielniczką. Nie spodziewał się, że tak łatwo pójdzie. Zaczynało mu się to podobać aż za bardzo. Chwycił w dłoń szklankę i zajrzał do niej obijając kostkami o kryształ. To był jeden z jego ulubionych dźwięków. Dopił drinka do końca i odstawił szkło na stolik.
Odruchowo chciał sprawdzić swój telefon, ale dotarło do siego, że tkwi w telewizorze.
-Kurwa - przeklął pod nosem. Coś jednak zaświtało mu w głowie -Rusz tu swoją dupę! Zostajesz na noc i rano jedziemy kupić telewizor! - krzyknął do Aleksandra na tyle głośno, żeby tamten nie miał problemu z usłyszeniem go przed drzwi do łazienki.

Drgnął lekko, słysząc krzyk Sergiusza. No tak, siedział w kiblu trochę za długo, ale zamyślił się i... no, po prostu się zamyślił, to wszystko. Westchnął cicho i wytarł dłonie w spodnie, zgarnął popielniczkę (którą odstawił chwilę wcześniej na umywalkę) i wrócił do salonu. Odstawił popielniczkę w pobliżu Sergio, żeby sobie jarał dalej jak chce, a sam podszedł do rozwalonego telewizora i przyjrzał mu się uważnie z lekko zmarszczonym czołem.
- Kurwa, ile kosztował ten telewizor? - pokręcił głową i westchnął ciężko, spoglądając przez ramię na mężczyznę. - Doobra, pojadę z tobą. Ale dasz mi jakieś lepsze spanko niż kanapa? - puścił mu oczko. Jakoś ta szklanka whisky trochę go wyluzowała i pewnie dlatego tak bardzo było widać po nim zmianę zachowania w stosunku do tego co było na początku, jak tylko przyszedł. - Mogę sobie jeszcze nalać? - grzecznie poczekał na zgodę, a jeśli ją dostał to nalał sobie jeszcze whisky, po czym dość tanecznym krokiem, kołysząc brwiami, poszedł dosypać sobie lodu do szklanki. Tamten niestety zdążył się już rozpuścić. - Chcesz jeszcze lodu? - zapytał, jak na grzecznego, prawilnego sługusa przystało.

@Sergiusz Wojnarowski

Proszę jaki posłuszny piesek. Może powinien na niego gwizdać, chcąc go zawołać? W sumie to by wiele ułatwiło. Sergiusz będzie musiał się poważnie nad ta kwestią zastanowić.
-Ten akurat był dosyć tani - uniósł wyżej brew. Co to w ogóle było za pytanie? -Jakieś 16 koła, a co? - czyżby Aleksander chciał wybadać ile kasy miał Serek? Jeśli chciał go oszwabić to mu się to nie uda, ponieważ Sergiusz jest na to za bystry. Za dobrze zna takie zagrywki. To nie byłby pierwsze raz, jak ktoś chciał go wykorzystać. Sergiusz dał się wykorzystać tylko raz.
-Mam dwa pokoje gościnne - wybierzesz sobie któryś - odparł. Na pewno nie miał zamiaru ustępować mu swojego łóżka. Już nie wspominając o tym, że nie położyłby się z innym facetem do łózka, nawet na spanie.
-Ta - mruknął uważnie obserwując jak Aleksander nalewa alkohol. I to była odpowiedź na oba pytania -Może chcesz Molly? - skoro już siedzą tu w dwójkę i jest taka sztywna atmosfera to może dragi to rozwiążą?

Tani. 16 koła. Parsknął niewesołym śmiechem, zastanawiając się dlaczego u licha spędza wieczór u bogatego typa, którego normalnie ominąłby szerokim łukiem. Przecież nie lubił bogaczy. Irytowali go swoim snobizmem i podejściem w stylu "wszystko mi się należy". Sergiusz miał dokładnie to samo, wszystkie te cechy które tak go wkurzały… więc dlaczego Alek u niego był? Dlaczego przyszedł na jego wezwanie, dlaczego teraz wykonywał polecenia? Dlaczego go wtedy całował? Tak dużo pytań, tak niewiele odpowiedzi.
Uniósł brwi słysząc, że będzie mógł sobie wybrać pokój. Czyżby właśnie nadeszły święta albo spóźniony prezent mikołajkowy? Nie zamierzał jednak narzekać, co to to nie.
- Nie brałem tego wcześniej, ale jeśli masz sprawdzonych dostawców i mnie nie otrujesz, to mogę mieć ochotę - wzruszył lekko ramionami, w międzyczasie przynosząc mu lodu w szklance. Wypił parę łyków ze swojej, zauważając że whisky wchodzi z każdym łykiem coraz lepiej i dolał sobie jeszcze. Lekko zawirowało mu w głowie od tempa do którego nie był przyzwyczajony, co było widoczne nawet mimo tego, że siedział na kanapie.

