Zdjęcie pierwsze: umorusana buzia Maksa w czekoladowym lodzie, Lena wystawiająca język do obiektywu

Posiadanie bliźniaka to jak posiadanie dodatkowej supermocy, serio. W sensie wiadomo, gdyby jeszcze Milena była jakimś, nie wiem, Milesławem to byłoby lepiej bo moglibyśmy odwalić coś podobnego do "Nie wierzcie bliźniaczkom", w sensie, zamienialibyśmy się do szkoły czy coś, ale nie mogę narzekać. Skłamałbym mówiąc, że nigdy mnie nie denerwuje, ale nie wyobrażam sobie życia bez niej. Znacie te memy, że jak jedno z rodzeństwa wyzywa drugie to jest okej, ale jak ktoś obcy go obraża to jest najgorsza rzecz na świecie? No to ja tak mam właśnie z Leną; ja mogę rzucić jej jakiś przeeemiły komentarz ale sorry - jak tylko usłyszę, że ktoś ją obraża to nie jestem w stanie się powstrzymać i "w żadne sądy się nie bawimy, będziemy się napierdalać."

Zdjęcie drugie: Maks w wyświechtanej starej kurtce, cały przemoczony, stoi z sankami w dłoniach i uśmiecha się szeroko, obok niego stoi blond Ernest i ciemnowłosy Adaś

Nigdy nam się nie przelewało. Mama pracuje w Biedronce na kasie, a tata jest mechanikiem samochodowym. Nie zliczę ile razy z zazdrością przyglądałem się kumplom i ich nowym zabawkom, wiedząc że nawet nie mam o co prosić bo nie ma szans. Nie wyjeżdżaliśmy też na żadne zagraniczne wyjazdy, nie chadzaliśmy do restauracji, czasem to właściwie było ciężko z ciuchami choćby na zimę. Wtedy tego nie kumałem, ale teraz wiem jak ciężkie musiało być ubranie i ogarniecie bliźniaków - przecież wszystko trzeba było kupować podwójnie! Dobra, ale dość o moim hajsie, już wystarczy że ja sam obsesyjnie o nim myślę szczególnie że coraz więcej wydatków mi się zbiera. Widzicie tych brzydali obok mnie? To jacyś dziwny chłopacy którzy się mnie przyczepił jak rzep psiego ogona, nie wiem kompletnie o co chodzi. No ale łaskawie pozwoliłem im się przyjaźnić ze mną, takie charity work. Żart oczywiście, my to jesteśmy kompletnie takim mocnym trio, że wszystko musimy razem. Jak ja sobie czasem pomyślę co my w ogóle odpierdalaliśmy za dzieciaka to aż mi wstyd, ale z drugiej strony mamy zajebiste wspomnienia, nie?

Zdjęcie trzecie: Maks siedzi z kwaszoną miną, zdecydowanie dalej od reszty grupy na imprezie

Wszyscy mi zawsze mówią, że dużo się obrażam, ale ja tego totalnie nie widzę. W sensie no jak ludzie mnie wkurzają, to co mam robić? Zresztą wtedy na tej focie to akurat byłem wkurwiony, bo przed wyjściem ojciec powiedział mi, że absolutnie nigdzie na żaden wyjazd z kumplami nie mogę jechać, bo mam same pizdy z matmy. Tak jakby w ogóle to wszystko było mi potrzebne, miałem trochę inne plany na życie. O których zresztą powiedziałem rodzicom najebany jak wróciłem z dokładnie tej imprezy, nawet nie macie pojęcia jaka to była drama. Tata to w ogóle wyszedł w połowie rozmowy, a mama tylko kręciła głową i wzdychała ciężko. Teraz to pewnie jesteście ciekawi co to za plan na przyszłość, może jakiś morderca? Złodziej, squater? Otóż nie, ja chciałem po prostu tworzyć muzykę razem z Ernim i Adasiem. Ale oczywiście moi rodzice że NAM TO SIĘ NIE UDA, DZIECKO TY SZKOŁĘ SKOŃCZ, DO NORMALNEJ PRACY BYŚ SIĘ WZIĄŁ. No więc cudowne wsparcie. Próbuję myśleć, że oni to niby dla mojego dobra mówili, ale kurwa? Teraz to w ogóle nigdzie mi nie pozwalają jeździć bo matura. A po maturze według nich mam iść na studia. Powodzenia.

Zdjęcie czwarte: rozmazane zdjęcie księżyca

Wszyscy ze mnie leją jak im mówię o tej całej manifestacji, tarocie i fazach księżyca, ale nie wiem o co im chodzi? Po pierwsze, to jest wręcz WABIK na baby, no powiecie takiej jednej że "EJ WIESZ ŻE NASZE ZNAKI ZODIAKU SĄ KOMPATYBILNE?" i od razu można lecieć w tango. Albo "WSZECHŚWIAT WYSŁUCHAŁ MOJEJ MANIFESTACJI I ZESŁAŁ MI ANIOŁA", no kuuuurde. Ale ja to w ogóle tak udaję teraz kozaka, chociaż w rzeczywistości jest trochę ciężej z tymi wyrywami, bo jak mi na na dziewczynie bardziej zależy to nagle nie potrafię się zachować. No przy takiej Marcie, która jest w ogóle siorą Erniego, to mi nogi miękną i wiecznie robię z siebie debila. W sensie bo ja sam nie wiem, czasem mi niby wysyła sygnały że chyba mnie lubi, ale potem mam wrażenie że już nie, a i nie wiem, jakoś chyba mentalnie coś mnie blokuje, że to siora mojego kumpla. Powalone to wszystko, nie wiem co o tym myśleć, a jeszcze matura, rodzice, brak hajsu, bycie nastolatkiem jednak ssie.