Miał być architektem. Tak chciała jego mama, babcia, pani od matematyki, która wystawiała mu same piąteczki do jeszcze wtedy papierowego dziennika i on przez długi okres myślał, że tego właśnie chce. W każdej szkole jest zawsze kilku tych popularnych uczniów i uczennic, ze świetnymi ocenami z fizyki, jak i języka polskiego. Ci, którzy zazwyczaj jeżdżą na olimpiady matematyczne oraz sportowe, aby przynieść dumę tej małej miejscowości, a mimo to i tak nie są zwyzywani od kujonów i pupilków nauczycieli, bo swoją charyzmą potrafią przyciągnąć do siebie nawet tych starszaków handlujących w toaletach papierosami. To do nich należał Witek. O ósmej rano pojawiał się w drzwiach szkoły w idealnie wyprasowanej koszuli i jako przewodniczący klasy, recytował na apelach jakieś wiersz trzeciego wieszcza Polski, Pana Norwida, a już wieczorem szlajał się po ciemnych ulicach Selkiewa ze swoimi niekoniecznie grzecznymi kolegami.

Po liceum wylądował w Warszawie, gdzie rzeczywiście zaczął studiować architekturę. Nie wiedział tylko, czy robi to, bo chce wiązać z tym przyszłość, czy po prostu za bardzo spodobał mu się tryb budowania w The Sims 2. Druga opcja wydawała się tą prawidłową. Czasami darował sobie wykłady na rzecz budowy kolejnego basenu, w który wpuści ludzi i usunie drabinki. Tym prostym sposobem z człowieka studiującego stał się tym „będącym na studiach”. Ten nieoczekiwany obrót sprawy w ogóle mu nie przeszkadzał. Na pewno nie w dogłębnym zwiedzaniu stolicy. Zaczynając od małych studyjnych kin, jeszcze mniejszych mieszkaniach innych studentów oraz zakamarkach Warszawy Centralnej, kończąc na wagonie pociągu intercity z trasy Warszawa Zachodnia – Gdynia Główna, którym wrócił do domu.

Kiedy po dwóch miesiącach sprzedawania hot-dogów na stacji benzynowej, oznajmił wszystkich swój dalszy plan na życie, został przyjęty jako bardzo śmieszny żart. Przestał jednak bawić wraz z pierwszym października, a do szuflady „dowcipów nieudanych” trafił w dzień ostatnich święceń.


- Nauczył się grać na organach kościelnych, dzięki „Piano tutorial” na YouTube.
- Jest idealny przykładem pokolenia millenialsów, dlatego jest mu bardzo przykro, że nie może namówić proboszcza na wniesienie stołu do ping-ponga na zakrystię.
- Już jako nastolatek został spięty w kajdany wszelkich filmów i seriali. Jak kiedyś kupował je na płyty dvd, teraz płaci za większość platform streamingowych, do których hasła pożycza właściwie każdemu. Niestety nie kończy się to tylko na oglądaniu, przychodząc na plebanię po poradę, wierni mogą mieć pewność, że zostaną poczęstowani herbatą w kubku z wizerunkiem Jona Snowa.
- Codziennie znajdzie czas na bieganie, a kiedy pogoda jest piękna, a temperatura wystarczająco wysoka również na pływanie.
- Traci część swojego życia na oglądaniu lifehacków na Instagramie. 
- Jest fanem sutanny i nie dlatego, że przypomina mu, o tym, kim jest, a dlatego, że może ubrać pod nią, cokolwiek chce. Ma ochotę zostać w piżamie? Droga wolna. Jest dość zimno? Nikt nie wie, że odprawia msze w odzieży termicznej.