Sergiusz nie musiał przejmować się kasą. Nie dość, że miał bogatego ojca to jeszcze świetnie zarabiał jako model i streamer. Oczywiście, kiedy streamował to grał słodkiego i niewinnego chłopca. Kto by chciał oglądać buca i snoba? Nikt. No właśnie. Wszyscy wiemy, że z Serka jest świetny aktor, więc oszukiwanie publiczności przychodziło mu z łatwością.
-Czego się mogłem spodziewać po tej dziurze zabitej dechami - prychnął pod nosem i wstał, żeby na moment zniknąć w swoim pokoju. Wrócił trzymając dwie kolorowe tabletki. Podał jedną z nich Olkowi, a sam wziął drugą -Nie brałbym czegoś, czego nie mam sprawdzonego - puścił mu oczko i zapił tabletkę whisky. Czy jest coś lepszego niż dragi połączone z alkoholem? Na pewno nie kac na następny dzień. Wojnarowski znał wielu dealerów. Kiedy chodzi się do prywatnej szkoły to zna się przeróżnych ludzi.

- Skoro nie lubisz tej dziury zabitej dechami, to dlaczego tu mieszkasz? - uniósł brwi, autentycznie zaciekawiony. Chwilę później pokręcił głową uznając, że w sumie to nie jego sprawa. Ostatecznie każdy ma prawo decydować o sobie, o tym co robi, gdzie mieszka i jak się zachowuje. A że Sergiusz reprezentował bardzo dziwną grupę ludzi, których Olek nie znosił ze wspomnianych wcześniej przyczyn, to już inna sprawa.
- To się ceni - pokiwał głową i wziął od niego tabletkę, w ślad za nim popijając ją whisky ze swojej szklanki. Tym samym wypił w sumie całą jej zawartość, więc dolał sobie jeszcze, tym razem już nie mając ochoty iść po lód. - Jak będę coś odwalał to będzie to twoja wina - wymruczał jeszcze chwilę później, odchylając głowę na oparcie kanapy i patrząc w sufit. W głowie wirowało mu coraz mocniej, ale właściwie… było to całkiem przyjemne.

-Mam swoje powody - warknął w jego stronę. To chyba oczywiste, że jakby miał wybór to by tu nie mieszkał. Nie miał zamiaru tłumaczyć się Aleksandrowi z tego, dlaczego ojciec go tu zesłał. Poza tym nie miał tego rozpowiadać pod groźbą odcięcia kasy. A jak wiadomo kasa była dla Sergiusza najważniejsza.
-Nie pierwszy raz - mruknął niezadowolony. Dopiero teraz dotarło do niego, że dał Olkowi dragi, a ostatnio po dragach razem cos odpierdolili. No nic, najwyżej będzie musiał pilnować i siebie i Olka. W razie czego to przecież ma pięści i będzie się bronił.
Usiadł wygodnie w fotelu i wlepił wzrok w sufit. Czuł jak jego serca zaczyna przyspieszasz. Uśmiechnął się do siebie pod nosem. Chciał chwycić za telefon, żeby puścić muzykę przez głośnik stojący pod telewizorem. Znowu zapomniał, że go rozwalił.
-Puść coś - powiedział zataczając krąg z dłoni -Tylko żadne gówno - dodał po chwili.

Uniósł brwi, słysząc warknięcie i popatrzył na Sergiusza już lekko półprzytomny. To, co wziął przed chwilą, powoli dawało o sobie znać, bo Dąbrowski czuł się jakoś dziwnie, lekko przypominało mu to w sumie stan gorączkowy. A Olek w gorączce to rozdrażniony Olek.
- Przestań na mnie warczeć. Już wolę żeby mnie mili panowie z policji przesłuchali, serio, oni przynajmniej nie zachowują się jak kompletni idioci. - wywrócił oczami i podniósł się z kanapy. Szybko odkrył, że był to błąd, bo wstał za szybko i zakręciło mu się w głowie, ale na szczęście chwilę później udało mu się odzyskać równowagę i się nie wywalić. - Nie wiem co niby mam puścić, bo nie wiem, co to jest gówno według ciebie - wzruszył lekko ramionami i podszedł do fotela, w którym siedział Sergiusz, bo czym jakby nigdy nic poklepał go po ramieniu. Widocznie wydawało mu się, że to dobry pomysł. - To teraz tak: chcę wziąć prysznic, więc albo dasz mi ręcznik i jakiś podkoszulek i gacie, albo wracam do siebie. A ty możesz sobie wtedy puścić co chcesz.